صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

کد خبر ۸۲۱۸۴۸
تعداد نظرات: ۴۷ نظر
تاریخ انتشار: ۱۰:۳۵ - ۲۲ دی ۱۴۰۰ - 12 January 2022

یک زندگی به این جوانان بدهکارید!

اين كشور به جوانان و به همه ما يک زندگی ديگر بدهكار است، يک زندگی معمولی، یک زندگی که بشود اسمش را زندگی گذاشت!

عصر ایران؛ یونس قیصی‌زاده- اين كشور يک زندگی به جوانان بدهكار است؛ يک زندگی عادی كه در آن جوانان می‌توانستند شاد باشند، می‌توانستند بی‌دغدغه به دانشگاه بروند، می‌توانستند پس از فارغ‌التحصيلی به سر كاری بروند تا دانش خود را در آن‌جا به كار گيرند و لذت ببرند از تلفيق علم و عمل. شغلی داشته باشند كه دست‌شان توی جيب خودشان باشد و هر روز برای گرفتن كرايه تاكسی و خريد چای و قهوه و... جلوی پدر و مادر سر خم نکنند و شرم‌زده نباشند!

شغلی كه آخر ماه با حقوقش می‌توانستند برنامه سفر با دوستان را بچينند و درباره تفریح در مناطق زيبا و دیدن جاهای تاريخی و... با هم صحبت كنند، شوق خريد داشته باشند و صدای پيامک واريز حقوق به حساب‌شان آنها را ذوق‌زده كند، روز تولد پدر و مادر يا خواهر و برادر كوچک‌تر با خريد يك كادوی خوب آن‌ها را غافلگير كنند، امنيت مالی داشته باشند و چه‌بسا اگر والدين هم احتياج به كمک داشتند، كارت بانكی‌شان را با غرور بدهند تا بگویند روی آنها هم می‌شود حساب کرد.


اين كشور يک زندگی به جوانان بدهكار است؛ تا وقتی شرايط اقتصادی‌شان روبراه شد و عاشق ‌شدند، به طور جدی به ازدواج فكر كنند و لذت تشكيل خانواده را در همان جوانی بچشند، نه این‌که اين‌قدر سردرگم نباشند كه از يک طرف عشق خود را پيدا كرده و از طرفی آه در بساط برای ازدواج نداشته باشند و حسرت رسيدن به يار را بكشند تا بالاخره قیچی بلاتكليفی و سردرگمی نخ‌های ارتباط عاطفی را پاره كند و بدانند آخر هر ماجرای عاشق و معشوقی و دوست داشتن، پايانی خوش نیست و به وصال و آرامش و ازدواج ختم نمی‌شود.


اين كشور به جوانان يک زندگی بدهكار است؛ كه راحت بروند دنبال فكر و اعتقادی كه دارند، كتاب‌هایی بخوانند كه می‌پسندند، فیلم‌هایی ببینند که به آن علاقه دارند، و بحث‌هایی كنند كه به هيجان‌شان می‌آورد، به هنر و تفریحی بپردازند که دوست دارند؛ آن هم بی‌دغدغه و بدون ترس از عواقب و گرفتاری‌های بعدی!


اين كشور به جوانان يك زندگی بدهكار است؛ كه خانه خريدن برايشان رويا نباشد، با ديدن ماشين ديگران حسرت نخورند، نداشته‌های حداقلی‌شان کوه عُقده نشود، دست‌های خالی پدر و مادر عذاب‌شان ندهد، هر روز گوش به اخبار ندهند كه آيا تحريم ديگری اضافه شده و يا مذاكرات می‌خواهد به سرانجامی برسد، این همه منتظر نباشند که بالاخره کی اوضاع كمی آرام می‌شود تا اقتصاد بالاخره تكانی بخورد و نفتی به فروش برسد و دلاری آزاد بشود و در كنار ولخرجی‌ها و تامين هزينه‌های گزاف خارجی و داخلی و دولتی، بالاخره چيزي هم تهش بماند تا شايد شغلی برای آنها ايجاد شود و خستگی سال‌ها به‌دنبال شغل گشتن و هر بار نه شنيدن، از تن‌شان به‌در رود و دست‌شان به يك شغل واقعی و آبرومندانه بند شود.


اين كشور يک زندگی به جوانان بدهكار است؛ تا سال‌های سال شب با رویای شیرین مهاجرت نخوابند و صبح با فكر تلخ نتوانستن از خواب بيدار نشوند و همه این سال‌ها زندگی موقتی داشته باشند، تا تمام فکر و ذکرشان این نباشد که آيا بالاخره فرصت مهاجرت پيدا شود يا نشود. اين همه حرص از دست دادن فرصت‌های اندک را نخورند و با اعصابی خراب و روانی رنجور روزها را تكراری و بی‌انگيزه و خسته كننده پشت سر نگذارند.


این کشور یک زندگی به جوانان بدهکار است؛ از خوبی شنیدن و خوب دیدن، آرامش و آسودگی را بدهکار است. این‌که مجبور نباشند به صورت رگباری خبر فلان اختلاس کلان و فساد مالی و... را بشنوند، کودکان کار و پیرهای تا کمر خم شده در سطل‌های زباله را نبینند، وعده‌های پوچ و ناکارآمدی مسوولان و اخبار اعصاب‌خوردکن رسانه‌های رسمی را تحمل نکنند تا به جای شکوفه‌ی مثبت‌اندیشی، بذر خشم در وجودشان ریشه نزند!


این کشور یک زندگی به جوانان بدهکار است؛ یک زندگی و یک جوانی حتی به همه‌ی میانسالان و سن و سال‌دارانی که زیر بار سنگین همه‌ی این مشکلات، جوانی‌شان را باد برد! اين كشور به جوانان و به همه ما يک زندگی ديگر بدهكار است، يک زندگی معمولی، یک زندگی که بشود اسمش را زندگی گذاشت!

ارسال به تلگرام
انتشار یافته: ۴۷
در انتظار بررسی: ۱۶۳
غیر قابل انتشار: ۰
ق. م
۱۷:۳۴ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
بسیار عالی حرف دل بسیاری از مردم با اندیشه ایران را نوشتی ممنون
ناشناس
۱۷:۳۴ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
آخ واقعا چرا باید ما حسرت حداقل های زندگی رو بخوریم ای کاش اینجوری نمیشد من که به دهه ۵۰ زندگی رسیدم و همش به امید اینده ای بهتر و انگا قرار نیست که بیاد
ناشناس
۱۶:۴۸ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
این مسئولین در جفا به ملت رکوردشکنی کرده اند و متاسفانه به شیوه های مختلف آن را توجیه و بعنوان امتیاز از آن یاد می کنند!
ناشناس
۱۶:۱۰ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
حرف دل جوانها زده واقعا
ناشناس
۱۵:۰۶ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
تا وقتی سیستم بجای شایسته سالاری بدست فامیل و رفیق میچرخه این جوانتن در پیری هم با زندگی سرخوشی نخواهند داشت!
بهرام
۱۴:۵۲ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
50 سال دارم مهندس هستم آرزوی یک روز مانند آدم زندگی کردن به دلم ماند نه سربازی مثل آدم گذشت نه دوران دانشگاه و نه بعد از آن با تمام توان تلاش کردم و نتیجه زحماتم توسط عده ای نادان بی کفایت دزد به یغما رفت خود از شما نگذرد
ناشناس
۱۴:۵۲ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
همینه که هست، ناراحتی جمع کن از این کشور برو تا....
ناشناس
۱۴:۴۴ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
واقعا همینطور است! زندگی را از مردم و خصوصا جوانان رفته اند و برای خودشان خانه و زندگی آنچنانی به پا کرده اند و از غم و درد مردم خوب استفاده برده اند.
ناشناس
۱۴:۰۰ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
هزاران درود بر نویسنده ، از موقع تولد تا مرگ محکومیم و مجبور ...
ناشناس
۱۳:۵۱ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
اره واقعا"
متن زیبایی بود
کاش مسئولان بخوانند و به رگ غیرتشان بر بخورد
ناشناس
۱۳:۲۶ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
شما هی بگو کو گوش شنوااا
mazyar
۱۳:۱۳ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
خیلی متن خوبی بود حرف دلمون رو زدی من واقعا سالهاست بزرگترین رویام مهاجرت بوده هیچ امیدی به زندگی تو ایران ندارم
جواد
۱۳:۰۳ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
خواهشا نفرمایید جناب!
اگر ناراحت هستید مثل فرزندان بسیاری از مسئولین می تونید تشریف ببرید آمریکا!
جایی که پر از بیکار، کرونایی، بی خانمان، مترو خواب، گرسنه، زناکار، حرامزاده، همجنس باز، افسرده، قاتل و ... است.
ناشناس
۱۲:۴۳ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
چه سود جوانی ما که سوخت
ناشناس
۱۲:۴۲ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
عالی بود!!!
.
۱۲:۳۶ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
احسنت بر شما
مهران
۱۲:۳۲ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
فوق‌العاده بود. قلمت را باید طلا گرفت جناب قیصی‌زاده. آیا این بدهی به این زودی‌ها پرداخت خواهد شد؟
احمد یه جوان 23 ساله
۱۲:۳۲ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
گل گفتی :((((
محمد
۱۲:۲۵ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
این کشور یک زندگی به جوانان بدهکار است که با وجود اشتغال به کار از تامین اقلام اولیه زندگی،هزینه درمان و...عاجزند.
جالب اونجاست که برای ازدواج کردن و بچه دار شدن تحت فشارند.
علی
۱۲:۱۸ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
با تشکر از نویسنده محترم این مطلب که واقعا بسیار عالی و دقیق به تمام موارد اشاره کردید. امیدوارم گوش شنوایی وجود داشته باشد تا به مطالبات انباشه جوانان و شاید کل مردم این سرزمین، ذره ای اهمیت بدهد و راه درست را انتخاب کند تا مردم روی آرامش و آسایش را ببینند. هرچند بعید به نظر میرسد...
ناشناس
۱۲:۱۳ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
آخ آخ گفتی آفرین
ناشناس
۱۲:۱۳ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
چه عجب یکی به فکر نگارش چنین متنی افتاد!آفرین
ناشناس
۱۲:۱۱ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
به من 50 ساله هم بدهکار هست خیلی زیاد
ناشناس
۱۲:۰۹ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
درود برشما ! چهل سال دارم فوق لیسانس و کلی مقاله معتبر خارجی با توانایی بالای زبان انگلیسی و پر از عشق به هنر ! اما مجرد و بی پول در کنار خانواده ! درد رو به کی بگی ؟ به کی بگی !!!!! درد رو با خود به کجا ببرم
ناشناس
۱۲:۰۷ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
من یك جوان اواسط دهه 60 هستم. انقدر بغضم گرفت زمان خوندن مطلب كه نتونستم تمومش كنم!
ماها زندگیمونو باختیم .
مهران
۱۱:۵۵ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
ما که زندگی نکردیم .شاید خدا فرجی کرد و این بار در جای دیگری بدنیا آمدیم و تواستیم زدگی کنیم.
ناشناس
۱۱:۵۰ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
با خوندن خط به خطش اشک ریختم نمیبخشم مسئولانی رو که اجازه زندگی به ما ندادن
ناشناس
۱۱:۵۰ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
بی نظیر
محسن
۱۱:۴۸ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
به به ، عالی بود عالی . این کشور یک زندگی به همه ما بدهکار است
محسن
۱۱:۳۹ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
بخدا یکبار در این دنیا حق زندگی داشتیم اما حیف که ...
رضا
۱۱:۳۵ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
این کشور خیلی چیزها به مردم ( فقط مردم ) بدهکار هست
ناشناس
۱۱:۳۴ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
چه تلخ، زیبا بود.
ناشناس
۱۱:۳۳ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
احسنت عالی بود عالی خیلی هم عالی
حمید
۱۱:۲۵ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
عالی بود ممنون
حسین
۱۱:۲۰ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
ولی خوب خوبیش اینه که اگه اون دنیا وجود داشته باشه حتما اکثر مردم ایران به بهشت میرن چون خدا فقط اونجوری میتونه این بیکفایتها که ایران رو جهنم مردم و بهشت مسئولین کردن جبران کنه
ناشناس
۱۱:۱۳ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
واقعا این کشور به من زندگی بدهکار است
من دیگه هیچوقت جوون‌ نمیشم تا جوری که بخوام زندگی کنم
متاسفم برای تصمیم گیرندگان این کشور
نفس
۱۱:۱۲ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
عالی بود. یک دنیا حرف در یک مقاله... احسنت
مژگان
۱۱:۱۲ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
شیر مادرت حلالت نویسنده
ناشناس
۱۰:۵۹ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
یعنی عوامفریبانه ترین، ابلهانه ترین و خام ترین جمله ممکن همین بود که شما فرمودید.
منه جوون باید این کشور رو بسازم نه بر عکس. همین دروغها باعث میشه جوون بجای ساختن کشورش، ازش فرار کنه
محمد
۱۰:۵۹ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
آفرین به قلم شما آقای قیصی زاده ،
من به عنوان یک پدر 59 ساله که دو فرزندم در این شرایط هستند از چکیده ی قلم شما که دردها را یکجا بیان کردید سپاسگزارم .
و نمیدانم خداوند بابت اوقات هدر رفته از این جوانان سوال و بازخواست خواهد کرد یا از مسببین این اتلاف و کفران نعمت ( نعمت جوانی و اشتیاق های آن ) .
مهدی
۱۰:۵۵ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
احسنت واقعا متن بی نظیری بود و حرف دل ا‌کثر مردم ایران. براوو
شهروز
۱۰:۴۷ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
لامذهب! چرا اینقدر حرف دل ما رو میزنی بسه دیگه!
ناشناس
۱۰:۴۷ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
درود بر نویسنده شریف ولی افسوس که نرود میخ آهنین در مغز ظالمین و دروغگو یان و اختلاسگران و دزدان بی وجدان.....
ناشناس
۱۰:۴۴ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
امیدوارم زندگی در ایران حداقل یک ضریبی برای ما در آخرت داشته باشه. من که گمان نمیکنم زندگیم تکونی بخوره. منتظر تهش هستم
ناشناس
۱۰:۴۲ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
درود بر شما و نویسنده ...
ناشناس
۱۰:۴۱ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
لایک پرتوان
ناشناس
۱۰:۳۹ - ۱۴۰۰/۱۰/۲۲
چه زندگی ؟؟؟؟؟؟فقط آرزوی مرگ تو این کشور
تعداد کاراکترهای مجاز:1200