آناتولی فیلیچنکو، فضانوردی که دو آزمایش اتصال در فضا را رهبری کرد، در سن ۹۴ سالگی درگذشت.
به گزارش ایسنا، آناتولی واسیلیویچ فیلیچنکو(Anatoly Filipchenko)، فرمانده سایوز ۷ و سایوز ۱۶ بود. این فضانورد دوران شوروی در دو آزمایش اتصال، ابتدا برای فرود احتمالی روسیه بر ماه و سپس اولین پرواز مشترک با ایالات متحده شرکت داشت.
درگذشت فیلیچنکو در روز یکشنبه(۷ اوت/۱۶ مرداد) توسط آژانس فضایی روسیه موسوم به روسکاسموس اعلام شد.
مسئولان مرکز آموزش فضانوردان گاگارین در بیانیه‌ای نوشتند: آناتولی واسیلیویچ فردی هدفمند، کوشا و منصف بود که همیشه آماده کمک به مردم بود. مسیر زندگی او پر از خدمات صادقانه به میهن، کارهای خلاقانه و فداکاری بوده است. مدیریت و کارمندان و همچنین تیم فضانوردان این مرکز به همه بستگان و دوستان آناتولی واسیلیویچ صمیمانه تسلیت می‌گویند.
در بیانیه این مرکز آمده است: خاطرات درخشان آناتولی واسیلیویچ فیلیچنکو برای همیشه در قلب ما باقی خواهد ماند.
فیلیچنکو یکی از اعضای گروه دوم خلبانان نیروی هوایی شوروی بود که در سال ۱۹۶۳ به عنوان فضانورد انتخاب شد، او همراه با ۱۴ کارآموز دیگر وارد این گروه شد. او دو بار به فضا پرواز کرد، ابتدا به عنوان فرمانده سایوز ۷ در سال ۱۹۶۹ و سپس پنج سال بعد به عنوان فرمانده سایوز ۱۶.
او و خدمه‌اش در اولین ماموریت خود بخشی از اولین ماموریت مشترک بین سه فضاپیما بودند. خدمه سایوز ۷ در ۱۲ اکتبر ۱۹۶۹ به فضا پرتاب شدند، در همان روز سایوز ۶ به پرواز درآمد و دو روز بعد سایوز ۸ به مدار زمین پرتاب شد.
فیلیچنکو و خدمه سایوز ۷ وظیفه داشتند فضاپیمای خود را به سایوز ۸ متصل کنند و شاهکاری را که برای اولین بار توسط سایوز ۴ و سایوز ۵ در ماه ژانویه سال ۱۹۶۹ به دست آمده بود، تکرار کنند، در حالی که قرار بود خدمه سایوز ۶ از این اتصال فیلمبرداری کنند. اما نقص تجهیزات مانع از پیوستن سایوز ۷ و سایوز ۸ شد.
فیلیچنکو و سایر خدمه این دو ماموریت در تاریخ ۱۷ اکتبر سال ۱۹۶۹ به زمین بازگشتند. فیلیچنکو در تاریخ دوم دسامبر سال ۱۹۷۴ به عنوان فرمانده سایوز ۱۶ به فضا بازگشت.
فیلیچنکو در مجموع ۱۰ روز و ۲۱ ساعت و ۳ دقیقه را طی دو پروازش در فضا گذرانده است.
آناتولی واسیلیویچ فیلیچنکو در روز ۲۶ فوریه سال ۱۹۲۸ در داویدوفکا (Davydovka)، یک سکونتگاه شهری در ناحیه لیسکینسکی (Liskinsky) در استان ورونژ (Voronezh Oblast) روسیه متولد شد. او در سال ۱۹۵۰ به عنوان خلبان نظامی از مدرسه هوانوردی چوگوف (Chuguev) در خارکف اوکراین فارغ التحصیل شد. فیلیچنکو سپس از سال ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۱ در آکادمی نظامی نیروی هوایی در مونینو (Monino) روسیه مشغول به تحصیل شد.
از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۶۰، فیلیچنکو به عنوان خلبان، خلبان ارشد، فرمانده پرواز، ناوبر، خلبان و اپراتور اسکادران و معاون فرمانده اسکادران به خدمت پرداخت. در این مدت، او سوار چندین نوع هواپیما شد و برای بیش از ۱۵۰۰ ساعت به پرواز پرداخت.
فیلیچنکو علاوه بر پروازهای فضایی خود، به ترتیب در سال های ۱۹۶۹، ۱۹۷۰ و ۱۹۷۵ به عنوان فرمانده پشتیبان سایوز ۵، سایوز ۹ و پروژه آزمایشی آپولو-سایوز خدمت کرد.
پس از دومین و آخرین ماموریت خود، از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۰، فیلیچنکو به عنوان اولین رئیس فدراسیون کیهان نوردی اتحاد جماهیر شوروی، خدمت کرد. او در سال ۱۹۸۲ از گروه فضانوردان استعفا داد تا رئیس بخش مرکز آموزش فضانوردان گاگارین شود.
فیلیچنکو در سال ۱۹۸۷ از پایان‌نامه خود در رشته ناوبری نظامی در آکادمی نیروی هوایی دفاع و دکترای خود را در رشته علوم نظامی دریافت کرد. یک سال بعد، او از سِمت خود به عنوان فعال نظامی برکنار شد و به عنوان مدیر دفتر طراحی آزمایشی خارکف در شعبه مسکو مشغول به کار شد. او در سال ۱۹۹۳ بازنشسته شد.
فیلیچنکو که دو بار به عنوان قهرمان اتحاد جماهیر شوروی معرفی شد، دو نشان لنین و نشان پرچم سرخ کار را در کنار بسیاری از مدال‌های دیگر برای خدماتش به برنامه فضایی شوروی دریافت کرد. وی همچنین عنوان برنده جایزه دولتی اتحاد جماهیر شوروی و عنوان "شهروند افتخاری" شهرهای کالوگا، چیتا، لیپتسک، اوستروگوژسک، داویدوفکا، کاراگاندا، آرکالیک، سومی و هیوستون، تگزاس را دریافت کرد.