برای قرن‌ها انسان‌ها به آسمان خیره شده‌اند تا نشانی از حیات فرازمینی را ببینند. دانشمندان اکنون می‌گویند موجودات فرازمینی احتمالی در دستکم ۲۹ سیاره به لحاظ مکان قرارگیری در نقطه‌ای هستند که می‌توانند فعالیت ما را روی زمین رصد کنند.
دانشمندان برای پیدا کردن سیاره‌های واجد شرایط، نخست از تکنیک نوری استفاده کرده‌اند. به این معنی که هرچند سیاره‌ها به طور مستقیم با تلسکوپ‌ها قابل مشاهده نیستند، با این حال وقتی این سیاره‌ها از جلوی ستاره خود عبور می‌کنند باعث می‌شوند نور ستاره کمتر به ما برسد. اینگونه دانشمندان متوجه می‌شوند که این سیاره‌ها وجود دارند.
اخترشناسان سپس با روشی که به نام ترانزیت مشهور است با یک ترازبندی دقیق بین مکان سیاره عبوری، ستاره مربوط به آن و جایگاه خورشید ما؛ مداری را ترسیم می‌کنند که اجازه می‌دهد بفهمند دقیقا در چه نقطه‌هایی زمین در تیررس سیاره‌های فرازمینی دید قرار می‌گیرد.
دانشمندان از این طریق ۲۰۳۴ منظومه ستاره‌ای را در منطقه‌ای به وسعت ۳۲۶ سال نوری شناسایی كردند كه می‌توانند در بازه زمانی ده هزار ساله (از ۵ هزار سال پیش تا ۵ هزار سال بعد) زمین را ببینند.
در این میان ۱۷۱۵ منظومه ستاره‌ای در کهکشان راه شیری وجود دارند و از آنان ۴۶ سامانه به اندازه کافی نزدیک هستند که سیارات آن‌ها بتوانند سیگنال واضحی از وجود انسان در کره زمین را رهگیری کنند. ارسال سیگنال‌ها که از طریق پخش رادیو و تلویزیون صورت می‌گیرد از حدود ۱۰۰ سال پیش توسط تمدن بشری آغاز شده است.
اخترشناسان می‌گویند در ۴۶ منظومه‌ای که به اندازه کافی به زمین نزدیک هستند، ۲۹ سیاره «بالقوه قابل سکونت» در موقعیت خوبی قرار دارند که بتوانند امواج رادیویی رادیو و تلویزیونی انسانی را شنود کنند و بفهمند موجودات هوشمندی در منظومه شمسی زیست می‌کنند. البته اینکه آیا تمدن پیشرفته احتمالی قصد برقراری تماس با ما را خواهد کرد یا نه موضوع دیگری است.
برای بررسی اینکه کدام سامانه ستاره‌ای نزدیک برای مشاهده زمین مناسب است دکتر جکی فاهرتی، اخترفیزیکدان در موزه تاریخ طبیعی آمریکا، و همکارانش به فهرست موقعیت‌ها و حرکات ستاره‌ای که توسط تلسکوپ فضای گایا متعلق به آژانس فضایی اروپا تهیه شده است متوسل شدند.
نقطه مکانی سیاره‌ها برای توانایی مشاهده زمین بسیار مهم است. برای مثال در فاصله ۴۵ سال نوری از ما ستاره‌ای به نام تراپیست-۱ قرار دارد که به اندازه کافی نزدیک است تا ۷ سیاره قابل سکونتش بتوانند در شرایطی قرار بگیرند که زمین را در تیررس داشته باشند. با این حال نحوه قرار گرفتن کنونی آنان در فضا به نحوی است که تا ۱۴۶۴ سال دیگر نخواهند توانست زمین را مشاهده کنند.
در ستاره معروف به روس-۱۲۸، که یک کوتوله قرمز در ۱۱ سال نوری از ما است، سیاره‌ای تقریبا دو برابر زمین وجود دارد که می‌توانست برای ۲ هزار سال زمین را مستقیم مشاهده کند اما ۹۰۰ سال پیش نقطه دیدش نسبت به زمین کور شد. این در حالی است که برای مثال سیاره‌ای که به دور ستاره تیگاردن در ۱۲.۵ سال نوری از ما می‌گردد، اگر حیات هوشمندی در سطح آن در جریان باشد، می‌تواند ۲۹ سال دیگر در موقعیت عالی زمین را رصد کند.