بچه ملاشیه؛ از حاشیه تا متن

همشهری نوشت: «أهلا، أهلا، أهلا بیک، شعب الاهواز إیحیک» اهوازی‌ها با این شعار به استقبال بانوی طلایی پارالمپیک رفتند: «دختر اهواز، مردم اهواز به تو خوشامد می‌گویند». حوالی ظهر جمعه (۱۲ شهریور) «هاشمیه متقیان معاوی» از قهرمانان این دوره مسابقات پارالمپیک توکیو در میان استقبال پرشور هوادارانش وارد فرودگاه اهواز شد.

 

او تنها بانوی کاروان دوومیدانی ایران بود که نهم شهریور در هشتمین روز پارالمپیک توکیو موفق شد نخستین مدال طلای تاریخ ورزش بانوان ایران در این رشته را به‌دست آورد. او در کلاس ادغامی F۵۵ و F۵۶ برای گرفتن مدال طلای پرتاب نیزه توانست ۹ رقیب را پشت سربگذارد و با پرتاب ۲۴ متر و۵۰ سانتی‌متر، رکورد جهانی را نیز بشکند.

پدر بانوی طلایی می‌گوید: «هاشمیه در منطقه محروم ملاشیه که هیچ امکاناتی نداشت، رشد و برای هدفش تلاش کرد. در این راه همه خانواده نیز تشویقش کردند. او دختری صبور و با ایمان است و می‌تواند به هدف‌های دیگر هم برسد.» 

 

کاظم متقیان معاوی می‌افزاید: «در روز مسابقه هاشمیه، همه دوستان و بستگان به منزل ما آمدند و به‌خاطر موفقیتش شادی کردند.» 

 

شیخ اسماعیل کریمی‌نسب از بزرگان طایفه معاوی نیز می‌گوید: «ما به نمایندگی از طایفه معاوی آمدیم از این جوهره که توانست در مسابقات مدال طلا کسب کند و پرچم مزین به اسم جلاله را بالا ببرد، استقبال کنیم و به او خسته نباشید بگوییم. هاشمیه از ملاشیه به قهرمانی رسید و توانست این مدال‌ها را کسب کند. از مسئولان می‌خواهیم به مردم این محله محروم توجه و نواقص را جبران کنند.»

مدیرکل ورزش و جوانان خوزستان نیز در آیین استقبال از بانوی طلایی خوزستان وعده داده که برای فراهم‌شدن شرایط جذب مدال‌آوران پارالمپیک با وزارت ورزش مکاتبه کند؛ اگرچه ایرادات قانونی در این زمینه وجود دارد. 

 

افشین حیدری همچنین تقویت زیرساخت‌های ورزش، تکمیل زمین چمن و دیگر امکانات را از برنامه‌ها عنوان می‌کند و از شرکت‌ها و صنایع بزرگ استان نیز می‌خواهد که همانند سایر استان‌ها برای اهدای پاداش درخور این قهرمانان مشارکت کنند. 

 

مربی خوزستانی تیم‌ملی پارادوومیدانی نیز تأکید می‌کند: «با سختی‌ها و تلاش‌هایی که داشتیم کسب مدال طلا قابل‌پیش‌بینی بود. هاشمیه استرس‌هایی داشت ولی ما پیش از حضور در توکیو همه اینها را تصور کرده بودیم. ما حتی نواختن سرود ملی و بالابردن پرچم کشورمان را نیز تصویرسازی کرده بودیم و خدا هم یاری کرد.»

 

زهرا کرم‌زاده ادامه می‌دهد: «هاشمیه با وجود رقبای سرسخت، رکوردی بسیار عالی زد. البته این ابتدای راه ماست. بازی‌های آسیایی را در پیش داریم که رکوردها افزایش می‌یابد و می‌خواهیم به رکوردی دست پیدا کنیم که با رقبای اصلی فاصله زیادی داشته باشیم.»  

 

به‌گفته وی، خوزستان دارای پتانسیل‌های خوبی، به‌ویژه در حوزه بانوان است ولی نیاز به حمایت دارد. در مراسم استقبال، تعدادی از مسئولان همچون مجتبی یوسفی نماینده اهواز در مجلس، سیدمحسن موسوی‌زاده عضو شورای شهر و مسعود امینی معاون فرهنگی اجتماعی شهردار اهواز حضور داشتند اما جای خیلی‌ها ازجمله مدیرکل امور زنان استانداری، فرماندار اهواز و استاندار خوزستان خالی بود.

هاشمیه بعد از فرودگاه در میان شعرخوانی و هلهله و صدای صلوات خانواده، بستگان، هم‌محله‌ای‌های قدیمی و هوادارانش که از ساعتی قبل با پلاکاردها و دسته‌های گل منتظر ورودش بودند، مشایعت شد. این بانوی طلایی برای ادای دین به زادگاهش، بعد از ورود به اهواز ابتدا به محله ملاشیه رفت و از میان کوچه‌های تنگ و قدیمی بازار به هم‌محله‌ای‌هایش سلام کرد.

 

ملاشیه از زمان انتشار خبر قهرمانی بانوی طلایی آماده استقبال شده بود. روز پنجشنبه، یک روز مانده به استقبال، بستگان هاشمیه و همسایه‌های قدیمی در حال تدارک مراسمی به یادماندنی شدند. حسینیه حضرت زینب (س) در خیابان کمربندی ملاشیه که ۲ سال پیش مرکز پشتیبانی در سیل شده بود، حالا محل هماهنگی برای مراسم استقبال اهالی منطقه است.

 

متولی حسینیه و از فعالان اجتماعی منطقه به همشهری می‌گوید: «روز جمعه همه به استقبال دختر ملاشیه آمدیم. متأسفانه مسئولان توجهی به قهرمانان خوزستانی نمی‌کنند؛ مثلا چند روز پیش یکی از مدال‌آوران المپیک به اهواز آمد، درحالی‌که هیچ استقبالی از او نشد. به همین دلیل ما تبلیغات گسترده کرده و از همه دعوت کردیم که به فرودگاه بیایند چون می‌خواستیم استقبال شایسته‌ای از این بانوی قهرمان داشته باشیم. روزی که خبر مدال طلای هاشمیه آمد، اهل محل شادی و در خیابان شیرینی و شکلات و شربت و چای و قهوه پخش کردند. حتی روحانی محله بالای منبر  قهرمانی دختر ملاشیه را تبریک گفت.»

 

علی ضامنی‌فر ادامه می‌دهد: «محله ملاشیه به‌رغم همه محرومیت‌ها و کمبود امکانات، ورزشکارخیز است. علی بداوی بازیکن تیم ملی فوتبال و فاطمه سیلاوی، مربی تیم شطرنج ناشنوایان کشور از اهالی این محله هستند و خانم متقیان هم پرچمدار و کسی است که افتخار قهرمانی را برای همه کشور به ارمغان آورده. ما انتظار داریم مسئولان به قهرمانان توجه ویژه‌ای داشته باشند.»

 

ماهر چلداوی، مسئول کانون هواداران تیم فوتبال استقلال خوزستان و یکی دیگر از اهالی ملاشیه نیز در برنامه‌ریزی برای استقبال همکاری داشته است و می‌گوید: «قهرمانی این بانوی ورزشکار باعث خوشحالی و افتخار همه ماست.»

خیابان‌های ملاشیه هنوز خاکی و پر از چاله‌چوله است. جوی‌های روباز فاضلاب همچنان چهره برخی خیابان‌هایش را آلوده می‌کند. خیابان‌های ملاشیه تا ۲ ماه پیش محل اعتراض مردم به بی‌آبی و محرومیت بود؛ اعتراض‌هایی که با خشک‌شدن هورالعظیم و ادامه طرح‌های انتقال آب در برخی شهرهای خوزستان بالاگرفت. کوچه‌های پیچ در پیچ ملاشیه را به کوچه‌های شهر نجف تشبیه کرده‌اند. چند خیابان بالاتر از حسینیه زینب(س)، کوچه باریک و شلوغ بازارچه، محل خانه قدیمی خانواده متقیان معاوی است که پنج، شش سال پیش از آنجا به کوی مجاهد نقل مکان کرده‌اند، اگر چه هنوز خود را اهل ملاشیه می‌دانند.

 

«أم جاسم» که با پسرانش سوپرمارکت محله را می‌چرخاند، با اشتیاق از هاشمیه تقدیر می‌کند که اهالی ملاشیه را در زمان قهرمانی فراموش نکرده و خود را از آنها معرفی کرده است. او می‌گوید: «۳۷ سال همسایه روبه‌روی خانه متقیان بودیم و گویی اهل یک خانه‌ایم. در این مدت جز خوبی از هاشمیه و خانواده‌اش چیزی ندیدیم.» 

 

جاسم ساکی مغازه‌دار هم می‌گوید: «هاشمیه از کودکی پشتکار زیادی داشت و به‌ خودش متکی بود. خانواده او هم وقتی متوجه استعدادش شدند، جلوی فعالیتش را نگرفتند. ما خوشحال می‌شویم دیگر دختران ملاشیه هم در این راه گام بردارند.» 

 

شرجی نفسگیر تابستان در روزهای قرمز کرونایی اهواز، از شلوغی بازار ملاشیه کم نکرده است. تعداد کسانی که ماسک بر چهره دارند، اما کمتر از انگشتان دست است. پیر و جوان همدیگر را می‌شناسند و خوش و بش می‌کنند. از آقاسید فلافل‌فروش گرفته تا زن سالمند ماهی‌فروش و همکلاسی قدیمی، اسم هاشمیه را که می‌شنوند، چشمانشان برق خوشحالی می‌زند و چهره‌شان با لبخندی گشاده می‌شود.

 

جواد ساکی می‌گوید: «روزی که خبر مدال طلای هاشمیه اعلام شد، همه دختران و پسران ملاشیه عکس و خبر قهرمانی‌اش را به‌عنوان استوری اینستاگرام خود قرار دادند.»

 

ملوک معاوی، هم‌مدرسه‌ای قدیمی هاشمیه می‌گوید: «ملاشیه قبلا دبیرستان و مرکز پیش‌دانشگاهی دخترانه نداشت و ما با هم به دبیرستانی در شهرک مجاور می‌رفتیم. هاشمیه بسیار متین و خونگرم بود. او سال‌هاست در مسابقات مدال کسب می‌کند که برای همه ما موجب افتخار است. از وقتی که مدال طلای المپیک گرفته من هم به این فکر افتاده‌ام که باید برای مردم و محله‌ام کاری انجام دهم.» 

 

ملوک از کمبود امکانات ملاشیه هم گلایه می‌کند: «این محله هیچ امکانات ورزشی‌ای، به‌ویژه برای زنان ندارد. مدتی پیش یک باشگاه زنانه افتتاح شد اما کمی بعد به یک باشگاه مردانه تبدیل شد و حالا هم تعطیل است.»

 

خدیجه شرفی از دیگر اهالی ملاشیه هم می‌گوید: «ما باهم به دبیرستان شهرک مجاور می‌رفتیم (شهرک نورد). او از همان زمان مدرسه خیلی علاقه‌مند و مستعد بود و اکنون موفقیتش خیلی روی بچه‌های ما تأثیر می‌گذارد. امیدواریم مقام قهرمانی هاشمیه روی نگاه مسئولان به ملاشیه تأثیر بگذارد و امکاناتی برای بچه‌های این محله فراهم کنند. من پسری دارم که از شدت علاقه به ورزش فوتبال، شب‌ها توپ و لباسش را کنار خود می‌گذارد اما متأسفانه هیچ امکاناتی برای فعالیت ندارد.»

هاشمیه، دختر سوم خانواده است و ۸ خواهر و برادر دارد. در کودکی وقتی سرماخورده بود با تزریق آمپول اشتباه، توان پاهایش از دست می‌رود اما او همزمان با ادامه تحصیل در دانشگاه، آنقدر تلاش می‌کند تا ابتدا در والیبال نشسته و بعد هم در پرتاب دیسک و نیزه پیشرفت چشمگیری می‌کند. 

 

برادر هاشمیه که در بازار ملاشیه مغازه‌دار است در این‌باره می‌گوید: «هاشمیه از کودکی استعداد نهفته‌ای داشت و زحمات بسیاری متحمل شد و به پیشنهاد یکی از مربی‌ها، رشته ورزشی خود را از والیبال نشسته تغییر داد و توانست استعداد بیشتر خود را نشان دهد. در این دوره از مسابقات پارالمپیک می‌دانستیم که یک مدال کسب خواهد کرد اما انتظار مدال طلا را نداشتیم، به همین دلیل از قهرمانی‌اش بسیار خوشحال شدیم. مردم هم در این شادی سهیم هستند و اغلب کارهای مراسم استقبال را آنها انجام دادند.»

 

هاشم متقیان‌ معاوی می‌افزاید: «خانواده هیچ‌گاه مانع ورزش و فعالیت هاشمیه نشد و همه او را تشویق می‌کردیم. اگر هم صحبتی می‌شد او با استدلال خاص خود همه را قانع می‌کرد. گاهی اوقات با خودروی خودم او را به محل تمرین می‌رساندم. او در کارهای دیگر هم مشاور خوبی برای خانواده است و قهرمانی‌اش باعث شده الگویی برای کودکانمان باشد.»  

 

او ادامه می‌دهد: «امکانات ورزشی بسیار ضعیف است و بیشتر هزینه تمرین را هاشمیه و خانواده متقبل می‌شدند و کمک‌های مسئولان بسیار ناچیز بوده است. متأسفانه در این مدت مسئولان فقط وعده و وعید دادند و به هیچ‌کدام هم عمل نکردند. حتی وعده داده بودند که اگر در مسابقات جاکارتا مقام کسب کند به او شغل بدهند اما همین هم عملی نشد. در گذشته نمایندگان شورا و مجلس هم آمدند و قول‌هایی دادند که محقق نشدند. ولی با وجود همه بدعهدی‌ها او قهرمانی‌اش را به همه ثابت کرد. به‌گفته دوستان، حالا او فقط دختر ما نیست، بلکه دختر ایران است.»

یک‌سوم جمعیت کلانشهر اهواز در مناطق حاشیه‌ای چون ملاشیه زندگی می‌کنند و نیمی از جمعیت این شهر را نیز محله‌های کم‌برخوردار و غیربرخوردار تشکیل می‌دهند. محله قدیمی ملاشیه با حدود ۱۰۰ هزار نفر جمعیت، در حالی از ۵سال پیش به محدوده شهری اهواز اضافه شده که هنوز رنگ و بوی توسعه نگرفته است. 

 

ملاشیه در محاصره ۱۸ کارخانه و شرکت بزرگ اما در حسرت آب آشامیدنی، شبکه فاضلاب، آسفالت، مدرسه، پارک، اماکن ورزشی و... است و بیش از نیمی از جوانانش بیکار و در انتظار شغل هستند. حال باید دید آیا رؤیای مدال قهرمانی برای جوانان ملاشیه دوباره تکرار می‌شود؟