به گزارش ایسنا، بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، در سال ۲۰۱۸ دو میلیون و ۵۰۰ هزار نوزاد در سراسر جهان فوت شدند که یک میلیون آن در روز اول تولد آن‌ها بوده است و نزدیک به یک میلیون مرگ دیگر در ۶ روز بعد از تولد نوزادان اتفاق افتاده است.
مرگ نوزادان یکی از شاخص‌های اصلی در ارزیابی سلامت جامعه و بهداشت به شمار می‌رود و اغلب به عنوان شاخصی استاندارد برای توسعه سیستم‌های مراقبت بهداشتی، آموزشی و اجتماعی یک کشور، استفاده می‌شود. این شاخص بر اساس آمار مرگ کلیه نوزادانی که از ابتدای تولد تا ۲۸ روز اول زندگی فوت شده‌اند، محاسبه شده و به صورت تعداد مرگ در هر یک هزار تولد زنده در طول یک سال بیان می‌شود.
بالا بودن میزان مرگ نوزادان به حساب نیازهای برآورده نشده بهداشتی و عوامل نامناسب محیطی، شرایط اقتصادی، تغذیه، آموزش، بهداشت محیط و مراقبت‌های پزشکی گذاشته می‌شود.
با توجه به این‌که علت‌های مرگ نوزادان با توجه به میزان دسترسی و کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی در کشورهای مختلف متفاوت است، شناسایی این علت‌ها اهمیت زیادی دارد. به همین دلیل پژوهشگران علت‌های مرگ در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) بیمارستان آیت‌الله روحانی بابل را طی سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۶ بررسی کردند.
برای انجام این مطالعه محسن حق‌شناس مجاری، شقایق کرفی، ثریا خفری و زهرا اکبریان راد؛ پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی بابل مشارکت داشتند.
این مطالعه با استفاده اطلاعات موجود در پرونده در مورد جنسیت، وزن موقع تولد، سن هنگام فوت، سن حاملگی، متغیر نیاز به احیا و علت فوت، انجام شد.
مشاهدات این مطالعه نشان داد که از چهار هزار و ۲۹ نوزاد بستری‌شده در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان در بازه زمانی ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۶، در مجموع ۲۷۶ نوزاد (۶.۷ درصد) فوت شده بودند. ۵۴.۴ درصد از نوزادان فوت‌شده پسر و ۴۵.۶ درصد دختر بودند. این نوزادان به طور متوسط با سن بارداری ۲۹.۹ هفته و وزن تولد ۱۳۰۰.۵۶ گرم به‌دنیا آمده بودند و به طور میانگین ۷.۹۹ روز عمر کردند.
در این مطالعه نیمی از نوزادان فوت‌شده سن بارداری کمتر از ۲۸ هفته داشتند و بیش از یک‌سوم آن‌ها نیز کمتر از ۲۶ هفته بودند. در این مطالعه مشاهده شد که نیمی از نوزادان (۵۴ درصد) وزن تولد به شدت کمی داشتند و ۱۲.۳ درصد از آن‌ها در محدوده وزنی نرمال قرار داشتند. ۶۰ درصد از نوزادان فوت شده نیز در محدوده وزنی ۱۵۰۰ تا ۲۵۰۰ گرم بودند.
در این مطالعه مشخص شد که شایع‌ترین علت مرگ نوزادان در این مرکز به ترتیب به دلیل عفونت‌ها یا سپسیس (۳۳.۴ درصد)، نارسی شدید یا سن حاملگی کمتر از ۲۶ هفته(۱۸.۴ درصد)، ناهنجاری‌های بدو تولد (۱۴.۸ درصد)، سندرم دیسترس تنفسی (۱۴.۱ درصد)، هایپوکسیک ایسکمیک انسفالوپاتی یا کمبود اکسیژن (۳.۷ درصد) و سایر موارد (۱۵.۶ درصد) بوده است.
مشاهدات این مطالعه نشان داد که شایع‌ترین علت فوت در نوزادان مورد بررسی این مرکز با کل کشور تفاوت‌هایی دارد. در کل کشور بیشترین علت مرگ نوزادان، سندرم دیسترس تنفسی یا RDS است، ولی در این مطالعه این علت در رتبه چهارم قرار گرفته است و به نظر می‌رسد اقدامات درمانی مناسب مانند روش‌های غیرتهاجمی حمایت تنفسی و استفاده به موقع از سورفکتانت توانسته به طور چشم‌گیری میزان مرگ ناشی از سندرم دیسترس تنفسی را کاهش دهد.
در این مطالعه ۸۵ درصد از نوزادان فوت‌شده در اتاق زایمان نیاز به اقدامات احیا داشتند و این موضوع نشان می‌دهد که اکثریت نوزادان از بدو تولد در شرایط بالینی بدی قرار داشتند و به دلیل نارسی و وجود فاکتورهای خطر دیگر فوت شدند.
یافته‌های این مطالعه به صورت مقاله علمی پژوهشی با عنوان «علل مرگ نوزادان بستری‌شده در بخش مراقبت ویژه نوزادان» در مجله دانشگاه علوم پزشکی بابل، منتشر شده است.