مخاطبان عصرایران؛ مرضیه ف- به تازگی سازمان برنامه و بودجه در اقدامی غیرقانونی و زورگویانه مصوبات مجلس را زیرپا گذاشته و با افزابش حقوق هیأت علمی‌های وزارت علوم که در پایان سال ۱۳۹۹ به تصویب مجلس رسیده بود، مخالفت کرده و دستور به کاهش حکم آنها در راستای همسان سازی با هیأت علمی‌های وزارت بهداشت داده است.
در این راستا جهت پایان دادن به اعتراضات آنها سازمان برنامه و بودجه به وزارت بهداشت دستور داده باید حقوق اعضای هیأت علمی غیربالینی خود را در حد حقوق اعضای هیأت علمی وزارت علوم پایین بیاورید.
وزارت بهداشت هم مقاومت کرده، ولی در مقابل زورگویی و گروگان گیری حقوق تمامی کارکنان راه حل ناعادلانه و تبعیض آمیزی در پیش گرفته و صرفا حقوق و مزایای هیأت علمی های با مدرک وزارت علوم شاغل در وزارت بهداشت را کاهش داده است. به طوری که از هر دانشگاه وزارت بهداشت تعداد محدودی از هیأت علمی را با کاهش ناگهانی و شوک برانگیز حقوق و مزایا قرار داده و در برابر اعتراض این گروه، دانشگاه ها تنها دلیل شان را ضمن تائید غیرقانونی بودن این اقدام صرفا زورگویی سازمان برنامه و بودجه اعلام کرده‌اند.
این تصمیمات در کنار بحث رتبه بندی معلمین بزرگوار مشکلات و نابه سامانی های عدیده ای برای کشور ایجاد خواهند کرد.
متاسفانه الان در جامعه شاهد رفتار های هیأت علمی ستیزی زیادی هستیم و بحث هایی مانند نجومی بگیر و حقوق بالا برای این طیف مطرح می‌شود بدون در نظر گرفتن واقعیت های مسیر پر پیچ و خم هیأت علمی شدن، عده‌ای بدنبال همسان سازی حقوق این قشر با دیگر اقشار جامعه و افزایش فشار حداکثری و ایجاد بی انگیزگی و یأس در این گروه هستند.
اینجانب بعنوان فردی که با وجود طی متوالی تمام مقاطع تحصیلی و فارغ التحصیل ممتاز هر دوره در سن ۳۴ سالگی جذب دانشگاه شده‌ام و چون وزارت علوم هیچ گزینه ای برای حمایت و استخدام فارغ التحصیل رشتۀ شیمی نداشت با فعالیت های بین رشته ای در زمینه پزشکی و داروسازی و تحمل مشقات فراوان در دانشگاه علوم پزشکی استخدام شده ام.
با وجود تورم حاکم حقوق متوسطی دریافت می‌کردیم و الان به یکباره به جرم فارغ التحصیلی از وزارت علوم شاهد کاهش محسوس حقوق و شرایط نابرابر با دیگر همکاران خود که صرفا آنها هم مانند ما در علوم پایۀ پزشکی فعالیت می‌کنند شده‌ایم.
در کنار این مسائل تصمیمات دیگر مانند مالیات پلکانی و سقف حقوق که سعی در نزدیک کردن دریافتی ها دارد مشکلات عدیده ای را در آینده متوجه کشور خواهد کرد.
د یگر چه انگیزه ای برای ارتقا و تلاش بیشتر می‌ماند؟ چه انگیزه ای برای تشویق فرزندانمان برای طی مدارج عالی تحصیلی وجود خواهد داشت؟ چه انگیزه‌ای برای ماندن و تلاش بیشتر می‌ماند؟
گزینه ای به غیر از مهاجرت برای فارغ التحصیلان دانشگاههای این مرز و بوم که خود از تحصیلات رایگان برخوردار بوده و از بیت المال برای تحصیل آنها هزینه شده وجود نخواهد داشت.
*عصر ایران آماده انعکاس پاسخ و توضیحات نهاد/سازمان/شرکت نامبرده در پیام مخاطبان است.