عصرایران؛ مصطفی داننده- پزشکان از اُمیکرون می‌گویند از خطری که کم کم در حال قرمز کردن شهرهای ایران است. آنگونه که از شواهد پیداست به زودی دوباره وارد پیک کرونایی خواهیم شد.
ما به اُمیکرون می‌گوییم «Go…Go» اما او می‌آید و قطعا به زودی دوباره بیمارستان‌های‌مان پر می‌شود و دوباره مجبور هستیم کاسه چه کنم، چه کنم دست بگیریم!
ستاد کرونا هم بعد از اینکه واکسن زده شد، به اغمایی عمیق رفته است و انگار نه انگار که کشور همچنان درگیر کروناست. نه خبری از محدودیت‌ها هست نه توصیه‌های بهداشتی.
آنهایی که در پایتخت مترو سوار می‌شوند به وضوح مسافران بی‌ماسک را می‌بینند. کسانی که از بدو ورود به ایستگاه و رد شدن از گیت و سوار شدن به قطار، ماسک ندارند و هیچ کس به آنها نمی‌گوید «خرت به چند من است؟»
کرونا برای مردم چنان عادی شده است که در شلوغ‌ترین نقاط شهر هم دیگر ماسک نمی‌زنند و به گونه‌ای برخورد می‌کنند که گویی سال‌هاست کرونا تمام شده است. این عادی شدن هم به خاطر رفتاری است که وزارت بهداشت و ستاد ملی کرونا دارد. آنها وقتی شرایط را عادی نشان می‌دهند و هیچ حساسیتی به شرایط ندارند، باید جامعه هم دچار عادی گرایی شود.
البته در پیک‌های قبلی هم دچار این اینگونه عادی سازی‌ها بودیم. پیک قبلی تمام شده بود و شرایط کشور سفید و آنقدر هم شل گرفتند که پیک بعدی به سرعت جایگزین قبلی شد و جان مردم را گرفت.
وقتی جهان درگیر اُمیکرون شد، مسئولان ما مثل همیشه به جای اینکه فکر کنترل ویروس زبان نفهم باشند، شروع کردند از خودشان تعریف کردند. اخبار تلویزیون از آمار دیگر کشورها گفت و ناتوانی آنها را به روی‌شان آورد و از اینکه ما هنوز درگیر این ویروس نشدیم و چقدر خوبیم.
در حالی که همه هشدار می‌دادند که این ویروس پشت دراست و به زودی ما را درگیر می‌کند، مسئولان عزیز ما به فکر بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها بودند. آنها فکر می‌کردند با این کار می‌توانند کرونا را شکست دهند.
قطعا در یک جنگ طولانی وقتی چندماهی حمله‌ای صورت نمی‌گیرد، معنای آن پایان جنگ نیست، بلکه باید منتظر یک حمله عجیب و غریب بود. ما اما فکر کردیم که جنگ تمام شده و سپرها را انداختیم و زندگی عادی را در دستور کار خود قرار دادیم.
امیدوارم به زودی ستاد کرونا، دستورالعمل‌های بهداشتی را در دستور کار خود قرار دهد و حداقل کاری کنند که مردم در مجامع عمومی ماسک بزنند و آژیر قرمز کرونا در کشور زده شود.