نگه داشتن عطسه باعث آسیب به ریه، آنوریسم مغز، پرده ی گوش، عضله ی دیافراگم، گوش میانی و رگ های ظریف چشم و بینی می گردد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ با نگه داشتن عطسه، فشار غیر قابل تحملی به گوش وارد می شود. در واقع در طی نگه داشتن عطسه، هوا با شدت فشار بالایی به سمت مجرای گوش یا شیپور استاش هدایت می شود.
مجاری شنوایی، وجه ارتباطی میان گلو و گوش هستند که دارای گذرگاه های کوچک می باشند. با حرکت فشار هوا در مجاری گوش، پرده ی صماخ یا پرده ی گوش دچار پارگی می شود.
بهتر است بدانید در مواقعی که فشار هوا شدید تر باشد، به ساختار های ظریف گوش داخلی آسیب وارد می شود که سبب کاهش شنوایی فرد به صورت دائمی می گردد. علاوه بر این احتمال می رود با نگه داشتن عطسه، فشار هوا منجر به پاره شدن رگ های خونی در بینی و سفیدی چشم شود.
لازم به ذکر است نگه داشتن عطسه در اصطلاح خفه یا آرام نام دارد. با نگه داشتن عطسه حدود 5 الی 25 برابر بیشتر از عطسه، به سیستم تنفسی فشار وارد می شود. در واقع زمانی که یک فرد با بستن دهان سعی در نگه داشتن عطسه می کند، فشار بسیار شدیدی تولید می شود که به وسیله ی مکانیزم عطسه به سینوس، گلو، قفسه ی سینه و حفره ی بینی باز می گردد.
عفونت گوش میانی
در طی عطسه، باکتری و ذرات ریز موجود در مجرای تنفسی، بینی، ریه و گوش از بدن خارج می شود. زمانی که یک فرد عطسه را نگه می دارد، از طریق معابر بینی به صورت مجدد هوای پر فشار به داخل گوش هدایت می شود. در طی این روند مخاط آلوده به گوش میانی راه پیدا می کند و در نهایت سبب بروز عفونت در گوش می شود.
تضعیف و پارگی آنوریسم
آنوریسم به وضعیتی اطلاق می شود که با فشار ناشی از عطسه، دیواره ی یکی از سرخرگ های بدن ضعیف و برجسته گردد. احتمال دارد با نگه داشتن عطسه، آنوریسم بروز پیدا کند و باعث پاره شده رگ مغز شود. در طی این روند نوعی خونریزی در اطراف مغز شکل می گیرد. لازم به ذکر است آنوریسم مغز حدود 40 درصد باعث بروز سکته ی مغزی و مرگ فرد می گردد.
تداخل کارکرد در دیافراگم
دیافراگم ماهیچه ای تنفسی در بدن است که قفسه ی سینه را از حفره های شکمی متمایز می سازد. پرده ی دیافراگم در قسمت بالایی کبد، دستگاه گوارش و طحال قرار دارد.
با نگه داشتن عطسه در سینه، هوا با شدت فراوان، پرده ی دیافراگم را تحت فشار قرار می دهد. احتمال می رود با تحمیل آسیب خفیف به این پرده فرد دچار احساس درد مزمن در قسمت سینه شود.
با این وجود تداخل آسیب با شدت بالا به دیافراگم، منجر به پارگی پرده می شود که در راستای درمان نیاز به عمل جراحی دارد.
از سری عوارض نگه داشتن عطسه می توان به این موارد اشاره کرد: شکستگی دنده های قفسه ی سینه در افراد مسن- پاره شدن گلو- متلاشی شدن ریه- کاهش موقتی ضربان قلب- سرگیجه های مستمر- بی اختیاری ادرار- افزایش ناگهانی فشار خون- پاره شدن رگ های خون موجود در مغز- تورم چشم- آسیب به تار های صوتی
اصلی ترین راه پیشگیری از وقوع عطسه، عدم قرار گیری در معرض عوامل تحریک کننده اعم از گرده ی گل، خاک، گرد و غبار است.
پرهیز از پر خوری- درمان آلرژی به گرده های گل- پرهیز از نگاه کردن به نور خورشید به صورت مستقیم- تخلیه ی مداوم محتویات بینی از دیگر موارد است.
لازم به ذکر است عطسه کردن، مناسب ترین برخورد با واکنش دفاعی بدن است. بد ترین و مضر ترین نوع جلوگیری از عطسه نیز، بستن دهان و نگه داشتن مجرای بینی است. در واقع با بستن دهان فشار هوای آزاد به مجرای تنفسی و مجرای گوش باز می گردد.
لذا در صورتی که می خواهید مانع عطسه کردن شوید و در عین حال به دنبال کم زیان ترین روش هستید، شما می توانید قبل از آغاز پروسه ی عطسه، با مالیدن بینی و تنفس شدید مانع بروز عطسه شوید.
نگه داشتن عطسه باعث بازگشت مجدد جریان هوای شدید به سیستم تنفسی و مجرای گوش می گردد که سبب تداخل آسیب به ریه، آنوریسم مغز، پرده ی گوش، عضله ی دیافراگم، گوش میانی و رگ های ظریف چشم و بینی می گردد.