عصر ایران ؛ نهال موسوی - در هفته گذشته هوشنگ میرزایی (مستندساز) به دلیل ابتلا به ویروس کرونا بعد از حدود یک ماه مریضی و بستری بودن در بیمارستان متاسفانه روز پنجشنبه (21 اسفند) درگذشت.
او در آخرین پست صفحه اینستاگرامش (دوشنبه 11 اسفند) فیلمی از خود در بیمارستان همراه با متنی منتشر کرد و نوشت:
«بخاطر پنج میلیون تومان دستمزد ناقابل یک ورک شاپ یک هفته ای
حالا که دارم با مرگ دسته و پنجه بیست روزه گرم می کنم و بیست شبانه روز درگیر با مرگ هستم این تصویر را که امروز گرفتم گویای هر حقیقت تلخ دیگری باشد . دستمزد ورک شاپ فیلم سازی در هفت شهر بخاطر فشارهای بانک مسکن و مبلغ پنج میلیون تومان دستمزد منو به این روز انداخت.
نمی دانم زنده می مونم یا نه اما دارم می جنگم چون همیشه فیلم های من و نگاهم ستایش زندگی بوده امیدوارم خداوند و دوستهای هایم (دوستهایم) منو ببخشند الان که همسرم گوشی م باهاش بود با زجر تمام این پست را گذاشتم . این تصویر تلخ و دردناک رنج فیلم سازی و تنهایی من را اثبات می کنه.»
این نوشته داستان تراژدی یک هنرمند این مرز و بوم را حکایت می‌کند، هنرمندی که در ویترین مناسبات مختلف جلوی صحنه و پشت پرده حضور ندارد و سرش به کار و زندگی خودش است. اما به سادگی می میرد فقط برای 5 میلیون تومان!
حسن نقاشی (مستندساز) و دوست میرزایی در مصاحبه ای گفت: « در چنین شرایطی کسی مانند هوشنگ میرزایی به ناچار باید سفر دور ودرازی به چندین شهر مختلف انجام می‌داد. او این بیماری را به جان خرید و درواقع با جانش معامله کرد تا بتواند اقساط وام یکی از بانک‌های دولتی را بپردازد.»
اینجاست که توصیه به خانه ماندن و هیچ جا نرفتن مسئولان و ... فقط یک توصیه است بدون هیچ مطالعه یا حمایت و پشتیانی از اقشار مختلف جامعه که درگیر معیشت و یا پرداخت وام و ... هستند.
در چنین شرایطی همیشه باید یک یا چند نفر جانشان را از دست بدهند تا ما به وقوع فاجعه پی ببریم؟ آیا کسی به این افراد و هنرمندانی از این دست اصلا فکر می کند؟
یا خیر باید حتما سلبریتی باشند و یا در صفحه های اینستاگرامی اخبار زرد و حاشیه های مختلف زندگیشان نقل مجالس باشد تا مسئولین، مدیران، کار به دستان و ... آنها را بشناسند! بدانند امروز نهار چه خورده اند، چه پوشیده اند، کجا بوده اند، با کی بوده اند و ...
حال فکر کنید برای 5 میلیون (و شاید هم خیلی کمتر) چند نفر دیگر از هنرمندان (رشته های مختلف سینما، تئاتر، موسیقی، نقاشی، خوشنویسی، مجسمه سازی و ...) در معرض خطر قرار دارند؟ مجبورند بین سیر کردن شکم و خالی نبودن سفره یا بازپرداخت وام و ... خود را در معرض ابتلا به کرونا قرار دهند؟
آیا کسی هست به داد اینچنین هنرمندانی برسد؟ آیا صندوقی، انجمنی، نهادی و ... وجود ندارد که کمک معیشتی برای افرادی چون هوشنگ میرزایی فراهم کند تا به این سادگی شاهد کوچ ابدی آنها نباشیم؟
در اخبار می خوانیم که مهران مدیری همزمان با ساخت سریال هیولا 2 فصل پنجم برنامه دورهمی را هم برای تلویزیون کلید زده است، رامبد جوان همزمان با ساخت فصل هفتم از برنامه خندوانه سریالی برای نمایش خانگی هم دارد می سازد، محمد محمد حسین لطیفی همزمان با اجرا برنامه هفت شبکه سه در کردستان در حال ساخت سریال سنجر خان است و ...
فقط یاد این ضرب المثل می افتم :
نه به اون شوری شور نه به این بی نمکی
نه به اون قد رسا نه به این خم خمکی
استاد دکتر احمد ضابطی جهرمی برای زنده یاد هوشنگ میرزایی نوشته است:
«بیاد دارم که نخستین نمای فیلم ۱۶ میلی متری فارغ التحصیلی شادروان هوشنگ میرزایی ، نمای دست مادر سالخورده ای بود که فانوسی را در غروب ، در پیش زمینه چشم انداز نخلستانی در خرمشهر ، بر آرامگاه پسر شهیدش می افروزد . خورشید که در آن سوی نخل ها کم فروغ می شود , نور فانوس فزونی می گیرد . فانوس یاد گرامی هوشنگ میرزایی در خاطر من همیشه روشن است .
آموزگار سوگوارش : احمد ضابطی جهرمی»
چه باید گفت جز تاسف، دریغ و افسوس.
پی نوشت ؛ از جمله افتخارات سینمایی هوشنگ میرزایی:
جایزه بهترین فیلم کوتاه دومین جشنواره سینمای مستند کیش
جایزه بهترین فیلم در جشنواره مون دنس آمریکا
تندیس سیمین جشنواره فیلم رشد
مدال طلا جشنواره ورد فست آمریکا
جایزه بهترین فیلم در نهمین جشنواره کورتو ایمولا کشور ایتالیا
جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره اکس ان پروانس – توث کورت فرانسه
جایزه بزرگ جشنواره فیلم مسکو
جایزه بهترین فیلم افرا طلایی در جشنواره یاهورینا بوسنی و هرزگوین
جایزه بهترین فیلم کوتاه مستند در سی امین جشنواره فیلم کوتاه تهران
جایزه ویژه بخش بین‌الملل در سی امین جشنواره فیلم کوتاه تهران
جایزه بهترین فیلم جشنواره فیلم‌های مستقل تسالونیکی یونان
جایزه بزرگ جشنواره فیلم‌های مستند جشنواره تصاویر احساس آتن به ریاست آنجلوپولوس
جایزه بهترین فیلم مستند جشنواره کلگری کانادا
جایزه تماشاگران جشنواره فیلم مستند میراداس داک اسپانیا
جایزه بهترین فیلم جشنواره کم توان‌های صربستان
و ...
گوش شنوایی هست ؟!!!!
فقط گله نکنیم که هیچ نهادی حمایت نمیکنه خود مردم هم از هم حمایت نمیکنن
بهتره توو این شرایط سخت دست همدیگرو بگیریم و به هم کمک کنیم.
ولی جالب اینجاست کسانی که توی سطح شهر به شغل شریف تاکسی رانی مشغول هستند و خیلی خیلی در معرض بیماری کرونا هستند، باید 1 ماه کار کنند تا شاید 5 میلیون تومان درآمد داشته باشند.
پس ما افراد معمولی شرایطمون خیلی خیلی بدتر از این قبیل هنرمندان هست.
خیلی متاسفم
ناکارآمدی سیستمهای موجود در جبران خسارات مالی یا طراحی سیستمهای پشتیبان و حتی تامین واکسن هم واضحه و نیاز به توضیح نداره.
اما ای کاش ایشون به کرونا "اعتقاد" داشتند و از ماسک هم استفاده می‌کردند. تمام عکسهای اینستاگرام ایشون نشون میده که به هیچ وجه کرونا رو جدی نمیگرفتن و حتی وقتی همه ماسک داشتن یا لااقل ماسک دست‌شون بود (به نشانه‌ی اینکه بعد یا قبل عکاسی از ماسک استفاده میکنند) ایشون هرگز از ماسک استفاده نکردند و مشخصا اعتقادی به پروتکل‌ها نداشتند.
بی‌‌مسئولیتی مسئولین یا کم‌توجهی و ناکارآمدی‌شون نافی مسئولیت فردی ما نیست.
و نوبت خود انتظار میکشیم بی هیچ خنده ای
چرا کسی از من حمایت نکرد؟
مرگ را به چشمم دیدم و برگشتم