عشق و علاقه مادر به فرزند یک علاقه کاملا غریزی است که در طول بارداری و بعد از زایمان به صورت خود به خود و با افزایش ترشح هورمون هایی از جمله دوپامین و اکسی توسین در بدن مادر ایجاد میشود ولی برخی از مادران به دلیل شرایط روحی یا سختی های زندگی نامناسب و کمبود ترشح هورمون ها در بدنشان علاقه ای نسبت به نوزاد خود حس نمی کنند.
ارتباط بین مادر و نوزاد یک ارتباط غریزی است که از همان ابتدا در نهاد مادر وجود دارد و تبدیل به یک رابطه فوق العاده و عاشقانه می شود به قدری که بعضی افراد بر این عقیده اند که تنها عشق حقیقی عشق مادر به فرزند است.
در واقع پیوند عاطفی قوی که بین مادر و فرزند ایجاد می شود باعث می شود که مادر با عشق از نوزاد خود نگهداری و مراقبت کند.
نتیجه مراقبت عاشقانه مادر از فرزند، اعتماد به ننفس او در سالهای آینده است یعنی کودکانی که از بدو تولدد ارتباط خوبی با مادرشان دارند در بزرگسالی فردی خوشحال و مستقل خواهند شد.
در برخی مورد برای ایجاد رابطه ای خاص بین مادر و فرزند ، نیاز به گذشت زمان طولانی است ولی به طور کلی جای نگرانی وجود ندارد. در این گونه موارد مادرا از این که نتوانسته اند رابطه خوبی با فرزندشان ایجاد کنند احساس شکست میکنند.
منظور از پیوند بین مادر و کودک دلبستگی است که از همان ابتدای تولد نوزاد ایجاد می شود و باعث می شود که مادر به صورت غریزی از نوزادش نگهداری کند.
عامل ایجاد این پیوند غریزی هورمون هایی است که در بدن مادر ترشح می شود.
وجود هورمون دوپامین یا هورمون احساس خوب می تواند به پیوند مادر به نوزاد کمک کند.
وجود هورمون اکسی توسین با هورمون عشق میتوانید باعث بروز عشق بین مادر و کودک شود ، این هورمون از طریق نوارش نوزاد یا در آغوش کشیدن او و تماس پوستی بین مادر و نوزاد در بدن هر دو آن ها ترشح می شود و رابطه خوبی بین مادر و نوزاد ایجاد می کند.
شیر دادن به نوزاد از طریق پستان باعث افزایش ترشح این هورمون در بدن مادر می شود.
براساس تحقیقاتی که در این باره انجام شده است ، مادران در 3 ماه اول بعد از زایمان بالاترین سطح اکسی توسین در بدنشان را دارند و همین امر باعث ایجاد ارتباط و پیوندی قوی بین مادر و نوزاد می شود.
بر اساس تحقیقات گاهی اوقات عدم ترشح کافی این هورمون در بدن میتواند باعث بروز عدم علاقه مادر به نوزاد شود.
شاید ایجاد عشق و علاقه بین مادر و نوزاد برای شما چیزی طبیعی باشد و اصلا به ذهنتان نرسد که ممکن است مادری نوزاد خودش را دوست نداشته باشد.
ولی از انجا که بروز عشق و علاقه به دلیل ترشحات هورمون و شرایط روحی فرد است بنابراین احتمال عدم بروز علاقه میتواند در صورت عدم ترشح به اندازه هورمون ها ، امری طبیعی باشد.
مادران معمولا در این گونه موارد احساس گناه زیادی دارند ولی کاملا طبیعی است که برخی از مادران در ابتدا علاقه چندانی به نوزادشان نداشته باشند.
در این گونه موادر علاقه و دلبستگی بین مادر و نوزاد به صورت تدریجی شکل میگیرد و نمیتوان انتظار داشته که همه مادران از همان ابتدا عشق و علاقه زیادی به فرزندشان داشته باشند و گاهی برخی مادران چنین عشقی را احساس نمی کنند.
در این گونه موارد باید به این مادران بگوییم که عذاب وجدان نداشته باشید ، رفتار همه افراد مشابه هم نیست ، به گفته بسیاری از متخصصین ، پیوند نوزاد دو مادرتدریجی رخ می دهد و زمان زیادی برای ایجاد رابطه نیاز خواهید داشت.
یکی از دلایل اصلی بروز افسردگی بعد از زایمان است که است که بلافاصله ارتباط عاشقانه بین مادر و نوزاد ایجاد نشد است تا حال خوبی به مادر بدهد.
شاید شما آمادگی مادر شدن را نداشته اید یا اصلا قصد باردار شدن نداشتید و نوزادتان ناخواسته است یا رابطه خوبی با شوهرتان ندارید یا شرایط روحی مساعدی برای فرزند آوری نداشته اید و غیره به همین دلیل است که نمیتوانید فرزندتان را قبول کنید.
اگر طی سه ماه اول عشق وعلاقه ای بین شما و نوزادتان شکل نگرفت ، انجام مراقبت های لازم مانند شیر دادن و تعویض پوشک و در آغوش گرفتن نوزاد می تواند کافی باشد.
اگر نگران این موضوع هستید که چرا نمیتوانید عشق و علاقه واقعی خودتان را به نوزاد ابراز کنید نشان دهنده این است که یک مادر خوب و مسئولیت پذیر هستید.
در واقع نوزادان بیشتر از ابراز عشق و محبت به مراقبت نیاز دارند بنابراین نیازی نیست زیاد خودتان را نگران کنید به جای نگرانی و اضطراب سعی کنید رابطه خوبی با نوزادتان ایجاد کنید. با گذشت زمان و کم شدن گریه های نوزاد و بیشتر شدن خنده هایش ، مسلما بهتر میتواند خودش را در دل شما جا بدهد.
معمولا خواستنی ترین زمان زندگی یک نوزاد بین 6 ماهگی تا 1 سالگی است که مانند یک عروسک زنده ، خنده رو هستند و هر کاری که بخواهید برایتان انجام میدهند ، پس بهتر است تا این زمان صبر کنید.
اگر در این مدت باز هم عشق و علاقه ای بینتان ایجاد نشد میتوانید با مراجعه به مشاور و گرفتن کمک حرفه ای مشکلتان را حل کنید.
برخلاف تصور غالب مردم ، تولد نوزاد همیشه نمی تواند باعث ایجاد عشق غریزی مادر نسبت به نوزاد شود. این مطلب را فقط مادرانی که هنگام تولد نوزاد از خودشان می پرسند چرا نوزادم را دوست ندارم ، میتوانند درک کنند.
احتمالا نداشتن احساس عاشقانه به نوزاد برایشان نگران کننده و غیر طبیعی باشد ولی باید بدانید که این احساس کاملا طبیعی است.
اگر هنگام تولد فرزند ، عشقی به او احساس نکردید ، وحشت نکنید و افسرده نشوید ، این موضوع کاملا طبیعی است و به دلیل عدم ترشح کافی هورمون های عشق و احساس خوب در بدن شما است و با گذشت زمان همه چیز حل خواهد شد.
در ابتدا تلاش برای ایجاد عشق و محبت بین خود و فرزندتان ضرورتی ندارد و به تدریج و تماس بیشتر با نوزاد ، احساساتتان شکل خواهد گرفت ولی اگر بعد از مدتی نتوانستید ارتباط خوبی با فرزندتان بگیرید میتواند به دنبال راهکارهایی در این زمینه باشید.
بعضی از مادران بعد از چند دقیقه و بعضی دیگر بعد از چند ما با فرزند خود ارتباط می گیرند ، اگر نگران ارتباط و عشق ورزیدن به فرزند خود هستید میتوانید راهکارهای زیر را برای بهبود رابطه خود را نوزادتان انجام بدهید:
در طور روز با نوزادتان ارتباط چشمی برقرار کنید ، به او نگاه کنید ، دستان کوچکش را در دست بگیرید و نوازشش کنید. اورا بغل کنید و در اغوش بگیرید. از پستان خودتان به او شیر بدهید و به چشمانش نگاه کنید و گونه اش را نوازش کنید و با او حرف بزنید .انجام این کارها در طول روز باعث می شود ارتباط بهتری با نوزادتان بگیرید.
از آنجا که نوزاد چند ماه اول توانایی تکان خوردن یا نگه داشتن گردنش را ندارد ، خواباندن او کنار خودتان روی تخت هنگام شب کار بسیار خطرناکی است و احتمال غلتیدن شما روی نوزاد یا افتادن دستتان روی صورتش و خفگی او هنگام خواب وجود دارد بنابراین سعی کنید همیشه در حالت نشسته به نوزادتان شیر بدهید و اگر میخواهید او را در اغوشتان بخوابانید بعد از مدتی که به خواب رفت و ریتم نفس هایش یکدست شد او را در جای خودش قارر دهید.
به خواب رفتن نوزاد در آغوش مادر و شنیدن صدای نفس های نوزاد هنگام خواب میتواند برای شما لذت بخش باشد. شاید در این لحظه تمایل هب نوازش موهایش داشته باشید ، هر احساسی که دارید را در این لحظات بروز بدهید ، این ارتباط باعث می شود که عشق و علاقه شمابه نوزاد بیشتر شود.
برای مراقبت از نوزاد خود به توصیه های دیگران زیاد گوش ندهید ، بهتر است کاری را انجام دهید که احساس بهتری نسبت به آن دارید.اگر دوست دارید گریه کنید یا فریاد بزنید ، دور از نوزادتان این کار را انجام بدهید تا آرامش بگیرید.
اگر میخواهید نوزادتان را در آغوش بگیرید و بخوابانید ، این کار را انجام دهید.
انجام دادن کارهایی که دلتان میخواهد باعث می شود بتوانید ارتباط بهتری با نوزادتان بگیرید.
منبع: بیتوته