صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

کد خبر ۸۴۱۰۵۵
تعداد نظرات: ۱۰ نظر
تاریخ انتشار: ۰۶:۳۱ - ۰۲ خرداد ۱۴۰۱ - 23 May 2022
در باغ ادبیات ایران- 2

گنبد شیخ لطف‌الله؛ زیباترین دوشیزۀ تاریخ

شاه سلطان حسین عاری از روح ظریفی نبوده که می‌آمده و در این حجره‌ها و رواق‌ها می‌نشسته و آفتابِ لب بام دولت خود را بر این لبه‌های با‌شکوه تماشا می‌کرده...

  عصر ایران؛ مهرداد خدیر- چنانچه در اولین برگ از دفتری که با عنوان «در باغ ادبیات ایران» گشوده‌ایم، گفته شد در این مجموعه نمونه‌های درخشان و فرح‌بخشی از متون پارسی - فارغ از این که در سدۀ پنجم نوشته شده باشد یا همین پارسال - به قصد تفرجی در باغ ادبیات ایران -و نه هیچ آموزۀ دیگر- و با نگاه زیبایی‌شناسیکِ صِرف، نقل می‌شود.


  این نوشته ها به قلم بزرگان ادبیات ایران در طول سده است و انتخاب آنها بر پایۀ تجربۀ اندک نویسنده است و ارزش‌گذاری مراد نیست.


   اگر نام نویسندۀ این سطور در آغاز می‌آید تنها به سبب آن است که مخاطب بداند انتخابِ کیست وگرنه آنچه نقل می‌شود به قلم بزرگان است و خود خوشه‌چین‌ام و توشه‌اندوز و اما امروز:

   چنان‌که پیش‌تر در یاد دکتر محمد علی اسلامی نُدوشن هم نوشتم «صفیر سیمرغ» - یادداشت های چند سفر داخلی و خارجی - که اول بار در آغاز دهۀ 50 خورشیدی در مجلۀ یغما به چاپ رسید و بعدتر به صورت کتاب درآمد و بارها تجدید چاپ شده از نمونه‌های نثر شُسته و رُفته و بی ادا و اطوار پارسی در دوران ماست و اگر همین را به جای درس آیین نگارش در کتاب های درسی قرار دهند بسنده است تا بچه‌ها را با نوشتن آشنا کند. به کار دانشجویان مقاطع مختلف شاخه‌های رشتۀ گردش‌گری در یکی دو دانشکده‌ای که این رشته در آنها تدریس می‌شود نیز می‌آید:


   باری، یکی از سفرنامه‌های خواندنی این کتاب، «گذاری دیگر به اصفهان» است که اسلامی نُدوشن در سال 1355 نوشته و در بخشی آورده است:

  «چنین به نظر من می‌رسد که در هیچ موضع دیگری از جهان، در مساحتی به اندازۀ مسجد شیخ لطف‌الله، این همه زیبایی و لطف و معماری جمع نشده است.


   چون پا به درون آن می‌نهید ناگهان رنگ‌ها و نقش‌ها چون هزاران حوری شما را در میان می‌گیرند و بر بستر اثیری‌یی می‌نشانند که بی آن‌که شور شهوانی‌یی داشته باشد، گرمای جسم از آن غایب نیست. در همان نقطۀ پای‌بندیِ تَن به خاک، با رها‌شدگی از خاک به هم می‌آمیزد.


  این لوزی‌های طاق، که هر چه بالاتر می‌روند، کوچک‌تر می‌شوند چون مرغ‌های پر‌کشیده ای هستند که رو به اوج نهاده باشند، چون مرغ‌های عطار در طلب آشیانۀ سیمرغ و خط های فرود آمده بر گِردِ بدنه‌ها به منزلۀ قوائم و ستون‌های نقش‌هایند که گویی محکم ترین دست های دنیا آنها را نوشته است.


   وقتی در همین سفر، نخستین بار از آن سوی میدان نقش جهان، درست رو‌به‌رو و از فاصلۀ دور، گنبد شیخ لطف‌‌الله را دیدم آن‌قدر جوان و رعنا وشاداب می‌نمود که جز به زیباترین دوشیزه تاریخ، روا نبود به چیزی دیگری تشبیه شود.

    .... مدرسۀ چهار باغ نیز همۀ بی‌غمی و سبُک‌روحیِ انتهای عصر صفوی را در خود منعکس دارد؛ دورانی که خانه را روشن می‌کند و به زودی در فرجام غم‌انگیزی فرو خواهد رفت. آیا شیرینی و نشاطِ کاشی‌های زرد و خردلی و زیتونی که به صورت خرمنی از آفتاب‌گردان، آن همه نور‌افشانیِ خفیف دارند، حاکی از چنین پایانی نیست که پایانِ شکوهِ هنرِ ایران نیز هست و آخرین آتش‌فشانِ آن؟


   شاه سلطان حسین که در تاریخ ایران نمودار بی‌خبری و مسکنت و زوال است، بی تردید عاری از روح ظریفی نبوده که می‌آمده و در این حجره‌ها و رواق‌ها می‌نشسته و آفتابِ لب بام دولت خود را بر این لبه‌های با‌شکوه تماشا می‌کرده

ارسال به تلگرام
انتشار یافته: ۱۰
در انتظار بررسی: ۳
غیر قابل انتشار: ۰
ناشناس
۱۳:۳۵ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۲
با خشکی زاینده رود و ترَک های اصفهان دیری نخواهد پایید که این اماکن تاریخی اگر به دل زمین فرو نروند به دو نیم شوند
اصفهانی
۱۱:۰۳ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۲
زیبا ترین هنر های دنیا در پایتخت فرهنگ و هنر جهان اصفهان نصف جهان جمع شده است.
ناشناس
۱۰:۱۲ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۲
چاه نفت ایرانیان، حیف که قدر نمی‌دانیم.
علی اکبر
۱۰:۰۹ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۲
بسیار زیبا ممنون
ناشناس
۰۹:۲۳ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۲
شاه سلطان حسین کیه دیگه، این اثر هنرمندان فارس ایرانی از جمله علی اکبر اصفهانی و رضا عباسی اصفهانی است. اینها هنر به یادگار سیده از دوران هخامنشیان در روح ایرانیان است.
پاسخ ها
ناشناس
| |
۱۳:۱۲ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۲
هنر به یادگار رسیده هخامنشیان دیگه چیه؟ هر دوره ای سبک خودش رو داره. چرا اصرار دارین شکوه ایران رو محدود به یک دوره خاص کنین؟
ناشناس
۰۹:۲۰ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۲
هنر در ایران مُرد از اون همه هنر هیچی نموند ه از اون خانه های با طراحی های بینظیر رسیدیم به خانه با سبک اروپایی و امریکایی . تمام خانه های قدیمی با اسلوب اسلامی ایرانی به ویرانه تبدیل شد
ناشناس
۰۹:۲۰ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۲
اثر استاد علی اکبر اصفهانی
پاسخ ها
محمدm
| |
۱۶:۳۹ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۲
این اثر همان طور که در کتیبه محراب مسجد آمده کار استاد محمدرضا اصفهان میباشد نه استاد علی اکبر اصفهانی
علی اکبر اصفهانی سازنده مسجد جامع عباسی هستند
ناشناس
۰۹:۱۰ - ۱۴۰۱/۰۳/۰۲
آن مسجد بسیار زیبا است من هم عاشقش هستم اما سلطان حسین چه روح زیبائی داشت چه نداشت عملکردش زیبا نبود
تعداد کاراکترهای مجاز:1200