عصرایران؛ رضا غبیشاوی - چند سالی است که
ماه رمضان در
ایران و برخلاف دیگر کشورهای اسلامی، با تهدید و هشدار شروع می شود.
در حالی که آغاز رمضان در سایر کشورهای اسلامی نوید بخش ماه عبادت و آرامش و همزمان، مناسبت شادی بخش و هیجان انگیز است اما در ایران، مقامات مسوولان به صف می شوند تا به مردم تهدید و هشدار دهند و بدیهیات ماه رمضان را به بدترین شیوه ممکن برای مردم مسلمان تکرار کنند.
مسوولان ایران ضمن تکرار بدیهیات ماه رمضان، درباره هر گونه نقض مقررات روزه داری این ماه خط و نشان می کشند. این در حالی است که در کمتر کشور اسلامی و عربی سراغ داریم اینگونه مقامات در آغاز ماه رمضان دست به تهدید و هشدار بزنند گویی نه در کشور اسلامی زندگی می کنیم و نه اکثریت جامعه، مسلمان اند.
تنها در چند کشور اسلامی که تعداد غیرمسلمانان زیاد و قابل توجه است (به مانند امارات) پلیس درباره شرایط ماه رمضان برای غیرمسلمانان مسافر و مقیم، اطلاع رسانی و مواردی را یادآوری می کند.
رویه چند سال اخیر در آغاز ماه مبارک رمضان با هشدار و تهدید تند و تیز مسوولان درباره روزه خواری چند نکته را در پی دارد.
اول اینکه وجهه ماه رمضان را به عنوان مناسبت مذهبی عبادی همراه با آرامش و خوشحالی از رسیدن چنین فرصتی تحت تاثیر قرار می دهد و فضایی پلیسی - امنیتی - انتظامی به جای فضای آرام، شاد و معنوی خلق می کند.
ثانیا شیوه برخورد مسوولان با رمضان به گونه ای است که انگار اکثریت مردم روزه داری نمی کنند یا به شعائر و چارچوب های این ماه بی تفاوت یا بی اطلاع هستند یا به دنبال نقض هنجارهای این ماه هستند.
مسوولان به شیوه ای رفتار می کنند گویی اکثریت مردم به دنبال آن هستند که در ملاء عام روزه خواری کنند در حالی که فراموش می کنند ماه رمضان و شعائر آن از صدها سال قبل تاکنون نه با داغ و درفش حکومت که با پیگیری و مداومت مردم ادامه یافته است... نه اجبار حکومتی وجود داشته و نه مسوولان حکومتی از باید و نبایدهای ماه صیام آیین نامه های دولتی لازم الاجرا ساخته اند.
ماه رمضان و آداب و رسوم آن، مردمی است و با ذهن و قلب متن مردم، ادامه می یابد و نه با سخنان تند و تیز مسوولان.
ماه رمضان، ماه میهمانی خداست و مردم، شرکت کنندگان این میهمانی اند با هر میزان از اعتقاد و التزام. بهتر است مسوولان دست از رفتارهای منفی خود علیه این میهمانی و احساسات خوب این ماه بردارند.
روند فعلی، رفته رفته رمضان را از ماه مردم به ماه حکومت تبدیل می کند. در این صورت، رعایت چارچوب های آن نه در ذات وجود و احساسات انسان ها حرکت می کند که از سر تهدید و تشویق مسوولان و حکومتیان خواهد بود.
در این وضعیت هم مشخص است که کدام طرف ضرر خواهد کرد. آنچه رنگ دولتی بگیرد دافعه ایجاد می کند. مردم به هر شکل ممکن و با کامی تلخ و احساس ناخوب از این روش مسوولان، خود را کج دار و مریز تطبیق می دهند اما هم دین آسیب می بیند و هم لج و لج بازی ها با مسوولان تقویت می شود و هم مردم و جامعه از یک حس و حال خوب و هیجان انگیز همراه با خاطرات خوب محروم می شوند، برخلاف دیگر کشورهای اسلامی که مردم با هر سبک زندگی و هر اندازه از التزام دینی برای رسیدن به ماه رمضان لحظه شماری می کنند و از موج شادی و احساسات خوب و جشن ها و مراسم های متنوع و دیدنی، لذت می برند و اوقات خوبی را سپری می کنند.
*صفحه اوقات شرعی (کلیک کنید)
ولی من به عنوان یک مسلمان متشرع چند سال اخیر ترجیح میدم یکماه رمضان رو در خونه بمونم و گذرم به خیابان نیوفته قدیم تر ها روزه دار حرمت داشت و غیر مذهبی ترین ها هم برای روزه داری دیگران احترام قائل بودن
کاش به این عده افراد هم در نوشتارتان سوزنی میزدید
مسئله ی دیگه اینکه شادی و سرور ماه رمضان در دعا و مناجات خاص این ماهه نه در اونچیزی که از شبکه های عربی و ترکی پخش میشه
شما رو ول کنن میگید برای اینکه شادی رو بیشتر کنیم حلاله جرغه ای هم افطار نوش کنید
شما هم با این دست نوشته ها به دنبال کمک به عادی کردن این حرمت شکنی ها هستید وگرنه دلیلی نداره اینقدر مانور روی این مسائل دادن و بزرگ کردن این اقدامات