عصرایران؛ مصطفی داننده- در سال‌های نه چندان دور آنهایی که چرخ زندگی‌شان نمی‌چرخید و با حقوق یک کار نمی‌توانستند وضع زندگی‌شان را به سامان کنند با پیشنهادی ویژه روبرو می‌شدند؛ یک پراید بخر و بعد از کار مسافر کشی کن!
حالا اما همان پراید تبدیل به آرزوی بسیاری از مردم شده است. تقریبا بسیاری از خانواده‌های ایران نمی‌توانند حتی با گرفتن وام هم پراید 200 میلیونی را بخرند چه برسد به دیگر ماشین‌ها که قیمت‌های‌شان هوش از عقل می‌پراند.
تا همین چند وقت پیش، فلافل ارزان‌ترین ساندویچ ایرانی بود. خانواده‌هایی که خیلی نمی‌توانستند در طول ماه برای اهالی خانه ساندویچ سوسیس یا کالباس بخرند یا همبرگر برای‌شان بپزند، به سراغ فلافل می‌رفتند که ارزان‌ترین ساندویچ ایران بود. حالا اما با گران شدن نان باگت، فلافل هم بالا نشین شده است و به احتمال بسیار زیاد، این غذای ساده که نخود است با کمی کاهو و خیارشور لای نان باگت ریخته می‌شود، از سفره مردم حذف می‌شود.
آنهایی که به واسطه گرانی گوشت، مرغ و برنج را از سبد زندگی خود حذف کرده بودند، چشم امید به ماکارونی داشتند. غذایی که بسیاری آن را دوست دارند و می‌تواند تا حدودی اعتراض‌ها در خانواده به ویژه به نبود برنج و گوشت را ساکت کنند. خدا به لطف مسئولان این غذای محبوب و ارزان تبدیل به یک وعده لاکچری شد و دیگر شاید ماهی یکی، دوبار پای سفره ایرانی‌ها بنشیند.
چرا راه دور می‌رویم همین آبگوشت، غذایی بود که کارگرهای خسته از کار روزانه به عنوان ناهار آن را می‌خوردند. چرا؟ چون در دسته غذاهای ارزان قیمت تعریف می‌شد. حالا اما دیزی گوشه منوهای گران رستوران‌ها جا خوش کرده است و به همه رخ نشان نمی‌دهد.
شما از من بهتر می‌دانید الان نیمرو هم غذای گرانی است چه برسد به برنج و خورشت! کباب هم که جای خود دارد. با ماست 50 هزار تومان می‌شود شیوه درویشان را در پیش گرفت؟ نه نمی‌شود! به خدا که نمی‌شود.
امروز فقط کافی است سری به بازار روز بزنید و چند کیلو میوه ساده بخرید؛ تا ببیند به یک چشم برهم زدنی، بخش از حقوق ماهیانه‌ان به حساب میوه فروش رفته است.
به همین سادگی، خواسته‌های معمولی‌مان در سال‌های گذشته تبدیل به آرزو شده است و برای رسیدن به آنها باید ساعت‌ها کار کرد. دولت می‌گوید که گران کردیم ولی یارانه آن را می‌دهیم اما همه ما می‌دانیم یان یارانه یعنی افزایش تورم در کشور. دولت و دیگر نهادها هم نشان داده‌اند، چندان توانایی نظارت و کنترل بازار را ندارند.
همه این تصمیم‌ها فقط باعث می‌شود لیست دست نیافتنی‌های ما هر روز بلندتر از دیروز شود.