عصرایران؛ احسان محمدی- آن‌هایی که دیشب تا ساعت 1:30 دقیقه بیدار بودند حتماً برای دقایقی از گل فوق‌العاده دیدنی مهدی طارمی آدرنالین خونین‌شان آن‌قدر بالا رفت که خواب از سرشان پرید!
پورتو در حالی مقابل چلسی ایستاد که باید دو گل بازی رفت را جبران می‌کرد. مثل یک ماموریت غیرممکن . وقتی مهدی طارمی روی نیمکت نشسته بود انگار خیلی‌ها انرژی‌شان را از پشت این تیم برداشتند. پورتو مثل همیشه جنگنده بازی کرد. سبک بازی این تیم در فوتبال اروپا همین است. مشتاق برای مبارزه بدون ذره‌ای ترس.
هم‌زمان با این مسابقه، بازی پاریسن‌ژرمن مقابل بایرن مونیخ از شبکه سه روی آنتن رفت که به خاطر تعدد ستارگان و حساسیت بالا انتخاب اول بسیاری از بینندگان ایرانی بود.
چلسی یکی از اولین تیم‌هایی بود که ما با علی دایی لذت گل زدن به آن را تجربه کردیم. سال 1378 وقتی علی دایی بازیکن هرتابرلین بود. در تیمی که ستاره چندانی نداشت ولی می‌خواست در لیگ قهرمانان اروپا با بزرگان رقابت کند.
چلسی آن روزها هنوز تیم طراز اولی نبود اما به قول فوتبالی‌‌های بازیکنانش را یک تریلی نمی‌کشید. در آن بازی مشهور که هرتابرلین با 2 گل علی دایی در برابر تک گل فرانک لبوف به پیروزی رسید، چلسی مجموعه‌ای از ستاره‌ها را داشت. اد دی گوی، مارسل دسایی، فرانک لبوف، دن پترسکیو، دنیس وایز، توره آندره فلو، جیانفرانکو زولا، دیدیه دشام، سلستین بابایارو و ... هر کدام در آن عصر برای خودشان ستاره بودند. بازیکنانی از هلند، فرانسه قهرمان جهان، نروژ، ایتالیا، نیجریه، رومانی و ...
دایی در آن دوره دروازه آث میلان را هم با انبوهی از ستاره‌های درجه یک گل زد تا ما پادشاهی کنیم. دو سال پیش هم ریش قرمز فوتبال ایران علیرضا جهانبخش یک گل برگردان زیبا به چلسی زد. یکی از معدود درخشش‌های بازیکنی که هنوز هم در لیگ جزیره به او امیدواریم.
تا دقیقه 63 چلسی-پورتو یک مسابقه معمولی بود اما به محض ورود مهدی طارمی حالا همه انتظار معجزه داشتند. بازیکنی که اگر آن همه مفت مقابل یوونتوس اخراج نشده بود، در بازی رفت حتماً می‌توانست شاگردان توخل را تحت فشار قرار بدهد اما نشاندنش تا دقیقه 63 روی نیمکت بیشتر به یک ناسپاسی شباهت داشت.
حتی هواداران دو آتشه بایرن مونیخ که داشتند در آخرین دقیقه‌ها در حسرت گل دوم می‌سوختند با دیدن صحنه گل محشر مهدی طارمی میخکوب شدند. یک برگردان بی‌نقص از پسر بوشهری فوتبال ایران که بی‌شک آماده‌ترین فوتبالیست این روزهای ماست. گل برای پورتو اما سوت پایان. حسرت ما برای ادامه دادن لیگ قهرمانان با مهدی طارمی باقی ماند اما او پرونده بازی‌هایش را به شکلی بست که بعید نیست سال دیگر با یک تیم بزرگتر در این رقابت‌ها بدرخشد.
این فقط یک گل باشگاهی نبود. یک جرقه امیدواری در تیره‌ترین روزها بود. مهدی طارمی و بازیکنان تیم ملی ایران کافی است بحرین را هم مثل چلسی نگاه کنند. قطعاً بحرینی‌ها شکست‌ناپدیر نیستند. ساختار و سازماندهی خوبی دارند اما وقتی طارمی، آزمون، جهانبخش، کاوه رضایی و یکی دو جین ستاره داریم که حالا در فوتبال اروپا هم به چشم می‌آیند چرا نباید امیدوار باشیم که در آسیا آقایی کنیم؟ اجازه بدهید با همین یک گل حتی اگر بهار نمی‌شود اندکی خیال ببافیم وسط روزهای کرونایی که بوی مرگ می‌دهند.