کارشناسان بر این باورند در طول تاریخ، بشر بیش از ۶۰۰۰ گونه مختلف گیاهی را پرورش داده است. اما با گذشت زمان، کشاورزان به سمت کاشت گیاهانی که بیشترین محصول را داشتند، تمایل پیدا کردند. امروزه، تنها سه محصول- برنج، گندم و ذرت- تقریبا نیمی از کالری مصرفی جهان را تامین می‌کنند.
به گزارش ایسنا، این وابستگی به تعداد محدودی از محصولات کشاورزی، حوزه کشاورزی را در برابر آفات، بیماری‌های ناشی از گیاهان و فرسایش خاک آسیب پذیر کرده است. همچنین این شرایط به معنای از دست دادن تاب آوری محصولات دیگر در خشکسالی و سایر بلایای طبیعی است.
همانطور که تاثیرات بحران اقلیمی تشدید می شود، کشاورزان در سراسر جهان در حال کشف مجدد محصولات باستانی و توسعه گیاهان پیوندی جدید هستند که ممکن است در مواجهه با خشکسالی یا بیماری‌های همه گیر مقاوم تر باشند و همچنین مواد مغذی مهمی را در اختیار بشر قرار دهند.
در ادامه به پنج محصول فراتر از برنج، گندم و ذرت پرداخته شده که کشاورزان سراسر جهان امید دارند با گرم شدن کره زمین بتوان از آنها بهره برد.
تاج خروس (Amaranth): از برگ تا دانه، گیاه تاج خروس خوراکی است. ساقه های تاج خروس با پرهای پر از دانه قرمز، نارنجی یا سبز رنگ پوشانده شده است. در سراسر آفریقا و آسیا، تاج خروس از گذشته به عنوان یک سبزی مصرف می شده است و بومیان آمریکایی نیز دانه این گیاه را مصرف میکردند.
تاج خروس یک منبع کامل پروتئین با تمام نه اسید آمینه ضروری است و منبع خوبی از ویتامین ها و آنتی اکسیدان هاست. امروزه کشاورزان بومی در گواتمالا، مکزیک و ایالات متحده برای کشت این محصول مقاوم در برابر خشکسالی همکاری می کنند.
فونیو (fonio): هزاران سال است که کشاورزان در سراسر غرب آفریقا فونیو را کشت می‌کنند- نوعی ارزن که طعمی شبیه کینوا دارد. از نظر تاریخی، فونیو قدیمی ترین غلات کشت شده آفریقا در نظر گرفته می‌شود و برخی آن را غذای پادشاهان می‌دانند.
امروزه فونیو به دلیل تاب آوری و مزایایی که برای سلامتی دارد مورد توجه قرار گرفته است. همانطور که شرایط آب و هوایی همچنان در حال تغییر است، مقاومت به خشکی و توانایی این گیاه برای رشد در خاک فقیر، آن را به یک محصول برجسته در مناطق کم آب تبدیل کرده است.
همچنین این گیاه از شاخص گلیسمی پایین برخوردار است و فاقد گلوتن است. به همین دلیل ارزش غذایی خوبی دارد که آن را به منبع مناسبی از اسیدهای آمینه برای افراد مبتلا به دیابت یا عدم تحمل گلوتن تبدیل کرده است.
لوبیا چشم بلبلی (Cowpea): در دهه ۱۹۴۰، بیش از میلیون‌ها هکتار لوبیا چشم بلبلی در ایالات متحده کشت می شد. تولید لوبیا چشم بلبلی در دهه های اخیر در ایالات متحده کاهش یافته اما این محصول در بسیاری از مناطق آفریقا از اهمیت زیادی برخوردار است. نیجریه بزرگترین تولید کننده لوبیا چشم بلبلی در جهان است.
در حالیکه کارشناسان به دنبال محصولات جایگزین هستند، شناسایی محصولاتی که تمامی بخش‌های گیاه خوراکی باشد مهم است. اگرچه از نظر تاریخی مردم بیشتر دانه‌های لوبیا چشم بلبلی را می‌خوردند، برگ‌ها و غلاف‌های آن نیز منبع خوبی از پروتئین هستند. از آنجاییکه لوبیا چشم بلبلی به شدت به خشکی مقاوم است، با تغییرات آب و هوایی نیز گزینه مناسبی به حساب می‌آید.
تارو (Taro): در نواحی استوایی جنوب شرقی آسیا و پلی‌نزی (گروهی از ۱۰۰۰ جزیره در اقیانوس آرام)، تارو به عنوان سبزی ریشه‌ای کشت می شده است. اما از آنجاییکه افزایش دما کشت این محصول را در زیستگاه طبیعی تهدید می کند، کشاورزان در ایالات متحده در تلاش هستند تا گیاه چند ساله گرمسیری را به عنوان یک گیاه سالانه معتدل پرورش دهند زیرا نمی تواند در سرمای زمستان های ایالات متحده دوام بیاورد.
گروهی از کارشناسان به دنبال روش‌هایی بودند تا به این گیاهان کمک کند تا در فصل زمستان جان سالم به در ببرند. امروزه، آنها هشت نوع تارو از جمله انواعی که منبع آنها از کره، فیلیپین، هاوایی، چین و پورتوریکو است، پرورش می دهند.
کرنزا (Kernza): در حالیکه بسیاری از محصولات جایگزین فقط گیاهانی هستند که نسل‌های قبل آنها را پرورش داده‌اند، برخی دیگر به طور خاص برای مقاومت در برابر تغییرات آب و هوایی کشت شده‌اند. در دهه ۱۹۸۰، محققان مؤسسه Rodale در پنسیلوانیا، علف گندم مانندی را به عنوان یک محصول غلات چند ساله شناسایی کردند که می تواند به عنوان جایگزینی برای غلات یک ساله مانند گندم کشت شود. هدف از این کار به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی تولید غلات بود.
به گزارش روزنامه گاردین، در سال ۲۰۱۹، یک موسسه آمریکایی در حوزه کشاورزی پایدار، محصول کرنزا را معرفی کرد، محصول غلاتی که از علف گندم تولید شده است. اگرچه محققان هنوز روی بهبود عملکرد این دانه کار می کنند، امروز کشاورزان در مینه سوتا، کانزاس و مونتانا نزدیک به هزاران هکتار از کرنزا را کشت می کنند.