پژوهشگران با بررسی ریه افرادی که در اثر ابتلا به ویروس کرونا از بین رفته اند به سرنخ‌هایی درباره نحوه انتشار ویروس کرونا در ریه و آسیب‌های ناشی از آن دست یافته‌اند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از مدیکال اکسپرس، کالبد شکافی ریه و نمونه‌های پلاسمای به دست آمده از افرادی که بر اثر ابتلا به کرونا جان باخته‌اند، تصویر واضح‌تری را از نحوه انتشار کروناویروس در ریه و آسیب‌هایی که به بافت ریه می‌رساند، ارائه کرده است. دانشمندان "مؤسسه ملی سلامت آمریکا" (NIH) و همکارانشان باور دارند که این اطلاعات می‌توانند به پیش‌بینی کردن موارد شدید و بلندمدت کووید-۱۹ به ویژه در میان گروه‌های حساس کمک کنند و به آگاهی در مورد درمان‌های موثر بی انجامند.
اگرچه این پژوهش در مقیاس کوچک انجام شده است، اما دانشمندان می‌گویند که داده‌های به دست آمده، روند‌هایی را نشان می‌دهد که می‌توانند به توسعه درمان‌های جدید کووید-۱۹ و تنظیم زمان دقیق استفاده از درمان‌های موجود در مراحل گوناگون بیماری کمک کنند.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که کروناویروس چگونه در ریه‌ها گسترش می‌یابد، سیستم ایمنی بدن را دستکاری می‌کند، به بروز نوعی ترومبوز (Thrombosis) گسترده می‌انجامد که برطرف نمی‌شود و مسیر‌های سیگنال‌دهی را هدف قرار می‌دهد که نارسایی و اختلال در ترمیم ریه را به همراه دارد.
به گفته دانشمندان، این داده‌ها به ویژه به مراقبت از بیماران کرونا مربوط می‌شود که مسن، چاق یا مبتلا به دیابت هستند و از جمعیت در معرض خطر به شمار می‌روند. نمونه‌های مورد بررسی در این پژوهش، از افرادی بودند که حداقل یک بیماری پرخطر داشتند.
این پژوهش، بیمارانی را در بر داشت که بین مارس و ژوئیه ۲۰۲۰ از دنیا رفته‌اند و زمان مرگ آن‌ها بین سه تا ۴۷ روز پس از شروع نشانه‌ها بود. این بازه زمانی متنوع، به دانشمندان امکان داد تا موارد مرگ و میر رخ داده در کوتاه‌مدت و بلندمدت را با هم مقایسه کنند.
پژوهشگران دریافتند که کروناویروس مستقیما سلول‌های اپیتلیال پایه در ریه‌ها را آلوده می‌کند و مانع عملکرد اساسی آن‌ها در ترمیم راه‌های هوایی و ریه‌های آسیب‌دیده و همچنین تولید بافت سالم می‌شود. این فرآیند با نحوه حمله ویروس‌های آنفلوانزا به سلول‌های ریه متفاوت است. این پژوهش، اطلاعات بیشتری را در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد تا هنگام ارزیابی یا توسعه دارو‌های ضد ویروسی از آن‌ها استفاده کنند.
این پژوهش، در مجله Science Translational Medicine به چاپ رسید.