ایرنا - حبیب سنگتراش رئیس و موسس فقید دانشکده خبر برای دانش‌آموختگان دوره‌های مختلف این دانشکده فراموش‌نشدنی است؛ دانشجویان پیشین و فعالان کنونی عرصه خبر، عصر دوشنبه در مراسمی با حضور خانواده مرحوم، استادان و بزرگان عرصه رسانه، یاد و نامش را گرامی داشتند.
این مراسم، با حضور شماری از استادان عرصه رسانه از جمله فریدون وردی‌نژاد، هادی خانیکی، ... روغنی‌ها، پرویز اسماعیلی، مجید رضائیان، مهری رفعتی، .. بزرگمهر و جمعی از دانش‌آموختگان دانشکده خبر درسالن آمفی تئاتر مرکز همایش سازمان مدیریت صنعتی برگزار شد.
علاقه‌مندان استاد تا همراهان و همکاران و دوستانش نه تنها در کشور، بلکه در کشورهای مختلف، پیام‌های تسلی‌بخش خود را به این مراسم ارسال کردند تا بگویند، استاد با سلوک خاص خود، چنان دل‌ها را ربود که همیشه نام و یادش همراه شاگردانش و دوستانش خواهد بود.
در این مراسم، دکتر محمدحسن جعفری سهامیه از همراهان و دوستان استاد سنگتراش که چندسالی نیز ریاست دانشکده خبر را عهده‌دار بود، با تماس تصویری از وین، همراه جمع شد و با خواندن دل‌نوشته‌ای، از تخصص منحصر به فرد مرحوم سنگتراش در خاطره خوب ساختن برای اطرافیانش گفت؛ از آرامش و اطمینان «حبیب آقا» درهنگامه بیماری؛ از دنیایی که آن را جدی نمی‌گرفت، از ساده‌زیستی، از پیگیر حال و روز مردم بودن و از هزار کار خیر برای گره‌گشودن مشکلات اطرافیان.
در ادامه، دکتر فریدون وردی‌نژاد نیز حق مطلب را با شیواترین واژه‌ها در مورد دو زن بزرگ و ارزشمند ادا کرد. مادر و همسری که از دید او، اخلاقیات و کردارشان، سبب شده تا «حبیب آقا» اینگونه محبوب قلب شاگردان و دوستانش باشد.
دکتر خانیکی نیز از قدرت اجماع‌سازی و نهادسازی حبیب آقا گفت؛ آن‌هم در عصری که همه بر طبل تکثر و فردیت می‌کوبند.
فرهاد سپه‌رام از پیشکسوتان عرصه رسانه و روابط عمومی نیز با بغض، از بزرگی کار ارزشمند کانون دانش‌آموختگان دانشکده خبر و احترام به بزرگان گفت، چیزی که این روزها از نظرش، کمیاب است اما نایاب نیست.
مهری رفعتی معاون خبر پیشین ایرنا و از مدیران چندساله دانشکده خبر هم از اتحاد و رفاقت‌های ماندگار دانشکده خبری‌ها و اهتمام دکتر سنگتراش در بنا و استمرار مراسم‌ها و گردهمایی‌هایی همچون افطاری‌های دانشکده خبر سخن گفت.
خانم ورامینی، همسر زنده‌یاد نیز در از 40 سال زندگی شیرین در کنار استاد سنگتراش سخن گفت: «حبیب من، ذاتا معلم بود، در طول زندگی درس‌های زیادی یاد گرفتم؛ از بزرگواری و بزرگ‌منشی تا انسان فرهیخته به معنای کامل، به آن معنا که با همه اقشار به خوبی می‌جوشید.
وی در پایان مراسم شعر مورد علاقه مرحوم را «درد عشقی کشیده‌ام که مپرس، زهر هجری چشیده‌ام که مپرس ... » زمزمه کرد.