عصر ایران؛ سحر طاعتی _ از زمانی که در چهارده سالگی شیپور زدن را از شیپورچی‌های قشون استرآباد یاد گرفت تا زمانی که شیوه نت نویسی برای موسیقی ایرانی را با نگارش نتهای ردیف میزراعبدلله ابداع کرد، میان علاقه‌اش به موسیقی و مسئولیتش در ارتش در رفت و آمد بود اما در نهایت با داشتن مقام کلنلی و برای پیشرفت فن موسیقایی‌اش و برای خدمت به موسیقی ناب ایرانی برای همیشه از ارتش کناره گیری کرد تا سالها بعد بتواند برای خود عنوان پدر نوین موسیقی ایران را به ارمغان آورد.
علینقی وزیری بواسطه تعلیماتش از مادرش بی بی خانم استرابادی یا همان بی بی خانم وزیری قدم در راه تاسیس مدرسه عالی موسیقی گذاشت و به نوعی راه مادرش را که ۱۷ سال پیش تر از او در تاسیس اولین دبستان دخترانه تهران با عنوان مدرسه دوشیزگان در پیش گرفته بود، ادامه داد و در نهایت در اسفندماه ۱۳۰۲ مدرسه عالی موسیقی بنیان گذاشت و اسماعیل مهرتاش، مهدی برکشلی، حسین سنجری، حسین گل‌گلاب عبدالعلی وزیری شدند اولین شاگردان مدرسه او.
برخلاف آنکه بی بی خانم مادر علینقی‌وزیری موسس اولین مدرسه دخترانه تهران بود اما پسرش در ابتدای راه مدرسه عالی موسیقی‌اش را فقط برای پسران دایر کرد اما چندی نگذشت که در سال ۱۳۰۵ کلاس دختران را نیز به مدرسه اضافه کرد و از همان زمان به صورت رسمی آموزش موسیقی دختران نیز فعال شد.
علیرغم اینکه علینقی وزیری اولین موسیقی دانی بوده که برای تحصیل موسیقی غربی به اروپا سفر کرده اما موسیقی ایرانی برای او همیشه جایگاه ویژه‌ای داشته و در تمام دوران زندگی‌اش برای حفظ و بقا آن تلاش‌های وافری کرده است تلاش‌هایی از جنس برگرداندن آموزش موسیقی و سازهای ایرانی به هنرستان عالی موسیقی یا همان مدرسه موزیک سابق که سالها قبلتر توسط غلامحسین مین باشیان از برنامه های آموزشی آن حذف شده بود.
این گزارش را ببینید تا بیشتر درباره علینقی وزیری بدانید