عصر ایران؛ سیمین ثقفی ــ با تغییراتی کوچک آغاز شد! فکر نمی کردند این قدر ادامه دار باشد! بسیاری از برگزارکنندگان مراسم از تغییر هدیه های میهمانان شروع کردند؛ مثل بسته های کوچک ضد عفونی یا صابون یا چیزهایی از این دست که قرار است سر هر میز قرار بگیرد. خیلی ها فکر کردند صبر می کنند تا بحران کرونا تمام شود و بعد جشن عروسی بگیرند اما در مورد آئین های سوگواری، صبری در کار نبود! مراسم دفن باید برگزار می شد؛ مراسمی که حالا بسیار ساده و کم تعداد شده بود آنقدر که به تراژدی ترین صحنه های سال مبدل شده است!
برای بیست درصد از فرنگی ها که اصرار به برگزاری مراسم داشتند آئین ازدواج تبدیل شد به حلقه هایی با الماسی بزرگتر، کیک های کوچکتر و لباس های عروسی جمع و جورتر و عکاسی های دونفره. خدمات برای آنها خیلی ارزان تر شد و البته محدودیت ها بیشتر. اما در ایران با افزایش چندبرابری نرخ ارز و طلا و سکه و نابسامانی شرایط اقتصادی نه تنها هیچ حلقه ازدواجی الماس گرانتر پیدا نکرد که خیلی ها هم به خرید سرویس های طلا نما روی آوردند تا بعدها هروقت که وسعشان رسید اصلش را بخرند! دیگر از هدیه های ازدواج طلایی خبر چندانی نیست و همه چیز به اندازه خود مراسم مختصر و مفید شده است!
اما این روزها گفته می‌شود که شیوع کرونا، قرنطینه و محدود برگزار کردن مراسم باعث شده تا نرخ ازدواج نسبت به سال های قبل که یک روند نزولی 8 درصدی در آن دیده می شده، رشد هم داشته باشد. حالا نظرتون چیه اگر این تغییر سبک زندگی و تاثیراتش روی برگزاری مراسم ازدواج یا سوگواری باقی بماند؟
خواهش می کنم جایگاه خود را بدانید و از کاربردهای نادرست بپرهیزید.