منو جون پناه خودت کن برو
بذار پای این آرزو وایستم
به هر کی بهم گفت ازت رد شده
قسم می خورم من خودم خواستم
منو جون پناه خودت کن برو
من از زخم هایی که خوردم پُرم
تو باید از این پله بالا بری
تو بالا نری من زمین می خورم
درست لحظه ای که تو باید بری
اسیر یه احساس مبهم شدیم
ببین بعد یک عمر پرپر زدن
چه جای بدی عاشق هم شدیم
برای تو مردن شده آرزوم
یه حقی که من دارم از زندگیم
نگاه کن تو این برزخ لعنتی
چه مرگی طلبکارم از زندگیم
به هرجا رسیدم به عشق تو بود
کنار تو هر چی بگی داشتم
ببین پای تاوان عشقم به تو
عجب حسرتی تو دلم کاشتم
اگه فکر احساسمونی برو
اگه عاشق هردومونی برو
تو این نقطه از زندگی مرگ هم
نمی تونه از من بگیره تو رو