ضعف عضلات می‌تواند فعالیت‌های روزمره و حرکات بازوها ، پاها و بدن افراد را به چالش بکشد.
اگر حالت به وجود آمده شدید باشد ، ضعف عضلات می‌تواند در توانایی شخص در حرکت ، نشستن ، ایستادن ، راه رفتن و حفظ تعادل تداخل ایجاد کند.
همچنین بیماری ضعف عضلانی ممکن است در اثر بیماری زمینه ای به وجود بیاید یا ناشی از دلایل دیگر مانند پیری ، بازیابی در اثر تمرینات شدید یا تمرینات قدرتی ، تهویه بدنی نامناسب ، سوء تغذیه یا مصرف داروهای خاصی باشد.
اسکلروز جانبی جانبی آمیوتروفیک (ALS): این بیماری به عنوان لو گریگ نیز شناخته می‌شود، ALS نوعی اختلال است که به اعصابی که وظیفه کنترل عضلات و انجام حرکات داوطلبانه را آسیب می‌زند.
فلج بل: فلج بل در اثر ضعف موقت و فلج عضلات صورت به دلیل آسیب دیدگی یا سوزش به عصب صورت در یک طرف آن ایجاد می‌شود.
فلج مغزی: فلج مغزی یک اختلال در رشد است که ممکن است از قبل از تولد تا دو سالگی رخ دهد.
اسپوندیلوز گردن یا آرتروز گردن : اسپوندیلوز گردن یا تغییرات دژنراتیو استخوان‌های گردن ، یک بیماری آرتریت است که می‌تواند باعث باریک شدن دهانه‌ها برای ریشه‌های عصبی گردنی شود.
برخی از عفونت‌های ویروسی می‌توانند منجر به ضعف عضلات شوند ، از جمله:
بوتولیسم: بوتولیسم یک بیماری نادر اما جدی است که ناشی از سم تولید شده توسط باکتری‌های کلستریدیوم بوتولینوم است،که اغلب در مواد غذایی آلوده یافت می‌شوند.
عفونت ویروس نقص ایمنی انسان (HIV): HIV سیستم ایمنی بدن را مورد حمله قرار داده و از بین می‌برد و می‌تواند منجر به میوپاتی شود که به ساختار سلول‌های عضلانی طبیعی در عملکرد آسیب می‌رساند.
پزشک در مورد سابقه پزشکی ، داروهای مصرف شده و هرگونه علائم غیرمعمول که شخص تجربه می‌کند، از فرد سوال پرسیده و آزمایش‌های تشخیصی که ممکن است برای کمک تعیین بیماری تجویز می‌کند.
روش‌های درمانی ضعف عضلانی شامل دارو، تغییرات رژیم غذایی، فیزیوتراپی و کاردرمانی و در موارد خاص جراحی است.
منبع: سلامت