عصر ایران - دانشمندان با استفاده از نور برای هدف قرار دادن نورون های اصلاح ژنتیکی شده، روش جدیدی را برای کنترل بخش هایی خاص از مغز ارائه کرده اند. آنچه به عنوان اپتوژنتیک (روشی برای کنترل نورون ها با نور) شناخته می شود، تکنیکی است که از پتانسیل درمان بسیاری از بیماری ها از فلج تا نابینایی برخوردار است.
دانشمندان در دانشگاه نورث‌وسترن با استفاده از یک ایمپلنت جدید بسیار کوچک، بی سیم، و بی نیاز از باتری برای برنامه ریزی تعاملات اجتماعی موش ها، زمینه جدیدی را برای درک نحوه شکل گیری سلسله مراتب و روابط در گروه های پیچیده حیوانات ارائه کرده اند.
اپتوژنتیک مبتنی بر این ایده است که برخی سلول ها حاوی پروتئین هایی هستند که موجب می شود آنها در مقایسه با سلول های دیگر نسبت به نور حساسیت بیشتری داشته باشند و بنابراین رفتار آنها زمانی که در معرض نور قرار می گیرند می تواند تغییر کند.
این ایمپلنت به عنوان نخستین نمونه در نوع خود توصیف شده است. این دستگاه بی سیم حدود نیم میلیمتر ضخامت دارد و زیر پوست اما روی سطح خارجی جمجمه قرار می گیرد. به گفته یوگنی کوزوروویتسکی، متخصص مغز و اعصاب در دانشگاه نورث‌وسترن و طراح این آزمایش، با فناوری های پیشین ما قادر به مشاهده تعامل اجتماعی حیوانات در محیط های پیچیده نبودیم زیرا به استفاده از سیم های فیبر نوری نیاز بود که حرکات حیوانات را محدود کرده یا آنها را از تعامل عادی با حیوانات دیگر باز می داشت. همچنین امکان آسیب دیدن فیبرهای نوری وجود داشت. برای ارائه پاسخ به پرسش های پیچیده‌تر درباره رفتار حیوانات در محیطی های واقع گرایانه، ما نیازمند این فناوری بی سیم نوآورانه بودیم.
با استفاده از این فناوری جدید، دانشمندان آزمایشاتی را انجام دادند که در آنها موش ها قادر به برقراری ارتباط و رفتاری عادی با یکدیگر در شرایطی واقعی بودند و این امکان فراهم شد تا نخستین مطالعه اپتوژنتیک تعاملات اجتماعی بین گروه های حیوانات انجام شود.
دانشمندان از این فناوری جدید برای فعال کردن نورون ها در منطقه ای از مغز موش ها که با کارکرد اجرایی با مرتبه بالاتر مرتبط است، استفاده کردند. این به افزایش بسامد و مدت تعاملات اجتماعی بین موش ها منجر شد که با خاموش کردن عامل محرک امکان معکوس کردن آن وجود داشت. همچنین، دانشمندان قادر بودند تا به طور دلخواه یک جفت موش را برای تعامل بیشتر با یکدیگر انتخاب کنند.
از آنجایی که اپتوژنتیک شامل نورون های اصلاح ژنتیکی شده می شود، در حال حاضر برای استفاده در انسان تایید نشده است. آنچه حداقل در این زمینه انجام می شود ارائه روشی جدید است که امکان مطالعه اتصال بین نورون ها در موش ها و انتشار انتقال دهنده های عصبی در واکنش به محرک های مختلف را به پژوهشگران می دهد.
به گفته جان ای. راجرز، یکی از توسعه دهندگان این فناوری جدید، بررسی فعالیت مغز در یک حیوان منزوی جالب توجه است، اما مطالعه حیوانات در گروه های پیچیده و دارای تعامل اجتماعی یکی از مهم‌ترین و هیجان انگیزترین موضوعات در علوم اعصاب محسوب می شود. ما در حال حاضر دارای فناوری لازم برای پژوهش و بررسی چگونگی شکل گیری و گسست ارتباط بین اعضا در این گروه ها و بررسی چگونگی پیدایش سلسله مراتب اجتماعی از این تعاملات هستیم.
حال باید دید نهایت این فناوری پیشرو به کجا می انجامد؟ آیا به کار درمان بیماری های لاعلاج می رود یا وسیله ای خواهد بود برای کنترل انسان ها در آینده و شاید هم هر دو؟!
بیشتر بخوانید:
*ایمپلنت‌هایی برای بیماران سایبورگ
*کمک گرفتن در کارهای خانه از سوسک‌های رباتیک!
*"فیلیپ"، دندانپزشکی که لبخند را به افراد کم بضاعت هدیه می کند! (+عکس)