اگر انار را به سه بخش پوست، دانه و آب انار تقسیم کنیم راحت‌تر می‌تونیم از خواص و ویژگی‌های هر قسمتش بگوییم.
پوست انار بیشتر از بقیه قسمت‌ها حاوی مواد آنتی‌اکسیدانی و ضدباکتریایی است. دانه‌های سفید رنگ انار خواص ضدالتهابی دارند و آب انار به خاطر مقادیر بالای ویتامین سی و پتاسیم به خوبی شناخته شده است.
با پختن انار، ترکیبی از این خواص رو به شکل عصاره دریافت می‌کنید. چرا که با خوردن انار پخته خواص پوست و دانه انار را هم همراه با آب انار میل می‌کنید. البته باید قبل از مصرف انار پخته یکسری ملاحظات هم داشته باشید.
پوست انار خاصیت آنتی‌اکسیدانی بیشتری نسبت به بقیه قسمت‌های انار دارد. یکی از آنتی‌اکسیدان‌های خیلی مهم و نادر که به طور خاص در پوست انار وجود دارد، ماده‌ای به اسم پونیکالاگین است(Punicalagin). پس با مصرف انار پخته، از خواص پوست انار هم بهره می‌برید.
انار یکی از منابع خیلی خوب برای دریافت ویتامین سی است. در واقع با خوردن یک انار، ۲۸ میلی‌گرم ویتامین سی دریافت می‌کنید که ۵۰ درصد نیاز روزانه توصیه شده توسط متخصصان تعذیه رو تأمین می‌کند.
طبق تحقیقات، پلی‌فنول‌های موجود در انار علاوه بر نقش آنتی‌اکسیدانی، از رشد این باکتری‌ها هم جلوگیری می‌کنند:
V. cholera
P. aeruginosa
S. aureus
B. cereus
E. coli
S. virulence factor
و همچنین رشد این قارچ‌ها را محدود می‌کنند:
A. Ochraceus
P. citrinum
منبع: بهداشت نیوز