منصور اوجی شاعر معاصر در سن ۸۴ سالگی از دنیا رفت.
به گزارش عصرایران، خبر درگذشت او را ایسنا منتشر کرد و نوشت: شاعر پیشکسوت حدود ساعت ۱۱ شامگاه گذشته (شنبه، ۱۸ اردیبهشت‌ماه) پس از یک دوره بیماری در منزل خود در شیراز درگذشت.
منصور اوجی متولد نهم آذرماه سال ۱۳۱۶ در شیراز بود. «باغ شب»، «خواب درخت و تنهایی زمین»، «شهر خسته»، «این سوسن است که می‌خواند»، «مرغ سحر»، «صدای همیشه»، «شعرهایی به کوتاهی عمر»، «حالی است مرا» و «کوتاه مثل آه» از جمله آثار به‌جامانده از این شاعرند.
او دانش آموختۀ رشتۀ فلسفه و علوم تربیتی از دانشسرای عالی تهران بود و در رشته زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه شیراز فوق لیسانس گرفت اما دل باختۀ ادبیات فارسی بود.
شاعری که آهسته و پیوسته برای تکامل زبان شعری خاص خود می کوشید و با تکرار مصراع ها و واژگان، گونه خاصی از شعر را ارایه می داد.
زبان شعر او تا حدی تغزلی بود و بیشتر ذهن خود را در امواج اوزان رها می‌ساخت و در وصف طبیعت و ارتباط آن با مسائل اجتماع تصاویر زیبا می آفرید و در شعرنو نیمایی تجارب قابل توجهی داشت.
در معرفی او گفته شده: توجه اوجی در شعر بیشتر به فرم بود و با منبت کاری و صیقل دادن واژه‌ها و تکرار مصراع ها سعی داشت به ذهن خواننده نزدیک شود. زبان شعر او با این حال ساده و خوش آهنگ بود با درون مایه‌ای اجتماعی و تصاویری بدیع از طبیعت. اشعار وی نشان از کوشش مستمر او برای یافتن شکل خاص و نوینی داشت و بیانگر آگاهی او نسبت به ساختار کلمه در شعر معاصر و نقش وزن و آهنگ در ساختمان کلی شعر بود.
ما شرقیان هماره سرودی سروده ایم
با تیغ بر گلوگاه
در نوبت پگاه:
- «بر سبزه های خاک
پروانه ایم ما
با طول عمر خویش
کوتاه، مثل آه!»
منصور اوجی