این پل ارتباطی تنها راه درآمد و تأمین معاش زندگی 130 خانوار و جمعیتی افزون‌بر 800 نفر بود که با تخریب آن قرنطینه دام و احشام، به قرنطینه خانواده‌ها نیز اضافه شد تا درد پل نیمه تمام و رها شده این روستا بعد از 17 سال تازه شود.
رئیس شورای اسلامی روستای آبمورد و عضو شورای بخش لوداب به تسنیم گفت: این پل قدمت تاریخی دارد و بیش از پانزده سال بوده که اداره راه و ترابری سابق دو پایه پل برای این روستا احداث نمود و بعد از آن نیمه کاره رها شد و از منظر مدیران استانی و شهرستانی و حتی کشوری به محاق رفته است.
حکمت جو با اشاره به کم کاری دولت و مسئولان افزود: وقتی هیچ کس به داد مردم نرسید، مردم به صورت خودیاری و با همت شورای اسلامی روستا و دهیاری اقدام به احداث پل چوبی در 5حلقه نمودند که متأسفانه در بارندگی اخیر و طغیان رودخانه لوداب، این پل چوبی به صورت کامل تخریب شد تا سردرگمی دامداران و اهالی مظلوم این روستا به مشکلات اضافه شود.
احمد حکمت جو در بخش دیگری از صحبت‌های خود به دلایل مهاجرت اهالی روستا به شهرهای اطراف اشاره کرد و ادامه داد: عده زیادی از دامداران و کشاورزان این روستا به دلیل نبود راه ارتباطی که آنها را به چراگاه و یا زمین‌های زراعی برساند، اقدام به فروش دام‌های خود کرده و به تناسب آن با از دست دادن شغل خود ،رو به حاشیه نشینی در شهرها و اشتغال در مشاغل کاذب و کم درآمد کرده‌اند.
عضو شورای بخش لوداب همچنین گفت: کشت بیش از 10 هزار هکتار از زمین‌های کشاورزی مردم این روستا بوسیله تردد از مسیر این پل صورت می‌گیرد و دامداران این روستا نیز دارای 8هزار راس دام هستند که از این طریق به چراگاه دسترسی پیدا می‌کنند که حالا با تخریب این پل ، مردم به شدت نیازمند کمک و همراهی مسئولان هستند.
جمال روحانی بخشدار لوداب نیز گفت: پل چوبی و دست ساز روستای آبمورد بر اثر بارش شدید نزولات آسمانی و طغیان رود خانه تخریب شد.
وی با اشاره به اینکه کشاورزان و دامداران روستا از این پل استفاده می‌کردند، خاطرنشان کرد: 17 سال از آغاز عملیات اجرایی پل روستای آبمورد می‌گذرد ولی هنوز در حد احداث پایه‌های پل مانده و پیگیری‌ها بی نتیجه بوده است.