پژوهشگران آمریکایی، یک بیمار ۵۰ ساله مبتلا به نقص ایمنی را مورد بررسی قرار داده‌اند که با ۱۶ ماه ابتلا، رکورد طولانی‌ترین ابتلا به کروناویروس حاد را به خود اختصاص داده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیوز مدیکال نت، پژوهشگران "دانشگاه ویسکانسین مدیسن"(UW–Madison)، یک مورد ۱۶ ماهه ابتلا به "کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲"(SARS-CoV-۲) را در یک فرد دارای نقص ایمنی مشاهده کرده‌اند.
پس از درمان ناموفق با پادتن مونوکلونال موسوم به "باملانیویماب"(Bamlanivimab) مشخص شد که این شخص به یک سویه از کروناویروس مبتلا شده که دارای یک جهش منحصر به فرد و شناسایی‌نشده موسوم به "E۴۸۴T" است. این سویه ویروسی نسبت به باملانیویماب، بسیار مقاوم بود اما نسبت به سه پادتن مونوکلونال دیگر حساس باقی ماند.
بقایای E۴۸۴T، درون "دامنه اتصال گیرنده"(RBD) قرار دارد که هدف تقریبا ۹۰ درصد پادتن‌های خنثی‌کننده به ویژه گروه دوم آنها است. پژوهش‌ها، جهش E۴۸۴T را در گونه‌های نگران‌کننده کروناویروس از جمله بتا، گاما و زیرشاخه‌های اُمیکرون یعنی "B.۱.۶۱۷.۱" و "P.۲" شناسایی کرده‌اند که همه آنها در سال ۲۰۲۰ در گردش بودند.
شیوع گسترده این جهش موجب شد "سازمان غذا و داروی آمریکا"(FDA) مجوز استفاده اضطراری برای باملانیویماب را در سال ۲۰۲۱ لغو کند. پژوهش‌ها، جهش E۴۸۴T را به طور جامع بررسی کرده‌اند و نشان داده‌اند که این جهش، حساسیت به باملانیویماب را کاهش می‌دهد.
سیستم ایمنی میزبان به طور معمول، عفونت ناشی از کروناویروس را ظرف ۱۵ تا ۲۵ روز پاک می‌کند. در هر حال، این عفونت اغلب در افراد مبتلا به نقص ایمنی، طولانی مدت است. قابل توجه است که در موارد ابتلای طولانی مدت به کروناویروس، ویروس با میزبان سازگار می‌شود و مقاومت قابل توجه و توانایی فرار از ایمنی را ایجاد می‌کند.
شرایط بالینی بیمار
پژوهشگران در این پروژه، یک بیمار نقص ایمنی را توصیف کرده‌اند که در دهه ۵۰ زندگی خود به سر می‌برد و نخستین بار در بهار سال ۲۰۲۰ به کروناویروس مبتلا شد. بیمار حدود چهار ماه پس از تشخیص، در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری شد و دو دوره رمدسیویر، پلاسما و درمان استروئیدی را دریافت کرد. با وجود این، نتیجه آزمایش "واکنش زنجیره‌ای پلیمراز رونویسی معکوس"(RT-PCR) او مثبت بود.
بیمار حدود شش ماه پس از تشخیص ابتدایی، ۷۰۰ میلی‌گرم باملانیویماب را به صورت وریدی دریافت کرد. یک ماه بعد، بیمار بدتر شدن نشانه‌ها از جمله مشکل در تنفس و تب را گزارش کرد. سی‌تی‌اسکن قفسه سینه نیز نشان‌دهنده سینه‌پهلو بود. همزمان، آزمایش بیمار برای کووید-۱۹ نیز دوباره مثبت شد.
به‌رغم دریافت بهترین مراقبت، آزمایش بیمار تا ۱۶ ماه پس از تشخیص، مثبت بود. بیمار یک دوره پنج روزه دیگر رمدسیویر و پلاسما دریافت کرد. علاوه بر این، مقادیر "آستانه چرخه"(Ct) او در اکثر آزمایش‌های PCR زیر ۲۷ باقی ماند که نشان‌دهنده تکثیر فعال کروناویروس و بار ویروسی بالا بود.
مشخص نیست که آیا بیمار، نشانه‌های عفونت مداوم کروناویروس را تجربه می‌کند و از آسیب ریه پس از کووید-۱۹ به دلیل وجود مداوم ویروس در دستگاه تنفسی رنج می‌برد یا خیر.
از نمونه‌ای که حدود چهار ماه پس از تشخیص گرفته شده بود، ۲۴ جهش در ویروس بدن بیمار شناسایی شد که با سویه اصلی کروناویروس تمایز داشت. یکی از جهش‌ها موسوم به "Envelope T۳۰I" معمولا در افراد دارای نقص ایمنی یافت می‌شود؛ اگرچه این جهش تقریبا پنج ماه پس از تشخیص از بین رفت. تعداد جهش‌ها به تدریج افزایش یافت و به ۴۰ مورد رسید.
یکی از جهش‌ها به مدت هشت ماه پس از تشخیص باقی ماند. با وجود این، پس از این که بیمار باملانیویماب را دریافت کرد، کروناویروس بیش از سه ماه توالی‌یابی نشد. هنگامی که ویروس دوباره توالی‌یابی شد، پژوهشگران ویروس‌های عفونی آزمایشگاهی به دست آمده از سواب را کشت کردند و ۳۷ جهش را مشاهده کردند که ۱۱ مورد از آنها از مقاطع زمانی پیشین تاکنون افزایش یافته بودند.
نوع E۴۸۴T برای بیماری که در این پژوهش بررسی شد، منحصربه‌فرد باقی ماند و بیشتر منتقل نشد. مسئولان بهداشت عمومی با قرنطینه کردن این شخص به مدت تقریبا ۱۶ ماه در خانه توانستند با موفقیت از شیوع آن جلوگیری کنند.
این پژوهش، نخستین مورد عفونت توسط جهش E۴۸۴T را توصیف می‌کند و نقش بالقوه افراد دارای نقص ایمنی را در فراهم کردن محیطی مناسب برای تولید و انتشار انواع جدید کروناویروس برجسته می‌سازد.
در واقع، E۴۸۴T تا فوریه ۲۰۲۲ در هیچ نمونه دیگری ثبت نشده بود. بنابراین، این پژوهش، نیاز به آزمایش‌های مکرر واکنش زنجیره‌ای پلیمراز رونویسی معکوس، توالی‌یابی ژنوم کروناویروس و درمان پیشگیرانه برای ابتلای طولانی‌مدت به کروناویروس را که در افراد دارای نقص ایمنی رخ می‌دهند، برجسته می‌کند.