عصر ایران؛ سروش بامداد- یکی از دوستان که در خارج از کشور زندگی می‌کند در تماس تلفنی جویای وضعیت واکسیناسیون در ایران شد و توضیح دادم فعلا دو گروه شامل کادر پزشکی و پاک‌بانان در فاز اول و شهروندان بالای 80 سال را در‌برگرفته و به زودی فاز سوم هم شروع می‌شود.
به جای ابراز خوش‌حالی شروع کرد به مقایسه و این که اینجا خیلی بیشتر است و توضیح دادم گرفتاری ما هم به خاطر تصمیمات آدمی است که در «آنجا» ما را تحریم کرد و اجازه نمی‌داد با پول خودمان هم واکسن وارد کنیم و تا نرفت ایران نتوانست از کره واکسن بیاورد.
برای این که اینجا و آنجا برای او بیشتر معنی پیدا کند این نکته را هم با او در میان گذاشتم که اگر این همه دغدغه وجود دارد آیا این امکان فراهم نبود میلیون‌ها هم‌وطن مقیم خارج از کشور هر یک تنها 20 دلار - پول یک همبرگر - را به حسابی نزد سازمان بهداشت جهانی می‌سپردند تا واکسن وارد می‌شد؟
پاسخ داد: خوش بختانه با پول آزاد شده مبالغی بسیار بیشتر تأمین شده است و دیگر نیاز نیست و گفتم: بله، اما افسوس که اندکی از هم‌میهنان نه تنها براین فشار نشوریدند که می‌پنداشتند ترامپ کار را یک‌سره می‌کند! ولو به بهای محروم ماندن هم وطنان‌شان از واکسیناسیون.