اینجا حاشیه پایتخت، نقطه‌ای بین اسلامشهر، اتوبان تهران ساوه و اتوبان آزادگان و منطقه‌ای مملو از کوره‌های آجرپزی است؛ کوره‌هایی که این روزها به نماد فقر در حاشیه تهران تبدیل‌شده‌اند. کوره‌هایی پر از کودکان ایرانی و مهاجر که تنها سرگرمی آنها، بازی در زمین‌های خاکی است. کودکانی که نه آینده‌ای دارند و نه مشخص است چه سرنوشتی در انتظار آنها است. بیشتر خانه‌های موجود در این منطقه کاه‌گلی یا ساختمان‌های آجری غیر مهندسی ساز است و در برابر هر رخداد ساده‌ای در طبیعت، امکان تخریب و مرگ ساکنان آن وجود دارد. این خانه‌ها تک اتاق و فاقد حمّام و دستشویی است و خانواده‌ها ناچارند از حمام و دستشویی مشترک استفاده کنند. این مناطق حاشیه تهران فاقد امکانات زیرساختی و لوله‌کشی آب بوده و ساکنین برای رفع نیاز از تانکر آب استفاده می‌کنند.