سپس، در حالی که در سال ۲۰۱۸ در حال جست و جوی استخرهای جزر و مد برای یافتن راب های دریایی در سواحل کالیفرنیا بودند، بوم شناس دریایی جف گدارد چیزی ناآشنا را مشاهده کرد: یک دوکفه ای سفید و نیمه شفاف به طول تقریباً ۱۱ میلی متر.
گدارد از دانشگاه کالیفرنیا در سانتا باربارا که نمی‌خواست صدف را مختل کند، از آن عکس گرفت و تصاویر را با یکی از همکارانش به اشتراک گذاشت.
این زوج سرانجام در سال ۲۰۱۹ یک نمونه زنده را ضبط کردند و آن را به موزه آوردند تا با گونه های شناخته شده از سوابق فسیلی مقایسه کنند. شباهت قابل توجهی به یک دوکفه ای فسیلی داشت که اولین بار در دهه ۱۹۳۰ توسط دیرینه شناس جورج ویلت توصیف شد.
ویلت نام این گونه را به افتخار ادنا کوک، گردآورنده صدف آماتوری که فسیل را در میان مجموعه ای متشکل از ۳۰۰۰۰ صدف منحصر به فرد می دانست، نامگذاری کرد.
محققان هنوز در مورد اینکه چگونه مخلوقات برای مدت طولانی از علم فرار کردند، متعجب هستند. یک ایده این است که زیستگاه ترجیحی C. cooki در جنوب باجا، کالیفرنیا، شاید در یک منطقه دور افتاده است. توده ای از آب گرم ممکن است برخی از لاروهای صدف را به سمت سانتا باربارا شسته باشد. تا کنون، والنتیچ-اسکات و گدارد حداقل دو و به طور بالقوه چهار صدف زنده پیدا کرده اند.
دیوید جابلونسکی، دیرینه شناس دانشگاه شیکاگو که در این تحقیق نقشی نداشت، می گوید: «به ندرت می توان چیزی را ابتدا به عنوان فسیل و سپس زنده پیدا کرد.
منبع: خبرآنلاین