ستاره‌شناسان یک سیاره در فاصله ۳۱ سال نوری از زمین کشف کرده‌اند که اندازه‌ای مشابه زمین دارد و در فاصله مناسبی به دور ستاره‌ای گردش می‌کند که به طور بالقوه می‌تواند دارای میزان آب مایع برای حیات باشد.
به گزارش ایرنا، جست‌وجو در درون کهکشان برای سیاراتی مانند زمین همانند گشتن به دنبال سوزن در انبار کاه است. در حقیقت، از میان پنج هزار سیاره‌ای که ستاره‌شناسان تاکنون کشف کرده‌اند، تنها حدود ۱۲ مورد از آنها تا حدی از شرایط مشابه زمین برخوردار هستند.
با کشف سیاره‌ای موسوم به «ولف ۱۰۶۹ ب» (Wolf ۱۰۶۹ b) شمار این قبیل سیارات افزایش یافته است. این سیاره جرمی مشابه زمین دارد و بطور بالقوه دارای آب مایع و همچنین دارای اتمسفر است. در واقع این ویژگی‌ها است که آن را برای مطالعه و بررسی بیشتر نشانه‌های حیات نامزد کرده است.
تیم تحقیقاتی کشف کننده این سیاره در موسسه ستاره‌شناسی «ماکس پلانک» آلمان مستقر است و از رصدخانه «کالار آلتو» در کشور اسپانیا کار خود را انجام داده است.
این محققان از یک ابزار خاص طیف نگاری (spectrographic) استفاده کرده‌اند که برای پروژه «کاریمنس» (Caremenes) ساخته شده است. این پروژه در واقع ابتکاری برای جست‌وجوی جهان هایی مانند سیاره زمین و چرخنده به دور ستارگان سرخ کوچک (مانند خورشید) در درون کهکشان «راه شیری» است. تحقیقات قبلی نشان داده است که ستارگان سرخ کوچک احتمالا سیاراتی به دور خودشان دارند که غنی از آب هستند. از این رو جست‌وجوی جهان‌های به اندازه زمین در پیرامون چنین ستارگانی، مکانی منطقی برای شروع به کاوش برای حیات در کهکشان است.
«دیانا کاساکوفسکی» که رهبری این تیم تحقیقاتی را بر عهده دارد، می‌گوید: وقتی که داده های مربوط به ستاره «ولف ۱۰۶۹» را بررسی کردیم، سیگنال‌های روشن و با نوسان پایین (low-amplitude) مربوط به چیزی را کشف کردیم که به نظر یک سیاره به اندازه زمین است.
وی افزود: این سیاره در فاصله‌ای به میزان یک پانزدهم فاصله زمین از خورشید، به دور ستاره خود می‌چرخد و مدت زمان چرخش به دور آن ستاره ۱۵.۶ روز است.
همچنین کشف شده است که سیاره «ولف ۱۰۶۹ ب» یک سیاره قفل شده کشندی (tidally locked) است به این معنی که یک سمت این سیاره همواره به سمت خورشید است در حالی که سمت دیگر در تاریکی قرار دارد؛ این وضعیت تا حد زیادی شبیه به وضعیت کره ماه نسبت به زمین است.
از آنجا که ستارگان کوچک M بسیار سردتر از خورشید ما هستند، سیارات می‌توانند در فاصله نزدیک‌تری به آنها باشند و همچنان شانس حفظ آب مایع و یک اتمسفر را داشته باشند. هر چند که سیاره «ولف ۱۰۶۹ ب» نسبت به فاصله زمین تا خورشید بسیار نزدیک‌تر به ستاره خود قرار دارد، در مقایسه با رابطه زمین و خورشید در منظومه شمسی، ۳۵ درصد کمتر از انرژی تابشی یا شعاعی (radiant) خورشید خود را دریافت می‌کند.
این سیاره تازه کشف شده بدون یک اتمسفر بسیار سرد خواهد بود و دمای آن به منفی ۲۳ درجه سانتیگراد می‌رسد اما اگر این سیاره اتمسفر خود را حفظ کرده باشد، دمای آن در محدوده میانگین ۱۳ درجه سانتیگراد خواهد بود که آن را بسیار مناسب‌تر برای حیات و حفظ آب مایع خواهد کرد.
اتمسفر همچنین این سیاره را در برابر تشعشعات الکترومغناطیسی خورشید آن محافظت خواهد کرد که این نیز احتمال بقای حیات روی سطح آن را افزایش می دهد.
متاسفانه همانند سایر سیارات فراخورشیدی (خارج از منظومه شمسی) کشف شده دیگر از قبیل «تراپیست-۱ ای سیستم» و «پروکسیما ب»، برای انجام مطالعات و بررسی‌های بیشتر به منظور یافتن شواهدی از وجود و ترکیبات اتمسفر و وجود احتمالی حیات در این سیاره نیز باید صبر کرد؛ چرا که ابزارهای کنونی قادر به ثبت آن سطح از جزئیات نیستند.
به گفته کاساکوفسکی، ما باید احتمالا تا ۱۰ سال دیگر برای داشتن این جزئیات صبر کنیم. تا آن زمان تلسکوپ بسیار بزرگی که اکنون در کشور شیلی در دست ساخت است، باید به بهره برداری برسد. زمانی که این تلسکوپ برای بهره برداری مهیا شود، بزرگترین تلسکوپ اپتیکال و مادون قرمز جهان خواهد بود و می‌تواند شرایط را برای نگاهی نزدیک‌تر به آنچه در سیاره «ولف ۱۰۶۹ ب» وجود دارد و سایر سیاراتی که بطور بالقوه میزبان حیات هستند، فراهم کند.