تصور می‌شود که این بیماری، ناشی از مشکل در سیستم ایمنی است که می‌تواند باعث شود بدن سلول‌های پوستی زیادی بسازد. این بیماری می تواند در هر سنی شروع شود، اما اغلب در بزرگسالان بین ۲۰ تا ۳۰ سال و بین ۵۰ تا ۶۰ سال ایجاد نمایان می شود و مردان و زنان را به طور مساوی تحت تأثیر قرار می دهد.
انواع مختلفی از پسوریازیس وجود دارد. انواع رایج آن شامل پلاک، پوست سر، ناخن، روده و پسوریازیس معکوس است.
علائم پسوریازیس پلاکی شامل ضایعات پوستی خشک پوشیده از پوسته است که می تواند خارش و یا درد داشته باشد. این لکه‌ها معمولاً روی آرنج‌ها، زانوها، پوست سر و پایین کمر ظاهر می‌شوند، اما می‌توانند در هر جایی از بدن ظاهر شوند.
پسوریازیس پوست سر علائم مشابهی دارد، اما علائم آن را می‌توان در قسمت‌هایی از پوست سر و یا کل آن مشاهده کرد.
پسوریازیس ناخن می‌تواند باعث ایجاد فرورفتگی یا گودی های کوچک، تغییر رنگ یا رشد غیرعادی ناخن‌ها شود. ناخن ها اغلب می توانند شل شده و از ریشه ناخن جدا شوند و در موارد شدید ناخن ها ممکن است خرد شوند.
پسوریازیس روده ای می تواند باعث ایجاد زخم های کوچک (کمتر از ۱ سانتی متر) در قفسه سینه، بازوها، پاها و پوست سر شود. این زخم ها معمولاً پس از چند هفته به طور کامل ناپدید می شوند.
پسوریازیس پلاکی گاهی پس از عفونت گلو استرپتوکوکی ایجاد می‌شود و در بین کودکان و نوجوانان شایع‌تر است.
پسوریازیس معکوس (خمشی) می تواند باعث ایجاد چین و چروک در پوست، مانند زیر بغل، کشاله ران، بین باسن و زیر سینه شده و باعث ایجاد لکه های بزرگ و صاف پوستی در برخی یا همه این نواحی شود. این نوع از بیماری در اثر اصطکاک و تعریق بدتر ایجاد می شود و در هوای گرم ایجاد ناراحتی می کند.
این بیماری را را می توان از طریق درمان های مختلف تحت کنترل نگه داشت. اکثر افراد می توانند توسط پزشک عمومی درمان شوند، اما اگر مورد شما شدید باشد، پزشک عمومی شما می تواند شما را به یک متخصص پوست ارجاع دهد. درمان بر اساس نوع پسوریازیس و شدت بیماری تعیین می شود.
– درمان های موضعی مانند کرم ها و پمادها
– فتوتراپی که پوست را در معرض انواع خاصی از اشعه ماوراء بنفش قرار می دهد
– سیستمیک، که از داروهای خوراکی و تزریقی استفاده می کند که بر کل بدن اثر می گذارد
انواع مختلف درمان اغلب به صورت ترکیبی مورد استفاده قرار می گیرند و ممکن است نیاز به بررسی منظم داشته باشند.
منبع: روزیاتو