ستاره‌شناسان نقشه‌هایی خیره‌کننده از محل تولد ستاره‌ها ایجاد کرده‌اند که تنوع این کهکشان‌ها را نشان می‌دهد.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ آرایه میلی‌متری بزرگ آتاکاما(Atacama Large Millimeter Array) معروف به "آلما" اولین سرشماری ابرهای مولکولی در جهان پیرامونمان را به پایان رساندند.
به گفته‌ی محققان از ایالت "اوهایو" برخلاف نظریه‌های قبلی محل تولد ستارگان ظاهر و عملکردی مشابه ندارند. به گفته‌ی گروهی که این مشاهدات را انجام دادند، این کشف گامی بزرگ در جهت درک محل تولد ستاره‌ها است.
علاوه بر تنوع بالا کشف شد که عمر این مکان‌ها کمتر از آن چیزی است که تصور می‌شد. محل تولد ستارگان تا ۳۰ میلیون سال دوام دارند و نسبت به آن چه تصور می‌کردیم تاثیر کمتری در ایجاد ستارگان دارند.
در طی پنج سال اخیر گروه بین‌المللی از محققان با همکاری گروهی از رصدخانه ملی رادیویی آمریکا به بررسی محل تولد ستارگان پرداختند. آنها ۱۰۰ هزار منطقه برای تشکیل ستاره‌ها در ۹۰ کهکشان نزدیک را مورد بررسی قرار دادند.
ستاره‌ها از ابرهایی از غبار و گاز تشکیل می‌شوند که ابر مولکولی نامیده می‌شوند.
هر ابر مولکولی در جهان می‌تواند هزاران یا حتی دهها هزار ستاره‌ی جدید ایجاد کند. آدام لروی(Adam Leroy) دانشیار نجوم در دانشگاه ایالتی اوهایو و یکی از رهبران این پروژه می‌گوید: هر ستاره حتی خورشید خودمان درون یکی از این ابرهای مولکولی تشکیل شده است. این مکان‌ها مسئول ایجاد کهکشان‌ها و سیارات هستند و نقش مهمی در ایجاد جهان ایفا می‌کنند اما این اولین بار است که ما توانستیم نمایی کامل از این مکان‌ها در کهکشان‌های پیرامونمان به دست بیاوریم.
این تحقیقات به کمک تلسکوپ "آلما" در کوه‌های آندس شیلی امکانپذیر شد. در مطالعات قبلی تنها یک کهکشان یا بخشی از یک کهکشان بررسی شده بود.
وی افزود: این بررسی میزان داده‌های مربوط به محل تولد ستارگان را بیش از ۱۰ برابر افزایش داده و به ستاره‌شناسان چشم‌انداز دقیق‌تری از این مکان‌ها می‌دهد.
گروه محققان برای درک نحوه‌ی تشکیل ستاره‌ها در کهکشان‌های گوناگون به مشاهده‌ی تفاوت‌ها و شباهت‌های موجود در این ابرهای مولکولی و نحوه‌ی تشکیل صفحات کهکشانی، بازوهای مارپیچی و مرکز کهکشان‌ها پرداختند.
آنها تایید کردند که محل تولد یک ستاره نقش مهمی در تشکیل آن ایفا می‌کند
گیلرمو بلان(Guillermo Blanc) ستاره‌شناس در موسسه علوم کارنگی(Carnegie) و یکی از نویسندگان این مقاله می‌گوید: ما انواع مختلفی از کهکشان‌ها و گونه‌های مختلفی از محیط‌های مابین کهکشان‌ها را نقشه‌برداری کردیم. ما به دنبال یافتن تمام شرایطی هستیم که در حال حاضر ابرهای مولکولی در آن وجود دارند. این موضوع به ما کمک می‌کند تا بسیاری از متغیرهای گوناگون که بر تشکیل ستاره‌ها اثر می‌گذارند را بسنجیم.
جیایی سان(Jiayi Sun)، یکی از نویسندگان این مقاله می‌گوید: اگرچه شباهت‌هایی میان این مکان‌ها وجود دارد، اما ماهیت و ظاهر ابرهای مولکولی در کهکشان‌های مختلف با یکدیگر متفاوت است. برای مثال ابرهای مولکولی در کهکشان‌های بزرگ‌تر و در مرکز کهکشان، متراکم‌تر هستند و جرم بیشتری دارند.
بنابراین ویژگی محل‌های تولد ستارگان و توانایی آنها در ساخت ستاره به کهکشانی که در آن قرار دارند وابسته است.
این مکان‌ها طول عمری تا ۳۰ میلیون سال دارند که مدت زمان کمی برای تبدیل گازها به ستاره است.
لروی می‌گوید: این تحقیقات به ما در ایجاد تصویری کامل‌تر از چرخه‌ی زندگی ابرهای مولکولی کمک می‌کند.
ستاره‌ها پس از به وجود آمدن با گرمای خود باعث از بین رفتن این مکان‌ها می‌شوند.
لروی افزود: اکنون می‌دانیم محل تشکیل ستاره‌ها با یکدیگر فرق دارد اما هنوز نمی‌دانیم این تفاوت چگونه بر ستاره‌ها و سیارات شکل گرفته اثر می‌گذارد. این‌ها سوالاتی است که امیدواریم در آینده پاسخ آنها را بیابیم.