عصر ایران؛ مهدی دوستدار- در جلسۀ امروز مجلس شورای اسلامی، آقای باقر قالیباف برای یک سال دیگر به عنوان رییس انتخاب شد.
انتخاب رییس مجلس هر سال باید تمدید شود و رییس مجلس اگرچه به عنوان رییس قوۀ مقننه شناخته می‌شود اما در واقع مدیر یا سخن‌گوی مجلس است و رییس به آن معنایی نیست که رییس جمهور یا رییس قوۀ قضاییه رییس‌اند (می‌توانند منصوب و برکنار کنند) و دایرۀ بسیار محدودی در این عرصه دارد. ضمن این که عملا به نهادی زیر مجموعه شورای نگهبان بدل شده است.
موضوع اما بحث دیگری است. آرا این گونه بود: محمدباقر قالیباف ۱۹۴ رای، فریدون عباسی، مرتضی آقاتهرانی و الیاس نادران نیز از دیگر کاندیداهای ریاست مجلس شده بودند و به ترتیب ۳ ، ۵۳ رای و ۲۱ رای به دست آوردند. آرای باطله نیز ۱۰ رای بود.
هر چند همین نشان می‌دهد مجلس کنونی تا چه حد یک دست و فاقد فراکسیون است اما این چند سطر معطوف به نکتۀ دیگری است: آرای باطله یعنی چه؟
یعنی اسم فردی غیر کاندیدای اعلام شده را نوشتند؟ یا مثل شهروندانی در انتخابات نوشتند داریوش و گوگوش تا تنها مُهری بر شناسنامه نقش ببندد؟ یا سفید انداختند؟
رأی باطله وقتی است که شخص هم می خواهد رأی دهد هم نامزد مورد قبول ندارد ولی این دربارۀ انتخاب رییس مجلس مصداق ندارد.
چون خود نماینده معترض می تواند کاندیدا شود و مجلس به اداره کننده نیاز دارد و باید به یکی رأی داد.
یک احتمال این است که این 10 نفر می‌خواستند به آقای قالیباف رأی بدهند اما به خاطر ماجرای سیسمونی به جمع‌بندی نرسیدند و گرنه فرض کنیم 200 نفر رأی باطله می دادند. آن وقت آیا آقای باطله باید رییس می‌شد؟!
هر چند بعید هم نیست که با توجه به کثرت آرای باطله در انتخابات ریاست جمهوری این نمایندگان می خواهند صدای آنان باشند اما برای صدای آنان بودن نیاز نیست رأی باطله بدهند. در موضع گیری و رأی به طرح هایی چون صیانت و فروش آثار تاریخی صدای آنان را منعکس کنند.
این داستان به گونه ای دیگر در ارای ممتنع به وزرا هم مصداق دارد. چون در رأی اعتماد، ممتنع حکم مخالف دارد چون موافقان معیار است و در استیضاح به نفع وزیر استیضاح شونده چون این بار موافق استیضاح معیار است. و در واقع در رأی اعتماد و استیضاح می‌توان گفت ممتنع نداریم.