عصر ایران؛ سحر طاعتی ــ اذانش اولین اذان ایرانی است که قبل‌تر ازسال 1322 ،شیخ کریم موذن خوانده بود و از همان زمان در گوش و جان مردم جای بازکرده بود. بعدها پسرانش رحیم و سلیم آن را خواندند. کلام و دستگاه و گوشه یکی بود اما اذان رحیم حال و هوای دیگری داشت. با شنیدنش قلب‌ها به تپش می‌افتد و آرامشی خاص در جان وروح آدمی می‌نشیند که شاید یکی از دلایل آن ایرانی بودن لحنی است که همراه با کلام عربی شده است.
اذان معروف به رحیم موذن زاده اردبیلی که در سن30 سالگی او در بیات ترک و درگوشه روح الارواح اجرا شده دارای مولفه‌های موسیقی ردیف ایرانی است و همین مسئله باعث ارائه بهتر آن، متناسب با فرهنگ ایرانی شده‌است.
اذان رحیم موذن‌زاده اردبیلی را بشنوید
به گفته خسرو آواز ایران محمدرضا شجریان این اذان دو ویژگی قابل توجه دارد. زنده یاد موذن زاده آن را در «بیات ترک» خوانده، چون بیات ترک همواره پیام دهنده، نویددهنده و آگاهی بخش است و این انتخاب به درستی از سوی ایشان انجام شده و هر زمانی را به مردم نوید می دهد. از سوی دیگر خلوص، در این اذان موج می زند.
او بارها دراظهار نظرهایش در خصوص این اذان ماندگار گفته است که ۶۰ سال است که این اذان را می شنوم و با آن زندگی می کنم.
آگاهی و شناخت رحیم موذن‌زاده اردبیلی از موسیقی ایرانی و به تبع آن انتخاب درست بیات ترک برای اجرای اذانش از علم و دانشش در کودکی و نوجوانی به موسیقی برمی‌گردد زمانیکه در کودکی به مکتب‌خانه رفت و تحت نظر «میرزا عزیز»، قرآن و دستگاه‌های موسیقی ایرانی را فراگرفت و در نوجوانی و جوانی با یادگیری اصول آواز و اذان‌گویی همراه با پدرش، در مسجد اردبیل و گاهی در شهرهای اطراف محل سکونت، به خصوص تالش، به اذان‌گویی و نوحه‌خوانی مشغول شد.
صحبت‌های ودود موذن‌زاده اردبیلی، خواننده، نوازنده، نقاش، پیکرتراش و برادرزاده رحیم موذن‌زاده اردبیلی در گفتگو با عصر ایران درباره خواندن اذان در خانواده موذن‌زاده را بشنوید
همه این فاکتورها و استعداد ذاتی در حنجره او اذانی را در سال 1334 خلق کرد که با گذشت 7 دهه در بین همه نسل‌ها ماندگار شده است و با داشتن مولفه های ایرانی سال 1368 اذان موذن‌زاده به عنوان میراث‌فرهنگی کشورمان به ثبت ملی رسیده است.
رحیم موذن زاده که در اول مهر ۱۳۰۴ خورشیدی در اردبیل به دنیا آمده بود در پنجم خرداد ۱۳۸۴ در تهران آسمانی شد.
الانم مداحا به اسم نوحه بیانیه سیاسی میخونن و ملت رو از مسجد دور میکند.
البته براشون مهمم نیست
یاد دهه شصت ، دوران کودکی می افتم .
یاد بازی توکوچه
یاد صدای مادرم که که دم غروب می‌گفت ، بیا تو ، بسه اینقدر بازی کردی.
یاد آرزوهای امید به آینده ای که داشتیم .
این اذان و این صدا ها خارج از زیبایی ، بازسازی کننده دوران خاصی که ، خوشحالم من که در آن دوران بودم.
روحش شاد
خدا لعنت کنه اونهایی که دین و ایمان مردم را گرفتند
صد درد صد باهات موافقم
اون معنویت و اون اسلام ناب رو ازمون گرفتن و ببین چی مونده
یادش به خیر
یه زمانی امام رضا میرفتم حرمش یه حال خاصی داشت مخصوصا برای سال تحویل اما حالا سالهاست در دست گروه خاصی است.