طبق آمار منتشر شده شکارچیان غیرقانونی سالانه حدود ۲۰ میلیون پرنده آوازخوان و زینتی را در جنگل‌های اندونزی شکار می‌کنند.
این منظره‌ای است که قلب هر پرنده دوستی را می‌شکند. در بازار‌های شلوغ خیابانی اندونزی، پرندگان وحشی بی‌شماری با پر‌های درخشان در قفس‌های کوچک بدون جایی برای باز کردن بال‌هایشان برای فروش به نمایش گذاشته می‌شوند.
پرندگان وحشی که از گونه‌های در آستانه انقراض هستند از جنگل‌های سراسر جزایر اندونزی گرفته شده اند و به قیمت یک پوند در تجارتی بی رحمانه فروخته می‌شوند.
بسیاری قبل از اینکه حتی فروخته شوند می‌میرند. بازماندگان برای شرکت در رقابت‌های پرسود پرندگان آوازخوان که در آن تنها پر سر و صداترین و دلچسب‌ترین پرندگان ارزشمند هستند، معامله می‌شوند.
این عمل به حدی بومی است که در جزیره جاوه اندونزی، حداقل ۷۵ میلیون پرنده زینتی - آن‌هایی که آواز می‌خوانند یا نخوانند - به اسارت گرفته شده‌اند.
سارا لوئیس فعال دفاع از حقوق حیوانات می‌گوید: این یک بحران زیست‌محیطی در مقیاسی غیرقابل تصور است. این باید به اندازه وضعیت اسفبار کرگدن‌ها در آفریقا یا پاندا‌ها در چین باشد.
پرندگانی که شیرین‌ترین آواز‌ها را دارند، مانند بلبل نی سر یا سینه‌سرخ پیسه دمگاه‌سفید، می‌توانند صد‌ها پوند ارزش داشته باشند. مالکان می‌توانند تا ۵۰۰۰۰ پوند در مسابقات بزرگ آواز پرندگان برنده شوند.
کلکسیونر‌ها بر این باورند که پرندگانی که در اسارت پرورش می‌یابند به اندازه پرندگان وحشی با غزل و صدای بلند آواز نمی‌خوانند.
تصور می‌شود که حداقل یک سوم ساکنان اندونزی که جمعیت آن در ۶۰ سال گذشته سه برابر شده است، دارای پرنده هستند.
بسیاری از گونه‌ها نمی‌توانند در اسارت زنده بمانند، به خصوص رنگارنگ‌ترین گونه‌هایی که روی شهد زندگی می‌کنند. آن‌ها در تجارت به پرنده‌های گل بریده معروف هستند، زیرا هر چند زیبا هستند، در عرض چند روز پژمرده می‌شوند و می‌میرند.
با چنین تقاضای بالایی، تله گذاری غیرقانونی یک تجارت بزرگ است. در سال ۲۰۲۱، بیش از دو روز، مقامات ۵۰۰۰ پرنده را ضبط کردند، اما در مقایسه با نیم میلیون پرنده‌ای که هر سال فقط در جنگل‌های سوماترا صید می‌شوند، به سختی قابل توجه است.
صید سالانه پرندگان در سراسر اندونزی به ۲۰ میلیون می‌رسد. حتی قاچاقچیان نیز نگران اثرات درازمدت آن هستند. مردی در بالی به حافظان محیط زیست گفت: در سال ۲۰۱۵، من و تیمم هر دو روز ۵۰۰ پرنده صید می‌کردیم. اکنون فقط می‌توانیم هر دو روز یکبار ۵۰ پرنده صید کنیم. من نگرانم که پرنده‌ها تمام شوند!
سارا لوئیس موسس و مدیر عامل سازمانی به نام Thrive Conservation، کمپینی را راه اندازی کرده است تا مردم اندونزی و فراتر از آن را از بحران آگاه کند. او گفت: رفتار مردم را می‌توان تغییر داد.
وی گفت: ما باید به نسل جوان در اندونزی کمک کنیم تا بفهمند که اگر پرندگان را دوست دارند، این عمل ظالمانه باید همین الان متوقف شود، قبل از اینکه خیلی دیر شود.
منبع: فرارو