کلامیدیا و سوزاک هر دو عفونت مقاربتی هستند و عامل این بیماری باکتری است. آنها می‌توانند از طریق رابطه جنسی دهانی، تناسلی یا مقعدی منتقل شوند.
علائم این دو بیماری خیلی به هم شبیه‌اند و اگر علائمی داشته باشید به سختی می‌توان تشخیص داد که کدام‌یک است.
برخی از افرادی که مبتلا به کلامیدیا یا سوزاک هستند ممکن است، هیچ علائمی نداشته باشند. اما هنگامی‌که علائم بروز می‌کند، علائمی مشابه مانند ترشح غیرطبیعی، بوی بد آلت تناسلی مرد یا واژن، یا سوزش ادرار.
کلامیدیا رواج بیشتری نسبت به سوزاک دارد. بر اساس گزارشی معتبر در سال ۲۰۱۷، بیش از ۱٫۷ میلیون مبتلا به کلامیدیا در ایالات متحده گزارش شده است، در حالی که بیش از ۵۵۰٫۰۰۰ مورد سوزاک گزارش شده است.
برای اطلاع از چگونگی متفاوت بودن این دو بیماری مقاربتی، شباهت آنها و اینکه چگونه می‌توانید خطر ابتلا به این عفونت‌ها را کاهش دهید، ادامه مطلب را بخوانید.
زنان و مردان می‌توانند به کلامیدیا و سوزاک مبتلا شوند ولی هیچ علائمی نداشته باشند.
در ابتلا به کلامیدیا، ممکن است چند هفته پس از ابتلا به عفونت علائم ظاهر نشوند. در ابتلا به سوزاک، ممکن است در زنان هرگز علائمی دیده نشود یا فقط علائم خفیف داشته باشند، در حالی که مردان علائم شدیدتری دارند. چند مورد از واضح‌ترین علائم که هم در زنان و هم در مردان مشابه‌اند:
در هر دو بیماری، مردان ممکن است دچار تورم غیرطبیعی بیضه‌ها و کیسه بیضه و درد هنگام انزال بشوند.اگر با کسی که یکی از این علائم را داشته باشد رابطه جنسی دهانی برقرار کنید ممکن است دچار مشکلاتی در گلو مانند گلودرد و سرفه شود.
در صورت انتقال عفونت کلامیدیا به سمت رحم و لوله‌های فالوپ، زنان ممکن است علائم شدیدتری را تجربه کنند و باعث بیماری التهاب لگن می‌شود.
اگر حس می‌کنید دچار التهاب لگن هستید به پزشک مراجعه کنید.
در صورت ابتلا به سوزاک، ممکن است؛ خارش و درد را در ناحیه مقعد هنگام اجابت مزاج مشاهده کنید.زنان همچنین ممکن است در دوران قاعدگی خونریزی شدیدتر داشته باشند و در هنگام رابطه جنسی احساس درد داشته باشند.
عامل هر دو بیماری رشد بیش از حد باکتری است. کلامیدیا در اثر رشد بیش از حد باکتری کلامیدیا تراکومادیس است. سوزاک در اثر رشد بیش از حد باکتری نایسریا گونوره آ می‌باشد.
هر دو بیماری مقاربتی در اثر عفونت‌های باکتریایی است. این عفونت از طریق تماس جنسی محافظت نشده، از قبیل عدم استفاده از کاندوم آلت تناسلی، کاندوم دهانی یا دیگر موانع محافظتی و بهداشتی در حین رابطه جنسی واژینال، مقعد یا دهانی ایجاد می‌شود.
در صورت عدم استفاده صحیح از ابزار بهداشتی و محافظتی در هنگام مقاربت، یا پاره شدن کاندوم، بیماری‌های مقاربتی منتقل می‌شوند. بیماری‌های مقاربتی سریع منتقل می‌شوند حتی اگر طرف علائمی نداشته باشد. اگر مادر به بیماری‌های سوزاک و کلامیدیا مبتلا باشد در هنگام زایمان این بیماری به نوزاد منتقل می‌شود.
روش‌های تشخیص این دو بیماری مشابه است. پزشک شما ممکن است از یک یا چند آزمایش زیر برای اطمینان از تشخیص و چگونگی درمان استفاده کند:
هر دو بیماری با آنتی بیوتیک ها قابل معالجه هستند، اما اگر قبلاً دچار این بیماری‌ها شده باشید، احتمال عفونت مجدد وجود دارد.
کلامیدیا معمولاً با مصرف آزیترومایسین طی یک هفته یا بیشتر (اصولاً طی ۵ روز) درمان می‌شود. کلامیدیا همچنین با داکسی‌سایکلین قابل معالجه است، این آنتی‌بیوتیک معمولاً به صورت قرص، دو بار در روز تجویز می‌شود که باید حدود یک هفته از آن استفاده کنید.
با دقت به تجویز پزشک خود عمل کنید. مصرف دوز کامل برای تعداد روزهای تعیین شده بسیار مهم است تا آنتی‌بیوتیک‌ها بتوانند عفونت را درمان کنند. اگر دوره‌ی مصرف آنتی بیوتیک را تکمیل نکنید باعث می‌شود که بدن شما نسبت به آن آنتی‌بیوتیک مقاوم شود و در صورت ابتلای مجدد دیگر آن آنتی بیوتیک عملکرد مؤثری نخواهد داشت.
اگر علائمی را مشاهده کردید، باید چند روز پس از شروع درمان علائم کاهش یابند. تا زمانی که پزشک تأیید کند که عفونت توسط آنتی بیوتیک ها کاملاً از بین رفته، از رابطه جنسی پرهیز کنید. بهبود عفونت ممکن است دو هفته یا بیشتر طول بکشد و در این مدت می‌توانید عفونت را منتقل کنید.
پزشک به احتمال زیاد آمپول سفتریاکسون (روسفین) و همچنین کپسول آزیترومایسین برای سوزاک تجویز می‌کند. این نوع درمان، درمان دوگانه نامیده می‌شود.درمان دوگانه و استفاده از هر دو آنتی‌بیوتیک نسبت به یکی از آنها تأثیر بهتری در بهبود عفونت دارد.
همانند درمان کلامیدیا، تا زمانی که عفونت برطرف نشده است، از رابطه جنسی بپرهیزید و حتماً کل دوز تجویزی دارو را مصرف کنید.
سوزاک بیشتر از کلامیدیا در برابر آنتی بیوتیک مقاوم است. اگر به عفونت مقاوم در برابر آنتی بیوتیک ها مبتلا شدید، با مشورت پزشک از آنتی بیوتیک های دیگر استفاده کنید.
برخی از عوارض این بیماری‌های مقاربتی می‌تواند برای همه افراد اتفاق بیفتد. برخی دیگر به دلیل تفاوت در آناتومی جنسی، مختص هر جنس (مختص یا زن یا مرد) است.
سوزاک عوارض احتمالی شدیدتری دارد و به احتمال زیاد باعث مشکلات طولانی مدت مانند ناباروری شود.عوارض مشاهده شده در همه‌ی افراد هم زنان هم مردان به شرح زیر می باشند:
کلامیدیا و سوزاک هر دو شما را مستعد ابتلا به سایر بیماری‌های مقاربتی از جمله ویروس نقص ایمنی یا همان ایدز می‌کند. ابتلا به کلامیدیا همچنین می‌تواند خطر ابتلا به سوزاک را افزایش دهد و بالعکس.
آرتریت‌های انفعالی (کلامیدیا) که نام دیگرش سندروم رایتر است این بیماری باعث عفونت در مجاری ادراری (مجرای ادرار، مثانه، کلیه‌ها و میزنای‌ها - لوله‌هایی که کلیه‌ها را به مثانه متصل می‌کند) یا روده‌ها ایجاد می‌شود. علائم این بیماری درد، تورم یا گرفتگی در مفاصل و چشم‌ها و ….
ناباروری: آسیب به اندام‌های تناسلی زنانه یا اسپرم می‌تواند باعث ناباروری و عدم شیردهی شود.
عفونت بیضه (اپیدیدیمیت یا التهاب بیضه). باکتری‌های کلامیدیا یا سوزاک می‌توانند به لوله‌های کنار هر یک از بیضه‌ها سرایت کنند و در نتیجه منجر به عفونت و التهاب بافت بیضه شوند و یا باعث تورم و درد شود.
عفونت غده پروستات (پروستاتیت). باکتری عامل هر دو بیماری مقاربتی ممکن است به غده پروستات منتقل شود، پروستات مسئول اضافه کردن مایع منی می‌باشد. این عفونت باعث درد در هنگام انزال و تب و کمر درد می‌شود.
بیماری التهاب لگن، زمانی اتفاق می‌افتد که رحم یا لوله‌های رحمی (فالوپ) مبتلا به عفونت باکتریایی شود. این عفونت سریع باید توسط پزشک درمان شود وگرنه به رحم سرایت می‌کند.
عفونت در نوزادان. هر دو بیماری مقاربتی می‌تواند در هنگام تولد از طریق واژن که آلوده به باکتری است، به نوزاد منتقل شود. این می‌تواند منجر به عوارضی مانند عفونت چشم یا ذات الریه نیز شود.
حاملگی خارج از رحم، این بیماری می‌تواند باعث اتصال تخمک بارور شده به بافت خارج از رحم شود. این نوع حاملگی تا زمان تولد ادامه نخواهد داشت و همچنین در صورت عدم درمان می‌تواند زندگی مادر و باروری آینده او را تهدید کند.
تنها راهی که می‌توانید به طور کامل از ابتلا به کلامیدیا، سوزاک یا هر بیماری مقاربتی دیگر جلوگیری کرد پرهیز از رابطه جنسی است. اما روش‌های زیادی وجود دارد که می‌توان خطر ابتلا به این عفونت‌ها یا انتقال آنها را کاهش داد:
۱.از محافظ‌ها استفاده کنید. کاندوم‌های زنانه و مردانه در کاهش خطر ابتلا به عفونت باکتریایی مؤثر هستند. استفاده از محافظ مناسب در هنگام رابطه جنسی دهانی یا مقعدی نیز می‌تواند خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهد.
۲.شرکای جنسی خود را محدود کنید. هرچه شریک جنسی بیشتری داشته باشید، بیشتر در معرض عفونت قرار می‌گیرید و از آنجا که این بیماری‌های مقاربتی ممکن است هیچ علائم ظاهری نداشته باشند، شرکای جنسی ممکن است از ابتلا به این بیماری بی اطلاع باشند.
۳.مرتباً آزمایش دهید. چه با چند نفر رابطه جنسی داشتید یا نه، آزمایش‌ها منظم برای تشخیص بیماری‌های مقاربتی می‌تواند به شما کمک کند تا از سلامت جنسی خود آگاه باشید و اطمینان حاصل کنید که ناخودآگاه عفونت را به دیگران منتقل نمی‌کنید. آزمایش منظم همچنین می‌تواند در تشخیص عفونت مؤثر باشد در اگر شما هیچ علائمی ندارید.
۴.از محصولاتی که باعث ایجاد باکتری‌های واژن می‌شود، استفاده نکنید. باکتری‌های سالم در واژن مانندفلور طبیعی واژن، استفاده از دوش واژینال یا محصولات معطر برای کاهش بو می‌تواند تعادل فلور واژن را بر هم زده و شما را مستعد ابتلا به عفونت کند.
کلامیدیا و سوزاک می‌توانند از راه‌های مشابه منتقل شوند و هر دو با استفاده از آنتی بیوتیک ها به‌راحتی قابل درمان هستند.
اگر در حین رابطه جنسی مواردی را رعایت کنید، مانند استفاده از محافظ (کاندوم‌ها) و محدود کردن تعداد شرکای جنسی، می‌توان از ابتلا به این دو بیماری جلوگیری کرد.
آزمایش منظم برای تشخیص بیماری‌های مقاربتی، هم برای شما و هم برای شرکای جنسی شما ضروری است، چون در صورت ابتلا خطر انتقال بیماری به فرد دیگر کاهش می‌یابد.
اگر مشکوک، ابتلا به بیماری مقاربتی هستید یا مبتلا هستید، تمام فعالیت‌های جنسی را متوقف کرده و در اسرع به پزشک مراجعه کنید و به هرکسی که با او رابطه جنسی داشته‌اید اطلاع دهید تا او هم آزمایش دهد.
آزمایش عفونت‌های مقاربتی
در صورت عدم درمان بیماری مقاربتی، مشکلات جدی برای سلامتی به وجود می‌آید. مانند:
بر اساس آمار تخمین زده شده توسط مراکز کنترل و جلوگیری از بیماری، سالانه در ایالات متحده ۲۰ میلیون مبتلای جدید به بیماران، بیماری‌های مقاربتی اضافه می‌شود.
متأسفانه، بسیاری از افراد برای درمان دیر اقدام می‌کنند. بسیاری از بیماری‌های مقاربتی علائم ظاهری ندارند و تشخیص را سخت می‌کند. ننگ و زشتی اسم این بیماری برخی از افراد را از آزمایش منصرف می‌کند. اما آزمایش تنها راهی است که می‌تواند با اطمینان از ابتلا به بیماری‌های مقاربتی مطلع شد. با پزشک مشورت کنید که آیا آزمایش برای شما نیاز است یا خیر.
بیماری‌های مقاربتی انواع مختلفی دارند؛
پزشک برای شما آزمایش نمی‌نویسد مگر اینکه علایمی داشته باشید یا خودتان خواهان دادن این آزمایش باشید، با پزشک مشورت کنید تصور نکنید که پزشک در معاینه سالانه سلامت جسمی یا جنسی شما را از نظر تمام بیماری‌های مقاربتی بررسی می‌کند.
بسیاری از پزشکان بیماران خود را از نظر ابتلا به بیماری مقاربتی بررسی نمی‌کنند مگر اینکه از دکتر خود بخواهید آزمایش برای شما بنویسد. از آنها بپرسید که کدام تست را باید انجام دهید و چرا.
مراقبت از سلامتی جنسی خجالت ندارد. اگر نگران عفونت یا علائم خاصی هستید، در این باره با پزشک مشورت کنید. هرچه صداقت بیشتری داشته باشید، درمان بهتری می‌توانید داشته باشید.