رییس کمیسیون لجستیک و حمل و نقل اتاق بازرگانی ایران اظهار داشت: اتاق بازرگانی افغانستان بسیار علاقه‌مند است که کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران دفتری در کابل تاسیس کند. این بسیار به آنها کمک می‌کند تا زمانی که در مضیقه هستند بتوانند از امکانات بندر چابهار استفاده کنند حتی در جلسه‌ای که با اتاق بازرگانی افغانستان داشتیم اعلام آمادگی کردند که در بندر چابهار سرمایه‌گذاری کنند.
سیدعلی حسینی در گفت‌وگو با ایلنا در مورد اهمیت بندر چابهار برای تجارت خارجی کشور اظهار کرد: بندر چابهار تنها بندر اقیانوسی ما است که با توجه به اینکه مرز آبی ما از طرف هند است، اهمیت بسیار زیادی دارد. همچنین بندر می‌تواند کشورهای غرب پاکستان و کل کشور افغانستان را از نظر ترانزیت و همچنین استان‌های سیستان و بلوچستان، خراسان، کرمان و یزد را از نظر کالا پوشش دهد، همچنین می‌تواند بخش عمده‌ای از صادرات و واردات محصولات پتروشیمی ما از این مسیر می‌تواند انجام شود.
وی افزود: اهمیت بندر چابهار استراتژیک است و دولت هر میزان که بتواند روی آن سرمایه‌گذاری کند، به نفع اقتصاد ملی ما و تجارت خارجی کشور خواهند بود. کار بزرگی که چند سال است دولت شروع کرده و گفته می‌شود تا 1401 یا 1402 به نتیجه می‌رسد، الحاق راه‌آهن سراسری ایران به بندر چابهار است که می‌تواند مسیر شکوفایی باشد.
حسینی گفت: برای اینکه بتوانیم بندر چابهار را در یک بازه زمانی ده ساله به عنوان هاب بین‌المللی داشته باشیم، باید به مواردی توجه کنیم. ما باید کاری کنیم که خطوط کشتیرانی که بندر چابهار می‌آیند سرویس مستقیم به این بندر داشته باشند. الان حتی خطوط کشتیرانی ملی ما نیز خطوط مستقیم ندارند بلکه به بندر عباس رفته و از آنجا به بندر چابهار می‌روند. این موضوع می‌تواند مسئله بسیار مهمی باشد که کشتی‌رانی‌های ایرانی و خارجی بتوانند از این بندر با خط مستقیم سرویس بگیرند.
وی اضافه کرد: در بندر چابهار و اسکله شهید بهشتی، علی رغم آنکه محوطه کانتینری داشت اما عملا تعداد کانتینرها بسیار اندک است. اگر بخواهیم فعالیت یک بندر مستمر شده و مراجعه‌کنندگان زیادی داشته باشد، علاوه بر بار فله‌ای بار کانتینری نیز اهمیت دارد و می‌تواند در توسعه اقتصادی بندر تاثیر مثبت داشته باشد.
رییس کمیسیون لجستیک و حمل و نقل اتاق بازرگانی ایران بیان کرد: حتی اگر تا سال 1402 شبکه راه آهن به چابهار وصل شود، هنوز هیچ کاری روی شبکه داخلی راه آهن چابهار نشده است که خود این موضوع 3 تا 4 سال زمان می‌برد. اگر ما شبکه داخلی بندر چابهار را برای راه‌آهن نداشته باشیم، حتی اگر راه‌آهن به ورودی شهر چابهار متصل شود، امکان اینکه بتوانیم استفاده کامل از خط راه‌آهن یا شبکه ریلی کنیم، تا میزان زیادی دور از ذهن است.
وی افزود: فرودگاهی در چابهار است که فقط در طول روز می‌تواند پرواز انجام دهد، بنابراین ما دچار محدودیت‌های پروازی هستیم. این محدودیت را در بندرعباس، بندر بوشهر، بندر امام خمینی ندارند و می‌توان در هر ساعت شبانه‌‌روز از رفت و آمد هوایی استفاده کرد.
حسینی گفت: در مورد حمل جاده‌ای نیز به دلیل اینکه تنوع بار در بند چابهار به دلیل محدودیت کانتینری کم است، عملا رانندهها مایل نیستند که چندین کیلومتر مسیر را بدون بار بروند که آنجا بارگیری کنند. در مورد باقی بنادر مهم رانندهها از داخل کشور تا بندر بار می‌برند و دوباره بارگیری می‌کنند اما در مورد بندر چابهار اینگونه نیست. به هرحال باید به وسیله شبکه حمل و نقل، شبکه کانتینر و خطوط کشتیرانی این مشکلات حل شود تا بندر بتواند هرگونه حمل و نقلی را انجام دهد و برای رانندهها اقتصادی باشد.
این عضو اتاق بازرگانی ایران با تاکید بر اهمیت نیروی انسانی بیان کرد: موضوع دیگر مسئله نیروی انسانی است. ما باید در پشتیبانی بندر شهری را داشته باشیم که نیروهای انسانی ماهر و تکنسین‌هایی باشند که بتوانند امور بندری را انجام دهند و هم در مورد موضوعات حمل و نقل، گمرک و تجارت بتوانند آنجا کار کنند.
وی خاطرنشان ساخت: دولت ایران و همچنین هندی‌‌ها روی این بندر سرمایه‌گذاری می‌کنند، خط راه‌آهن کشیده می‌شود و در منطقه آزاد چابهار سرمایه‌گذاری صورت می‌گیرد، با این حجم سرمایه‌گذاری باید نیروی انسانی که بتواند آن را مدیریت کند داشته باشیم. علی رغم اینکه مابقی بنادر ما در تحریم هستند، بندر چابهار در تحریم هم نیست که یک برگ برنده برای آن است. از طرف دیگر دولت افغانستان و سرمایه‌گذاران پاکستان به شدت علاقه‌مند هستند که از ظرفیت‌های این بندر استفاده کنند که می‌تواند در رشد و شکوفایی تاثیرگذار باشد و برگ برنده‌ای هم باشد تا اگر مشکلی به وجود آمد این بندر بتواند نقطه اتکا برای تجارت خارجی ما باشد.
حسینی در مورد عدم تحریم بندر چابهار گفت: دلیل اینکه از ابتدا نتوانستند بندر چابهار را تحریم کنند این بود که بهترین راه برای تامین مواد غذایی افغانستان به عنوان کشوری که به دریا دسترسی ندارد، بود. برای مثال گندمی که هند به افغانستان می‌داد از طریق بندر چابهار بارگیری می‌شد و کامیون‌های افغانستانی به بندر چابهار آمده، بارگیری و به این کشور می‌بردند. الان هم افغانستان بسیار علاقه‌مند است که بخش کانتینری این بندر راه‌اندازی شده و خط ریلی با آن کشیده شود.
وی افزود: اتاق بازرگانی افغانستان بسیار علاقه‌مند است که کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران دفتری در کابل تاسیس کند. این بسیار به آنها کمک می‌کند تا زمانی که در مضیقه هستند بتوانند از امکانات بندر چابهار استفاده کنند حتی در جلسه‌ای که با اتاق بازرگانی افغانستان داشتیم اعلام آمادگی کردند که در بندر چابهار سرمایه‌گذاری کنند. شاید آنقدر که بندر چابهار برای آنها اهمیت دارد برای ما در ایران قابل درک نیست. کسانی که در غرب پاکستان هستند نیز استفاده زیادی از بندر چابهار می‌کنند. بسیاری علاقه‌مند هستند که در کریدور شمال به جنوب برای بندر چابهار نیز جایی باز کنند.
وی همچنین متذکر شد: ما اگر می‌خواهیم در یک منطقه توسعه ایجاد کنیم، حتما باید به مسائل اجتماعی و فرهنگی و نیروی انسانی که در آن منطقه هستند بپردازیم و حتما راه حل داشته باشیم. چراکه بدون حضور نیروهای انسانی، بافت اجتماعی و فرهنگی نمی‌توان توسعه را اجرا کرد. توسعه تنها هزینه کردن و کار زیربنایی نیست که در حال انجام است اما در عین حال باید به نیروی انسانی نیز توجه ویژه‌ای داشت.