اگر مبتلا به آسم هستید، علائم فوری بیماری را می‌دانید و می‌دانید که چگونه هر روز آن‌ها را کنترل کنید. ممکن است ندانید که همین مسائل باعث کوتاه شدن نفس، سرفه، تنگی نفس و خس‌خس سینه نیز می‌شوند که شامل موارد زیر می‌شوند:
این تأثیرات طولانی مدت بیماری آسم می‌تواند بر تنفس، سلامت کلی و کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد. با اینکه آسم هرگز نمی‌تواند به طور کامل درمان شود اما مدیریت آن نه‌تنها امروزه بلکه در ساله‌ای آینده نیز مهم است.
نفس کشیدن، سرفه کردن، تنگی سینه و تنگی نفس همگی با تنگ کردن برونش‌ها و برونشیول‌ها به‌خاطر سفت شدن ماهیچه‌های صاف اطراف این مجاری هوایی ایجاد می‌شوند. این عمل به‌عنوان برونکواسپاسم شناخته می‌شود.
تمرینات ورزشی اغلب باعث تنگی نفس می‌شوند. در آسم ناشی از ورزش (که تحت عنوان برونکواسپاسم ناشی از ورزش نیز شناخته می‌شود) ، مجاری هوایی در نتیجه مستقیم فعالیت فیزیکی دچار تنگی می‌شوند. این واکنش اغلب می‌تواند با دارو مدیریت شود، از جمله:
با این حال، زمانی که برونکواسپاسم مزمن است و در آسم شدید رخ می‌دهد، می‌تواند منجر به کاهش تحمل به ورزش شود.
طبق تحقیقات، افراد مبتلا به آسم شدید به طور قابل‌توجهی کمتر از افراد متوسط در فعالیت‌های فیزیکی شرکت می‌کنند. برای مثال، آن‌ها بیش از ۳۱ درصد گام‌های کمتر در روز را برداشته و در ۴۷. ۵ درصد دقایق کمتر از فعالیت متوسط یا شدید شرکت می‌کنند.
با گذشت زمان، فقدان فعالیت می‌تواند منجر به افزایش میزان چاقی، دیابت، فشار خون بالا و دیگر شرایط مرتبط با سبک زندگی کم‌تحرک شود.
مشکلات مربوط به علائم آسم به‌ویژه نگرانی برای کسانی است که آسم شدید دارند، نامی که به ۵ % تا ۱۰ % کل جمعیت آسم داده شده است.
با تمام انواع آسم، تماس با مواد محرک، بافت‌های راه هوایی شما را تحریک می‌کند و باعث حمله آسم می‌شود. این روش بدن شما برای حفاظت از بافت است اما عبور هوا از داخل و خارج از ریه‌ها را محدود می‌کند و تنفس را دشوار می‌کند. سفتی سینه و خس‌خس سینه نشانه التهاب هستند.
کورتیکواستروئید‌های استنشاقی اغلب برای کنترل التهاب در آسم به کار می‌روند. با این حال، التهاب مداوم می‌تواند خطر عفونت ریه را افزایش دهد چون به مواد عفونی اجازه می‌دهد که در شش‌ها گیر بیفتند.
گرفتگی مجاری تنفسی و التهاب ریه هر دو موجب افزایش تولید موکوس می‌شوند که توسط سلول‌های موجود در شش‌ها که مواد شیمیایی معروف به سیتوکین‌ها را آزاد می‌کنند، ایجاد می‌شوند.
مخاط می‌تواند در مجاری تنفسی جا بگیرد. هر چه انباشت شدیدتر باشد، راه هوایی شما تنگ‌تر می‌شود و هر چه حملات آسم شدیدتر باشد، خس‌خس سینه و سرفه شدیدتر می‌شود. افزایش موکوس را نادیده نگیرید و یا تصور نکنید که فقط باید انتظار آن را داشته باشید. پس از آن عفونت‌های مکرر می‌توانند منجر به عوارضی از جمله مقاومت آنتی‌بیوتیکی و ایجاد زخم در ریه‌ها شوند.
از دیدگاه طولانی‌مدت، مخاط اضافی نیز می‌تواند شانس ابتلا به عفونت‌هایی مانند ذات‌الریه را افزایش دهد. پس از آن عفونت‌های مکرر می‌توانند منجر به عوارضی از جمله مقاومت آنتی‌بیوتیکی و ایجاد زخم در ریه‌ها شوند. کمبود غیرقابل‌برگشت است و ممکن است منجر به آسیب دائمی ریه شود.
عارضه طولانی‌مدت آسم کنترل نشده، تغییر شکل راه هوایی است که تنگ شدن دائمی لوله‌های تنفسی است.
مدل‌سازی مجدد راه هوایی یک عارضه مرتبط با انواع شدت آسم است و نشان داده شده است که هم بر راه‌های هوایی بزرگ و هم کوچک تأثیر می‌گذارد. مهار مکرر التهاب و تنگی راه هوایی در طول زمان به راه‌های هوایی آسیب می‌رساند و منجر به تغییرات ساختاری می‌شود که منجر به از دست رفتن پیش‌رونده عملکرد ریه می‌شود.
بهترین راه برای جلوگیری از دوباره‌سازی دستیابی به کنترل خوب آسم است. استفاده مناسب از دارو‌های آسم باید به شما این امکان را بدهد که شیوه زندگی سالم و فعالی داشته باشید و علائم مربوط به آسم کمتری داشته باشید.
طرح اقدام دارویی:
آسم یک بیماری پیش‌رونده است. میزان و میزان پیشرفت آن برای هر فرد متفاوت است. به این ترتیب، خطر تأثیرات طولانی‌مدت نیز وجود دارد. مدیریت نقش مهمی در همه این موارد ایفا می‌کند.
در حالی که برخی کودکان و بزرگسالان ممکن است کاهش قابل‌توجهی را در علائم با درمان و زمان مشاهده کنند، حملات آسم همیشه یک احتمال باقی می‌مانند. برای بسیاری دیگر، هیچ دوره‌ای از بهبودی وجود ندارد. در عوض، علائم ممکن است همچنان بدتر شوند.
صرف‌نظر از میزان شدت آسم، پایبندی به برنامه درمانی تجویز شده، بخش مهمی از کنترل شرایط شما و تلاش برای جلوگیری از عوارض درازمدت آسم است.
این کار شامل دارو‌های مناسب، حذف محرک‌های خاص و کنترل آسم شما خواهد بود. اگر احساس نمی‌کنید که علائم شما به اندازه کافی با برنامه مدیریت فعلی‌تان کنترل می‌شوند، و یا شروع به تجربه علائم جدید می‌کنید، حتماً با پزشک خود صحبت کنید. شاید لازم باشد درمان به‌مرورزمان اصلاح شود تا بیش‌ترین تأثیر را داشته باشد.
بعضی از کودکان مبتلا به آسم وقتی بزرگ می‌شوند دیگر علائم بیماری را ندارند. در دوران نوجوانی، ۱۶ تا ۶۰ درصد از کودکانی که مبتلا به آسم تشخیص‌داده‌شده‌اند، به نظر می‌رسد که در حال بهبودی هستند. با این حال، پزشکان معمولاً آسم را "درمان" نمی‌دانند زیرا حتی پس از سال‌ها زندگی بدون علائم بیماری، شما ممکن است در هر زمان از یک حمله آسم رنج ببرید.
طیف گسترده‌ای از آمار‌های بهبودی نشان می‌دهد که مطالعات در طراحی آن‌ها ناسازگار بوده‌اند، و تحقیقات بیشتری برای درک کامل اینکه چرا و چگونه برخی کودکان مبتلا به آسم می‌شوند، مورد نیاز است. در برخی مطالعات، کودکانی که احتمال بیشتری برای بهبودی داشتند، آسم داشتند که به صورت زیر مشخص شد:
اگر به نظر می‌رسد که آسم دوران کودکی شما از بین رفته‌است، هنوز هم ایده خوبی است که از محرک‌ها، به خصوص محرک‌های آلرژی دوری کنید چون آن‌ها می‌توانند باعث شوند که علائم دوباره ظاهر شوند. هیچ تحقیقی در مورد بزرگسالانی که به نظر می‌رسد بیش از آسم دوران کودکی خود رشد کرده‌اند انجام‌نشده است، بنابراین هیچ تصویر روشنی از این که آیا این مساله خطر تأثیرات طولانی‌مدت سلامتی را کاهش می‌دهد یا خیر، وجود ندارد.
با تهیه یک برنامه عملی برای آسم و کار کردن با پزشک برای پیداکردن دارو‌های مناسب، می‌توانید کنترل آسم را در دست گرفته و اثرات طولانی‌مدت آن را محدود کنید.
به خاطر داشته باشید که آسم شما به‌خوبی کنترل نمی‌شود اگر:
با پزشک خود مشورت کنید تا حملات را محدود کنید، از ریه‌های خود محافظت کنید، مطمئن شوید که قادر به ورزش ایمن باشید و تأثیر کوتاه‌مدت و بلندمدت آسم را بر زندگی خود کاهش دهید.