آکادمی علوم چین اعلام کرد یک سطح نورد هم اندازه اتومبیل که اخیراً یک یخچال طبیعی دور در فلات تبت را کشف کرده است، به اولین ربات مستقر در بام جهان تبدیل شده است.
به گزارش ایسنا، سطح نوردان چینی قبلاً مریخ و آن سوی ماه را کشف کرده‌اند، اما بسیاری از مناطق تبت از جهت دارا بودن محیط چالش برانگیز، همانند مناطق ممنوعه برای ربات‌ها بودند که به گفته دانشمندان گاهی اوقات با از سر رسیدن چالش‌هایی مانند برف سنگین یا ترک‌های یخی که در مریخ یا ماه یافت نمی‌شوند، فضای آنجا بدتر نیز می‌شود.
طبق گفته آکادمی علوم چین، "پاندنژ"(Pandengzhe) یا "کلایمر"(Climber) پنج روز را در Kuoqionggangri، یخچالی با بیش از ۵۵۰۰ متر(۱۸ هزار فوت) از سطح دریا گذراند و داده‌های دست اول بسیاری را با استفاده از ابزارهای مختلف تعبیه شده در خود جمع آوری کرد.
این سطح نورد در طول ماموریت خود، مجبور شد از زمین‌های ناهموار، برف سنگین و آوار سنگی عبور کرده و از دامنه‌های شیب دار صعود کند. در کنار تمامی این موارد این سطح نورد همچنین مجبور بود در دمای بسیار پایین زنده بماند و در صورت قطعی برق مجدداً راه اندازی شود و از عبور بر سطح برخی ترک‌های مرگبار پنهان شده در زیر یخسارها جلوگیری کند.
آکادمی علوم چین گفت که در آینده سایر سطح‌نوردان و هواپیماهای بدون سرنشین جای انسان‌ها در کاوش دورافتاده‌ترین نقاط تبت(منطقه‌ای که برای آینده کره زمین از اهمیت زیادی برخوردار است) را خواهند گرفت.
اگرچه کاوش علمی منطقه توسط دانشمندان غربی از اوایل دهه ۱۹۰۰ آغاز شد، اما داده‌های جمع آوری شده از آنجا به دلیل صعب العبور بودن بسیاری از مناطقش همچنان کم است.
مطالعه این منطقه می‌تواند درک دانشمندان از مواردی مانند گرمایش جهانی و ذوب شدن یخچال‌های طبیعی را افزایش دهد. ذوب شدن یخچال‌های طبیعی مشکلی جدی است که خطر رخ دادن بلایای طبیعی را افزایش می‌دهد و یک تهدید در زمینه تأمین آب میلیون‌ها نفر محسوب می‌شود.
همچنین می‌تواند به انسان‌ها کمک کند تا در مقابل فجایع احتمالی مانند فرار متان محبوس شده در خاک منجمد عظیم تبت که می‌تواند سبب واژگونی سیستم آب و هوایی سیاره‌ای شود، آماده شوند.
به زمین دائم یخ‌بسته و لایه همیشه منجمد خاک که معمولاً در نواحی قطبی و نیمه‌قطبی یافت می‌شود، خاک منجمد(Permafrost) گفته می‌شود.
به دلیل وجود برخی چالش‌ها و مشکلات، پکن در پنج دهه گذشته موفق به سازماندهی اعزام تنها دو گروه علمی بزرگ در تبت شده است.
یک زمین شناس که سه سال پیش در تازه‌ترین عملیات شرکت داشت گفت که استفاده از ربات‌ها زندگی ما را نجات خواهد داد.
این محقق که به دلیل حساسیت موضوع خواست نامش فاش نشود، گفت که آنها در این سفر در مناطقی با ارتفاع زیاد که به طور مکرر برف می‌بارید و مانند "زمین کشتار"(killing grounds) بود، فعالیت داشته‌اند. وی در ادامه افزود که تعدادی از دانشمندان کشته شدند.
این سطح نورد با روشی مشابه دو سطح نورد "جیدربیت"(Jade Rabbit) و " ژورونگ "(Zhurong) که چین برای کشف ماه و مریخ از آنها استفاده کرده، با کاوش در منطقه پس از ورود در یک منطقه هدف توسط بالگرد فعالیت می‌کند. در همین حال محققان می‌توانند در ارتفاعات پایین‌تر بمانند و داده‌هایی را که این سطح نورد می‌فرستد را کنترل کنند.
یوتو یا جیدربیت یک ماه‌نورد رباتیک و بخشی از مأموریت چینی چانگ ای ۳ به ماه بود. این ماه‌نورد در یک دسامبر ۲۰۱۳ پرتاب شد و در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۳ به سطح ماه رسید.
این آکادمی گفت: موفقیت مأموریت "کلایمر" ثابت کرد که یک سطح‌نورد می‌تواند به طور موثر در انجام بسیاری از کارها جای انسان را بگیرد. این یک انقلاب فنی در اکتشافات تبت است.
"کلایمر" بخشی از برنامه ۱۳ میلیون یوانی(۲ میلیون دلاری) است که توسط دولت مرکزی در سال ۲۰۱۸ برای توسعه ربات‌های کاملاً خودران برای اکتشافات علمی در بلندترین فلات جهان آغاز شده است. اکنون انتظار می‌رود تعداد بیشتری سطح نورد در سایر مناطق تبت مستقر شوند تا در بلند مدت داده‌های بیشتری را جمع‌آوری کنند.
طبق وبسایت این موسسه، این پروژه به رهبری" هی یوچینگ"(He Yuqing) متخصص رباتیک موسسه اتوماسیون شنیانگ آکادمی علوم چین در استان هیلونگ‌جیانگ، انجام شد و طی آن محققان توانستند بر برخی موانع فنی بزرگ غلبه کنند. سیستم هوش مصنوعی سطح نورد همچنین توانست شکاف‌های مهلک پنهان شده در زیر برف را شناسایی کرده و راهی برای دور زدن آن پیدا کند.
به گفته این موسسه، محققان راه حل‌های ابتکاری برای این مشکلات(عبور از برخی قسمت‌های خاص) پیدا کردند که می‌توان به یک تایر به سبک ترَنسفورمر اشاره کرد که می‌تواند به طور خودکار در زمین‌های مختلف تغییر شکل دهد تا بتواند بهتر حرکت کند.
محققان این مطالعه همچنین ربات‌های دیگری را تولید کردند که می‌توانند همراه با کلایمر کار کنند. یکی از این ربات‌ها یک دستیار رباتیک برای دانشمندان شاغل در ایستگاه‌های تحقیقاتی سرنشین دار و یک هواپیمای بدون سرنشین که می‌تواند در ارتفاعات بیش از ۶۰۰۰ متر مستقر شده و در باد شدید کار کند، هستند.