عصر ایران؛ اهورا جهانیان - پیروزی منچسترسیتی در بازی مقابل دورتموند در لیگ قهرمانان اروپا، رویداد عجیبی نبود. قاعدتا منسیتی در خانه باید از پس دورتموند برمی‌آمد. اما گل استثنایی ارلینگ هالند، ستارۀ نروژی سیتی، داستان این پیروزی را متفاوت کرد.
هالند در اواخر بازی، با گلی حقیقتا استثنایی، جنبه‌ای رعب‌آور به موفقیت منچسترسیتی در بازی دیشب داد. یعنی سایر تیم‌های لیگ قهرمانان، در مصاف با منسیتی باید سخت مراقب باشند که علاوه بر سبک فوتبال گواردیولا، اسیر غول نروژیِ گواردیولا نشوند.
به هر حال در بازی فوتبال، گاهی برتری تاکتیکی جواب نمی‌دهد و تیمی که در جنگ تاکتیکی قافیه را باخته، پیروز از زمین بازی خارج می‌شود. نمونه‌اش پیروزی رئال مادرید مقابل منچسترسیتی در دو بازی رفت و برگشت فصل گذشتۀ لیگ قهرمانان.
وقتی که برتری تاکتیکی به پیروزی ختم نمی‌شود، معمولا عنصری از خلاقیت لازم است تا "برتری" به "موفقیت" هم ختم شود. مثلا در بازی ایتالیا و نیجریه در جام جهانی 1994، ایتالیا برتر از حریف بود اما آنچه شاگردان آریگو ساچی را نجات داد، نه تفوق تاکتیکی که خلاقیت روبرتو باجو بود.
در بازی دیشب منسیتی و دورتموند هم اگر خلاقیت شگفت‌انگیز هالند نبود، احتمالا کار به تساوی می‌کشید. در جدال سال قبل سیتی با رئال مادرید نیز اگر بازیکنی مثل هالند در تیم گواردیولا بود، بعید بود که آن همه فرصت گل هدر برود و رئال فرصت کند ورق را برگرداند.
اما جدا از این نکات، هالند بازیکنی است که می‌تواند ستارۀ منچسترسیتی شود. در چند سال گذشته، پپ گواردیولا ستارۀ منسیتی بوده است اما هالند می‌تواند این وضع نه چندان نرمال را عوض کند. ستارۀ هر تیمی، قاعدتا باید یکی از بازیکنان آن تیم باشد نه مربی تیم. اما در منسیتی بازیکنان زیر سایۀ گواردیولا هستند. هالند می‌تواند از فروغ پپ بکاهد و در عوض قهرمانی اروپا را برای گواردیولا به ارمغان آورد.
گواردیولا تا به حال دو بار فاتح لیگ قهرمانان شده ولی آخرین بار سال 2011 چنین توفیقی نصیبش شد. اگر او این فصل با هالند بتواند قهرمان چمپیونز لیگ شود، بعد از دوازده سال دوباره دستش به کاپ قهرمانی اروپا رسیده است.
ظاهرا پپ در انتهای فصل قبل متوجه شد که یک ابَرستاره در تیمش لازم دارد و این تیم با تکیه بر بازیکنان تکنیکی و کوشایی که عمدتا کارگرصفت‌اند، چیزی برای قهرمانی در اروپا کم دارد.
پپ همچنین مهاجمان قدبلند را خوش نداشت ولی هالندِ بلند را در پیشانی تیمش قرار داده است و دستور داده است که همۀ توپ‌ها باید به هالند ختم شود.
ارلینگ هالند، چنانکه گواردیولا پس از بازی دیشب گفت، با گل استثنایی‌اش خاطرۀ گل یوهان کرایف بزرگ را زنده کرد. کرایف در سال 1973 در بازی بارسلونا و اتلتیکو مادرید، چنین گلی زده بود و دیشب هالند پس از 49 سال کار کرایف را تکرار کرد.
گواردیولا حق دارد که بگوید همۀ توپ‌ها باید به هالند برسد. هالند دیشب توپی را گل کرد که قاعدتا نباید گل می‌شد. ولی غول نروژیِ پپ، از "هیچ" موقعیت گل می‌سازد. در دو دهۀ اخیر فقط زلاتان ابراهیموویچ چنین گل‌هایی کاشته است. هر چقدر که پپ به زلاتان بی‌اعتقاد و بی‌اعتماد بود، به هالند اعتماد و اعتقاد دارد و عزمش را جزم کرده که با او کار ناتمامش را در منسیتی تمام کند و دست کم یکبار این تیم را به قهرمانی اروپا برساند؛ فتحی که فتح‌الفتوح تاریخ منچسترسیتی خواهد بود.