صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

کد خبر ۸۱۸۹۹۶
تعداد نظرات: ۱۱ نظر
تاریخ انتشار: ۱۲:۱۴ - ۰۴ دی ۱۴۰۰ - 25 December 2021

چرا جزو غمگین‌ترین مردمان جهانیم؟

حال خوب، برف زمستانی نیست که از آسمان ببارد یا نمی‌شود آن را در دکانی پیدا کرد. حال خوب به تدریج و در یک شرایط به سامان به دست می‌آید.

عصرایران؛ مصطفی داننده- دکتر حسین محمدی استاد دانشگاه خوارزمی در گفت‌وگویی اعلام کرد که « ایرانی‌ها جزو غمگین‌ترین مردمان جهان هستند. طبق تحقیقی که در سال ۲۰۱۵ انجام شده بود، ایران از بین ۱۱۵ کشوری که فاکتورهای شادی در آنها بررسی شده بود در رتبه ۱۰۵ قرار داشت.» با یک سر چرخاندن در اطراف‌مان می‌شود فهمید که این استاد دانشگاه پر بیراه نگفته است.

مهم‌ترین دلیل این غم را هم می‌شود در مسائل اقتصادی این سال‌ها جست‌وجو کرد. جیب خالی، حال خوب برای مردم نمی‌گذارد. کسی که صبح تا شب مجبور است کار کند تا لقمه‌ای نان سر سفره خانواده خود بگذارد، به سرعت با لبخند خداحافظی می‌کند.

بچه‌ای که خواسته‌هایش توسط پدر و مادر اجابت نمی‌شود، یک سرخورده همیشه غمگین است که به هیچ کدام از خواسته هایش نرسیده است.

برخی فکر می‌کنند شرایط بد اقتصادی فقط با جیب مردم کار دارد اما اصلی‌ترین تاثیر تورم و گرانی روی روح و روان مردم است.

سرپرست خانواده مجبور است به وام و اجاره خانه فکر کند. از روزی که قرارداد تازه خانه را تمدید می‌کند به فکر سال آینده است که چقدر باید روی پول پیش بگذارد یا کرایه افزایش پیدا کرده را چگونه بدهد؟

مهمانی هم که می‌روند هم همه حرف‌ها در مورد مسائل کشور و مشکلات است. در بهترین حالت، سرها در گوشی است.

حال خوب، برف زمستانی نیست که از آسمان ببارد یا نمی‌شود آن را در دکانی پیدا کرد. حال خوب به تدریج و در یک شرایط به سامان به دست می‌آید.

پدری که دخترش عروس می‌شود یا پدری که لباس دامادی به تن پسرش می‌کند، طبق قاعده باید حال خوب داشته باشند اما فکر کردن به خرید جهیزیه یا تهیه مسکن، حال خوب را به یک وضعیت استرس زا و نگران تبدیل می‌کند.

اینکه مردم همه نگاهش به گذشته است و حسرت زندگی 10 سال یا 20 سال پیش خود را می‌خورند و از آینده فراری هستند و اصلا دوست ندارند به آن فکر کنند به خاطر همین حال غمگین آنهاست. شده‌اند مثل آدم‌هایی که عزیز از دست داده‌اند و با خاطرات آن زندگی می‌کند.

کسی که با هزار آرزو و امید سرمایه‌اش را به بورس سپرد و آن هم به باد، چگونه می‌تواند حال دلش خوب باشد. اصلا کدام آدم سالمی، با دیدن کوچک شدن هر روزه سفره‌اش، می‌تواند لبخند بزند؟

لبخندی هم اگر باشد، دل‌مان غمگین است. به خانه و خلوت که می‌رسیم ماسک خنده را از صورت بر می‌داریم و در آینه چهره غمگین خود را می‌بینیم.

امیدوارم که داشتن حال خوب، تبدیل به آرزو نشود.

ارسال به تلگرام
انتشار یافته: ۱۱
در انتظار بررسی: ۱۰۲
غیر قابل انتشار: ۰
محمد
۱۴:۳۶ - ۱۴۰۰/۱۰/۰۴
مهم اینه که فاکتورهای شادی چیست؟خیلی نمیشود به فاکتوذهای شادی اون ور آب استدلال کرد.
ناشناس
۱۳:۵۷ - ۱۴۰۰/۱۰/۰۴
سال هاست است که جز اخبار بد، گرانی، تحریم، بمب گذاری، کشتن، رشوه، دزدی، کوچک شدن سفره ها، بیماری، زلزله، خشکسالی ..... بازهم بگویم؟
ناشناس
۱۳:۴۸ - ۱۴۰۰/۱۰/۰۴
با این وضع خراب اقتصادی و این مسئولینی که داّئم رو اعصاب مردم راه میرن، انتظار داربد که شاد باشیم.
ناشناس
۱۳:۲۱ - ۱۴۰۰/۱۰/۰۴
از ما که گذشت یک عمر فقط دویدیم و از این دنیا فقط خستگیش به تن و روحمان رسید دلم میخاد بمیرم
ناشناس
۱۳:۰۲ - ۱۴۰۰/۱۰/۰۴
این تحقیقم یکی مثل همه ی تحقیق های الکی دیگه. شادی واقعی شادی انسانی هست نوع دوستی هست که به حد اعلا در ایرانیان وجود داره
مجید
۱۲:۵۸ - ۱۴۰۰/۱۰/۰۴
گل گفتی
احمد
۱۲:۴۸ - ۱۴۰۰/۱۰/۰۴
حالا فکر کن با این اوضاع بخواهی بچه هم اضافه کنی؟؟؟؟
ناشناس
۱۲:۴۵ - ۱۴۰۰/۱۰/۰۴
ای کاش زودتر تموم بشه
این قسمت از سریال زندگی ارزشی برای دیدن نداشت
ناشناس
۱۲:۳۳ - ۱۴۰۰/۱۰/۰۴
فعلا که حال خوب تبدیل به آرزو شده است اما چاره کار کجاست؟ اگر کارها همانطور که شما فرمودید بسامان هم بشود در بهترین حالت بعد از پنج سال اثار اولیه آن در زندگی مردم پدیدار خواهد شد و تا رسیدن به حال خوب برای همه بشرط عدم توقف و یا انحراف و ادامه درست راه ۴۰ سال طول خواهد کشید (تجربه کره ، چین ) و تا آن زمان خیلی از ماها دار دنیا را ترک گفته و نیستیم که خوشبختی فرزندانمان را ببینیم درست بمانند پدرانی که مردند و نیستند تا بدبختی امروز فرندانشان راببینند ، خوشا بحال آنان که رفتند و بدا به حال آنها که تا ۴۰سال آینده خواهند رفت.
ناشناس
۱۲:۳۰ - ۱۴۰۰/۱۰/۰۴
فرض کنید این مشکلاتی که مدیران داخلی و دشمنان خارجی برای مردم ایران ایجاد کردند رو به مردم کشورهای دیگه وارد بشه! می بینید مردم ایران، صبور، عدالت خواه و قانع هستند، حسود و خواخواه نیستند. مردم ایران در دلهاشون غم دارند اما ناامید نیستند. البته این حرفها در مورد عموم مردم شهرها و روستاهای کشور هست و طبیعی هست که متاسفانه هستند قشرهایی که اتفاقا کانون توجهات سمت اونها هست و این خصوصیتها رو ندارند.
ناشناس
۱۲:۲۸ - ۱۴۰۰/۱۰/۰۴
"امیدوارم که داشتن حال خوب، تبدیل به آرزو نشود"
چرا شده؟
تعداد کاراکترهای مجاز:1200