به جای جنگ با شبکه‌های اجتماعی؛ هم زیستی مسالمت آمیز را یاد بگیر

عصرایران؛ مصطفی داننده- در خانه را زدند. مردی که کاپشن چرم به تن داشت و یک بیسیم با آنتن بلند دستش بود وارد خانه شد. به ما گفتند که شما تو خونه ویدیو دارید؟

مادرم کمی عقب رفت و گفت کی گفته؟ ویدیو کجا بود؟ مامور که ریش کوتاهی هم داشت گفت: الان می‌گردیم و متوجه می‌شوید که ویدیو کجا بود! 

مامورها گشتند و ویدیویی پیدا نکردند. وقتی رفتند، مادر ویدیویی که عمو خریده بود را از لای رخت‌خواب‌ها بیرون آورد.

ویدویی که بیشتر با اون فیلم هندی، راکی و البته کشتی کج می‌دیدیم.

ویدیو بعد از این بگیر و ببندها آزاد شد و بعد کم کم به گسترش تکنولوژی به خاطره‌ها پیوست و الان در معدود خانه‌هایی تزیین کننده میزهای تلویزیون است. گاهی مردم با دیدن آنها یاد خاطرات قدیم می‌کنند و از اولین فیلم‌هایی که در دستگاه‌شان دیده‌اند با هم حرف می‌زنند. شعله هم معمولا از اولین فیلم‌هایی است که ایرانی‌ها به صورت ویدیو آن را دیده‌اند.

حالا دوباره در مجلس برخی از نمایندگان پارلمان می‌خواهند به دهه 60 و 70 ایران برگردند و فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی را محدود کنند.

هنوز این افراد فکر می‌کنند می‌شود با محدود کردن و بستن، جلوی تکنولوژی را گرفت ولی اشتباه می‌کنند. عصر فیلتر کردن و محدود کردن گذشته است و دیگر نمی‌شود مثل گذشته با قوه قهریه به جنگ شبکه‌های اجتماعی رفت.

الان که تلگرام و توییتر فیلتر هستند چه اتفاقی افتاده است؟ حضور مردم در آنها کم شده است؟ در این شبکه‌های اجتماعی پرنده پر نمی‌زند؟ مردم هستند و بدون توجه به فیلتر به برکت فیلتر شکن کار خود را می‌کنند.

شک نکنید که شما هر قانونی هم بگذارید باز هم مردم راهی برای دور زدن آن پیدا می‌کنند و کار خود را می‌کنند چون شبکه‌های اجتماعی امروز بخشی از زندگی آنهاست و برای بخشی از جامعه زندگی حقیقی است.

امروز چه افرادی که بعد از کرونا و مشکلات ناشی از آن، مغازه‌های خود را بستند و کسب و کارشان را به اینستاگرام بردند و آنجا به دنبال رزق حلال خود هستند.

شما با نسلی روبرو هستید که بیشتر از همه ما با فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی سرکار دارند و برای آنها که دنیای‌شان به اندازه یک گوشی موبایل است، بستن و فیلتر کردن اصلا قابل درک نیست.

بله، ما باید طرح‌هایی برای کنترل شبکه‌های اجتماعی برای نوجوانان باشیم. کاری که در همه دنیا انجام می‌شود اما این بدین معنا نیست که ببندیم  و تمام.

فضای مجازی امروز فضای حقیقی بسیاری از مردم است. پس بهتر است با طرح‌های احساسی این زندگی را به مردم تلخ نکنیم.

عصر حاضر، عصر هم زیستی مسالمت آمیز با شبکه‌های اجتماعی است. باید یاد بگیریم با آنها چگونه زندگی کنیم نه اینکه نفس آنها را قطع کنیم.