سرپرست دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط‌زیست گفت: اختلالات ژنتیکی سگ های ولگرد و بدون صاحب با گونه سگ سانان حیات وحش و تولد گونه هیبرید گرگاس یکی از مهمترین آسیب های سگ های ولگرد و بدون صاحب است.
به گزارش ایرنا، رضا فرجی افزود: درباره موضوع های تخصصی حیات وحش از اظهارنظرهای غیرکارشناسی در رسانه ها خودداری شود و این دفتر به منظور اطلاع رسانی و تنویر افکارعمومی آمادگی پاسخگویی به رسانه های گروهی را دارد.
وی اظهار داشت: سگ ها به عنوان گونه جانوری مهاجم برای زیستگاه های طبیعی محسوب می شود و موجب بروز مضرات و خطرهایی از قبیل رقابت با گونه های بومی، انتقال بیماری و تخریب اکوسیستم می شود.
وی افزود: با توجه به گزارش های فراوان مستند در سازمان حفاظت محیط زیست، سگ های بدون صاحب و رها شده در طبیعت منجر به حمله گروهی و شکارگونه های حیات وحش کم توان از جمله بره های قوچ، میش، آهو و جبیر و همچنین بزغاله های کل و بز و برخی از گونه های بزرگ جثه از جمله مرال می شوند.
وی ادامه داد: گزارش های متعددی از حمله گروهی و کشتن گونه های شاخص گربه سانان از جمله یوز، پلنگ، کاراکال، سیاه گوش، گربه پالاس، گربه شنی، گربه جنگلی و گربه وحشی و سایر گونه ها توسط حملات گونه های مهاجم در محیط زیست کشور وجود دارد.
فرجی «اختلالات ژنتیکی» با سگ سانان حیات وحش از مهم ترین آسیب های سگ های ولگرد و بدون صاحب در طبیعت عنوان کرد و گفت: «اختلالات ژنتیکی» می تواند منجر به تهدید خلوص ژنتیکی گرگ خاکستری و شغال طلایی و از طرفی به هیبرید خطرناک گرگاس بیانجامد که بر خلاف خصوصیات رفتاری حیات وحش، انسان گریز نیستند و با نزدیکی به جوامع انسانی منجر به آسیب و حتی مرگ و میر کودکان می شوند.
وی با اشاره به این که با افزایش جمعیت سگ های بلاصاحب که در سال های اخیر و با عدم آگاهی عموم حاصل خطرات غذارسانی به آن ها است، گفت: وجود سگ های بدون صاحب موجب افزایش بیماری های مشترک از قبیل هاری، سالک، کیست هیداتیک و انواع بیماریهای عفونی و انگلی در جامعه می شود و این در حالی است که در اغلب کشور های پیشرفته در جهان نسبت به کنترل جمعیت این حیوانات آسیب رسان تمهیدات ویژه ای اتخاذ شده و در برخی کشور های اروپایی نظیر هلند و آلمان جمعیت آن ها به صفر رسیده است.
فرجی گفت: سگ های بدون صاحب به عنوان مهم ترین مخازن بیماری در طبیعت محسوب می شود و نقش غیر قابل انکاری در انتقال بیماری های مشترک با حیات وحش دارند که از جمله بیماری هایی که در سال های اخیر جمعیت حیات وحش را تهدید می کند، می توان به بیماری دیستمپر سگ سانان اشاره کرد. همچنین با افزایش جمعیت این حیوانات با غذارسانی، عدم جمع آوری و کنترل جمعیت، با افزایش بیماری هایی نظیر هاری که چرخه انتقال آن ها بین حیات وحش و سگ ولگرد مشترک است، مواجه هستیم.
سرپرست دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش گفت: غذارسانی به عنوان یک عمل نادرست و مخرب منجر به افزایش سایرگونه های ناقل بیماری ازجمله موش های شهری می شود که می تواند آسیب های جبران ناپذیری به وضعیت سلامت انسان در شهرها و روستاها وارد سازد. غذا رسانی در اغلب کشور های پیشرفته با سیستم بهداشتی قوی جرم تلقی و افرادی که این عمل خلاف و آسیب رسان به محیط زیست و سلامت و امنیت جامعه را انجام می دهند مشمول جرائم سنگین می شوند