عصرایران؛ احسان محمدی- در عصر حاضر مشاوران و درمانگران مدام ما را به «گفت‌و‌گو کردن با همدیگر» تشویق می‌کنند اما کمتر کسی در مورد «چگونه گفت‌و‌گو کردن» به ما چیزی می‌آموزد. این 10 نکته شاید مفید باشد:
1- موضوع گفت‌و‌گو را از همان اول مشخص کنیم. روشن و صریح. تفاهم یا پاک کردن کدروت‌ها. حرف زدن همزمان و پراکنده در مورد چند موضوع باعث می‌شود به هیچ‌کدام از آن‌ها نرسیم.
2- می‌دانم گاهی سخت است اما با صبوری اجازه بدهیم طرف مقابل حرفش را بزند. وسط حرف نپریم. حرفش را قطع نکنیم. اجازه بدهیم جملاتش را کامل بگوید. نوبت ما هم می‌شود.
3- این مسابقه ورزشی نیست که بخواهیم طرف مقابل را در هم بکوبیم و مثلاً 5-0 برنده شویم. گاهی در یک گفت‌و‌گو ممکن است نتیجه حتی مساوی شود و دو طرف خوشحال‌تر باشند. تلاش برای خواباندن مچ طرف مقابل و بر طبل شادانه کوبیدن گفت‌و‌گو را به بن‌بست می‌کشاند.
4- در گفت‌و‌گو از منت گذاشتن سر همدیگر خودداری کنیم. دست از به رخ کشیدن کارهایی که برای هم کرده‌ایم بکشیم. حین حرف‌های طرف مقابل پوزخند نزنیم، این رفتارها یعنی پایان گفت‌و‌گو و آغاز و امتداد مشاجره تازه. گقت‌و‌گو تلاش برای حل یک گره است نه گره زدن بر آن.
5- نیش و کنایه نزنیم. این رفتار در گفت‌و‌گو سم است. شاید ما دل‌مان خنک شود ولی عملاً نقطه پایان گفت‌و‌گو را گذاشته‌ایم حتی اگر طرف مقابل به حرف زدن ادامه بدهد.
6- ما هرگز نمی‌توانیم به تنهایی گفت‌و‌گو کنیم. این یک رابطه دو نفره است و باید طرف مقابل هم این نکات را قبول داشته باشد. اگر تلاش می‌کنید گفت‌و‌گو شکل بگیرد و نمی‌شود، شما به تنهایی مقصر نیستید.
7- اگر قبل از گفت‌و‌گو اطمینان کامل داریم که 100 درصد حق با ماست و هر حرفی غیر از این غلط است، گفت‌و‌گو امری بیهوده است.
8- حرف آخرمان را اول نزنیم. اجازه بدهیم بحث کمی باز شود. بسیاری اوقات ما در ذهن‌مان نسبت به یک مسئله مدام به خودمان حق داده‌ایم. هم قاضی بوده‌ایم و هم وکیل مدافع خودمان. حالا وقت آن است که موضوع مطرح شود، زوایای آن بازتر شود شاید به راه‌حل نزدیک شدیم.
9- زن و شوهرها اگر می‌خواهند در یک گفت‌و‌گو میخ آخر را به تابوت رابطه بکوبند به خانواده همدیگر توهین کنند. قطعاً جواب می‌دهد!
10- همه گفت‌و‌گوها به صلح نمی‌انجامد و لزوماً دو طرف را خوش‌حال نمی‌کند. این یک تقلای انسانی است، گاهی ممکن است حتی وضع را بدتر کند. اما باید تلاش‌مان را بکنیم. اگر دیدیم سودی ندارد، اصرار نکنیم.