عصر ایران ؛ نهال موسوی - این روزها وضعیت فروش در سینمای ایران بسیار بد است به شهادت دست اندرکاران پخش فیلم حتی از دوران کرونا هم بدتر است.
سینمای ایران تنها راه تبلیغی که داشت شبکه‌های اجتماعی بود که آن هم دیگر در دسترس نیست و طبیعتا مردم هم چندان در جریان وضعیت فیلم‌های در حال اکران نیستند. حتی در چند روز قبل یک رکورد رقم خورد که نشان دهنده وضعیت بحرانی سینمای ایران است، در یک روز مجموع فروش فیلم‌ها در سراسر کشور 6400 بلیت بود.
سعید خانی پخش‌کننده و تهیه‌کننده سینما در گفتگو با مهر اعلام کرد: «زمان کرونا مردم از حضور در سالن سینما ترس داشتند اما امروز دل و دماغ حضور در سالن سینما را ندارند و فیلم‌ها هم از ابزارهای تبلیغی به‌ویژه در فضای مجازی بی‌بهره هستند، به همین دلیل امروز شرایط بحرانی‌تر است.»
بسیاری از صاحبان فیلم‌ها از اکران فیلمشان امتناع کرده و امید دارند که در زمانی که اوضاع بهتر شود فیلم‌هایشان را به نمایش درآورند.
سازمان سینمایی و وزارت ارشاد هم در یک انفعال کامل، بیشتر درگیر تولید فیلم با موضوعات مورد علاقه خودشان هستند تا این که فکر راه چاره‌ای برای این سینمای در حال احتضار داشته باشند.
فقط به فکر این هستند که جشنواره فجر را با تعداد زیادی فیلم مورد نظر خود برگزار کنند. به جای اقدام عملی فقط حرف است که شنیده می‌شود و هیچ کمکی نه به سینماگران می‌کنند، نه به سینماداران. هیچ ایده و راه حلی هم برای تغییر در این رویه ندارند.
در شرایط کنونی نهایت فکر و راه حلی که دارند این است که در زمان جام جهانی بازی‌های فوتبال را در سینما نمایش دهند تا شاید از این راه جنب و جوشی بوجود آید و دوباره سالن‌های سینما رنگ تماشاچی را به خود ببیند.
واقعیت این است که سینما 3 ضلع اصلی دارد: سالن سینما، فیلم و مخاطب. این طرح نمایش بازی فوتبال در سالن‌های سینما فقط یک مُسکن بسیار کوتاه مدت برای سینماداران و سالن‌های سینماست والا هیچ برآیند مثبتی برای فرآیند سینمای ایران یعنی عرضه فیلم در سینما و جذب مخاطب نخواهد داشت.
باید به مدیران سینمایی کشور گفت که جام جهانی یک ماه است بعد از آن چه؟
سعید خانی به درستی گفته است: «یکی از راه‌ها این است که اجازه دهند فیلم‌هایی که به دلیل ممیزی پشت خط اکران مانده‌اند و در صورت اکران می‌توانند گلیم خود را از آب بیرون بکشند، اکران شوند. اکران فیلم‌هایی مثل «چپ، راست»، «برادران لیلا»، «شیشلیگ» و «قاتل و وحشی» در این وضعیت می‌تواند کمک‌کننده باشد اما دوستان سازمان سینمایی به این مسئله هم تن نمی‌دهند.
در مقطع کرونا و زمانی که دوستان قبلی در رأس سازمان سینمایی بودند، به آن‌ها گفتیم تنها راه‌حل همین است و به حرف ما گوش نمی‌کردند! حدود هفت الی هشت ماه زمان برد تا آن دوستان بعد از اکران یک‌سری فیلم ضعیف، بالاخره به حرف ما رسیدند و اجازه دادند «دینامیت» به‌عنوان یکی از فیلم‌های توقیفی اکران شود. همان زمان هم به طراحی جدولی رسیدیم که اگر فیلمی تا دو میلیارد تومان فروخت، یک میلیارد تومان حمایت دریافت کند و برای فروش بالای ۵ میلیارد هم ۲.۵ میلیارد توان حمایت در نظر گرفته شد. این یک گزینه حمایتی برای همه فیلم‌ها بود. امروز هم حرف‌مان به مدیران جدید ارشاد همین است.»
از آن طرف در شرایطی که سینما هیچ مخاطبی ندارد و حتی بسیاری فیلم وجود دارد که اکران نشده و صاحبان آن‌ها هم هیچ علاقه‌ای به اکران آن ندارند اما به شکلی موازی بسیاری فیلم سینمایی در حال ساخته شدن است! این فیلم‌ها را برای کی، کجا و چرا می‌سازند هم از عجایب دیگر سینمای ایران است.
در هیچ دوره‌ای سینمای ایران با چنین موقعیت وحشتناکی روبرو نبوده است که امروز می‌بینیم، کسی هم به فکر سینمای ایران نیست و طبیعتا این بحران هیچ اهمیتی برای دولت و مدیران سازمان سینمایی ندارد والا قطعا به راه حلی فکر می‌کردند.
به شکل بسیار دراماتیکی بی سینماترین دوران سینمای ایران در حال رقم خوردن است. تبریک به مسئولان امر!