عصر ایران؛ فرزانه احمدی ــ همه ما حالا در هر دهکی که باشیم اگر حتی کارمان به خرید چند بال مرغ نرسیده باشد، گرانی را با پوست و گوشت و استخوانمان حس می‌کنیم.
ابراهیم رییسی که دولتش حالا کم کم به یک سالگی خود نزدیک می‌شود در شعارهای خود از کلیدواژه کرامت انسانی زیاد استفاده می‌کرد. حالا کرامت رییس‌جمهور به اینجا رسیده که به هر ایرانی در دهک‌های اول تا سوم 400 هزار تومان و به دهک‌های بعدی 300 هزار تومان یارانه بدهد تا زمانی که کارت الکترونیکی یارانه آماده شود، اما آیا واقعا این از کرامت رییس جمهور است؟
ماجرای تغییر یارانه‌ها به دعوا بر سر ارز 4200 تومانی برمی‌گردد، ارزی که برای جلوگیری از بالا رفتن قیمت کالاهای اساسی به تولیدکننده و واردکننده داده می‌شد اما بعد از مدتی معلوم شد محل سوءاستفاده شده است.
دولت هم تصمیم گرفت این ارز را حذف کند و با دادن یارانه، کمک خرج مردم باشد. حرف و حدیث‌ها درباره این تصمیم دولت که حالا دیگر عملی شده، زیاد است. بعضی کارشناسان می‌گویند چرا در زمان تخصیص ارز نظارتی صورت نگرفت؟
رشد نقدینگی به معنای تورم و گرانی بیشتر است، تورمی که در کوتاه مدت یارانه 400 و 300 هزار تومانی داده شده توسط دولت را می‌بلعد و خود را به صورت فقرِ بیشتر بر دوش مردم تحمیل می‌کند، درواقع دولت کرامت با دادن یارانه در حال فقیرتر کردن مردم است.
پیش از این دولت به دنبال از بین بردن فقر در کوتاه مدت بود، رییس جمهور اسفندماه سال گذشته دستور داده بود فقر را در دو هفته از بین ببرند. وزیر کار هم ادعا کرده بود دولت با تغییر در نظام یارانه‌ها تا پایان سال فقر را ریشه‌کن می‌کند.