عصرایران؛ مصطفی داننده- فعلا برای قضاوت دولت سید ابراهیم رئیسی زود است. وزرا هنوز به صندلی تازه وزارت عادت نکرده‌اند و رئیس جمهور هم برای به دست آوردن چم و خم کار زمان دارد. البته نباید فراموش کنیم که یک روز هم برای مردم مهم است. چون واقعا روزها به سختی برای آنهایی که زیر خط فقر و یا حتی طبقه متوسط هستند به شب می‌رسد.
در این مدت کوتاه اما رئیس جمهور و برخی از وزرا بین مردم آمدند و حرف‌های آنها را گوش کردند و بدون واسطه با آنها سخن گفتند. این حرکت را شاید خیلی‌ها پوپولیستی بدانند اما اتفاق خوبی است. ما این رفتار را دولت‌ها غربی هم شاهد هستیم. مسئولان در میان مردم زندگی میکنند و با آنها هم کلام می‌شوند و حتی گاهی در اتوبوس و مترو کنار آنها می‌نشینند.
آنهایی که در کشور مسئول می‌شوند باید بدانند که فرق آنها با مردم همان وظیفه‌ای است که به عهده‌شان گذاشته شده است و گرنه با من و شما هیچ تفاوتی ندارند.
یکی از جدی‌ترین انتقادهایی که به حسن روحانی و برخی از اعضای دولت او وارد بود این بود که خود را به صورت کامل از مردم جدا کرده و هیچ مواجه مستقیمی با جامعه نداشتند.
همان زمان که حسن روحانی رییس جمهور پیشین گفت:« من هر روز از توی ماشینم قیافه مردم رو می‌بینم و نظرسنجی می‌کنم. از روی اینکه چند نفر می‌خندن، چند نفر عصبانی هستن، چند نفر قیافه شون گرفته است.» نوشتم که این رسم نظرسنجی و درک مشکلات مردم نیست.
بخشی از مردم همچنان به قول قدیمی‌ها« با سيلي صورت خودشان را سرخ نگه مي‌دارند» تا آبرو‌ی‌شان جلوی مردم نرود. واقعا با دیدن نمی‌شود به مشکلات مردم پی برد و باید با آنها حرف زد. باید از نزدیک دید کسی که دنبال یک داروی خاص می‌گردد، چه مشکلاتی پیش رو دارد و باید از هفت خان رستم عبور کند.
البته قطعا با شنیدن هیچ مشکلی حل نمی‌شود. همانگونه که هیچ مشکلی با حرف زدن حل نشده است. باید کار کرد. تصمیم‌های درست گرفت و اجازه نداد که وضع کشور در شرایطی باشد که آنهایی که روزهای جنگ 8 ساله را تجربه کرده‌اند بگویند که صد رحمت به آن روزها!
آنگونه که معلوم است، مسئله تحریم یک بحران جدی است. رئیسی و تیم دیپلماسی هرچه زودتر باید تکلیف برجام، تحریم‌ها و مذاکره را حل کنند. قطعا پایین آمدن قیمت دلار می‌تواند شوک مثبت اقتصادی بر زندگی مردم داشته باشد. فعلا هرچه دلار بالاتر می‌رود، مردم بیشتر به زیر خط فقر هل داده می‌شوند.
سوءمدیریت‌ها مسئله دیگری است که باید به پایین ترین حد خود برسد. مردم دیگر تحمل تصمیم‌های غلط را ندارند. مسئله کرونا به خوبی نشان داد که یک تصمیم غلط می‌تواند چه بلایی را سر یک جامعه بیاورد.
مردم خسته‌اند و دیگر تاب و توان جنگیدن با مشکلات را ندارند و همه امتحان‌ها را هم پاس کرده‌اند. وقت آن رسیده که با هر لطایف الحیلی که می‌شود، لبخند را به لبان مردم برگرداند.