در هفته گذشته ارتش میانمار کودتا کرد و در این میان "آنگ سان سو چی" رهبر دولت میانمار بازداشت شد. میانمار کشوری است که در سال‌های گذشته کودتاهای نظامی مختلفی را تجربه کرده و مردمش با ترس و استرس خاطرات آن را به یاد می‌آورند.
به گزارش عصرایران، بی‌بی‌سی در گزارشی با عنوان "میانمار: بزرگ شدن در حکومت نظامی چگونه است؟" به خاطرات برخی از جوانان میانماری در دوران حکومت نظامیان پرداخته است.
این اولین باری نیست که در میانمار – که با نام برمه نیز در جهان شناخته می‌شود- یک کودتای نظامی رخ می‌دهد. این واقعه برای بسیاری از مردم میانمار یادآور اواخر دوره 1980 است.
یک زن جوان 25 ساله میانماری در این باره گفت: حس یک "دژاوو" دارم. انگار به عقب برگشته‌ایم".
"دژاوو یا آشناپنداری" به موقعیت یا احساسی می‌گویند که برای فرد آشنا به نظر می‌رسد و انگار از قبل در رویا یا عالمی دیگر آن را تجربه کرده است.
یک محافظ نظامی در سالگرد شهدای شهر "یانگون" پایتخت میانمار به احترام کشته‌شدگان در 19 جولای 2018 رژه می‌رود/ عکس: GETTY IMAGES
من با ترس بزرگ شدم
"وای وای نو" دختر جوان میانماری پنج ساله بود که پدرش را در مقابل چشمانش ربودند.
پدر او یک فعال سیاسی وابسته به رهبری "آنگ سان سو چی" بود. در آن زمان او را سوار یک کامیون کردند و با خود بردند.
این جوان 25 ساله میانماری گفت: زندگی در اینجا تحت حکومت نظامیان رخ می‌دهد.
پدر "وای نو" حدود یک ماه بعد آزاد شد اما این جوان هنوز آن خاطره را در یاد دارد.
وی می‌گوید: من با ترس مداوم بزرگ شدم. در کودکی همیشه می‌ترسیدم و هنوز تصویر بردن پدرم در ذهنم تداعی می‌شود. یادم می‌آید مخفیانه هدفون می‌گذاشتیم و یواشکی به رادیو گوش می‌دادیم.
"وای وای نو" که یک روهینگیایی (مسلمانان میانمار) است، می‌گوید که پدرش همواره تحت تعقیب بوده است. روهینگیا یکی از اقوام مسلمان میانماری است که در دوران مختلف مورد آزار و شکنجه دولت و ارتش میانمار قرار گرفته است.
خانواده او 15 سال پیش تصمیم به مهاجرت به "یانگون" (رانگون) پایتخت این کشور را گرفتند.
او می‌گوید: در آن زمان آزادی‌های بیشتر در یانگون دیدم. در شهر راخین اکثر مردم روهینگیایی هستند. در یانگون تفاوت زبانی و فرهنگی بیشتری وجود دارد. اما بسیاری از مردم این شهر اطلاعی در مورد زندگی اقلیت‌های قومی ندارند.
در آن زمان زندگی در یانگون برای نوجوانی به سن و سال او کاملا عادی به نظر می‌رسید.
این جوان گفت: در آن زمان به مدرسه می‌رفتیم و به خانه برمی‌گشتیم. به یاد دارم که از ژنرال‌های مختلف استقبال و تجلیل میکردیم. سیستم آموزشی ما ساده بود؛ یک پروپاگاندای نظامی.
پروپاگاندا در تعریف فرهنگ لغت و ویکی‌پدیایی، گونه‌ای اطلاع رسانی است که به صورت مغرضانه، گمراه کننده، هماهنگ یا جهت‌دار برای بسیج افکار عمومی از طریق تبلیغات سیاسی پخش و فرستاده می‌شود.
اما چند سال بعد زمانی که او 18 ساله بود، پدرش مورد اتهاماتی قرار گرفت و به همراه تمام اعضای خانواده‌اش مدت 7 سال زندانی شد.
صدها هزار نفر از مسلمانان روهینگیا در اردوگاه‌های پناهندگان بنگلادش زندگی می‌کنند و امید کمی برای بازگشت به خانه و کشور خود دارند/ عکس: GETTY IMAGES
جرم او چه بود؟ تنها جرم او این بود که دختر یک فعال سیاسی است.
این جوان پس از آزادی به دانشگاه رفت و امروز به عنوان یک فعال حقوق بشر به ویژه در امور حقوق زنان و مسلمانان روهینگیا کار میکند.
وی افزود: فقر در ایالت اقلیت روهینگیای میانمار در حال افزایش است. او افزود: پیشتر مردم فقیر بودند اما می‌توانستند کسب و کار خود را مدیریت کنند. در گذشته شرایط مانند امروز وحشتناک نبود.
شنودهای تلفنی
"فیو" که نام مستعار در این گزارش است، تجربه بسیار متفاوتی از بزرگ شدن و زندگی در دوران کودتای میانمار دارد.
این زن 25 ساله که در یک خانواده مرفه‌تر و در شهر یانگون (پایتخت) به دنیا آمده می‌گوید تا حد زیادی در برابر اتفاقات خارج از خانه محافظت شده است.
اما برخی از اتفاقات برای او در دوران بچگی هم برجسته بوده‌اند.
او می گوید: در زمان کودکی زمانی که با تلفن صحبت میکردیم، صداهایی را در پس زمینه می‌شنیدیم. صدایی مانند صدای تلویزیون یا مردمی که در حال صحبت بودند. ارتش به مکالمات شما گوش می‌داد.
این دختر جوان گفت: این موضوع ترسناک نبود زیرا وقتی در شرایط متولد شدید که گزینه و موقعیت دیگری را نمی‌شناسید و به آن عادت می‌کنید و از آن هراس ندارید.
او گفت: اما در ان زمان والدین به ما می‌گفتند با تلفن صحبت نکنیم.
فیو در سال 1995 و سه سال پس از به قدرت رسیدن "تان شیو" دیکتاتور نظامی میانمار به دنیا آمد. او سال تولد خود را "اوج حکومت نظامی تاریخ میانمار پس از پس از "انقلاب 88" معرفی میکند.
وی افزود: در مدرسه انتخاب دانش آموزان و رشته‌های تحصیلی بسیار گزینشی بود.
او می‌گوید: آنها چیزهای حساس را آموزش نمی‌دادند. برای مثال اگر در آمریکا دانشآموزان را وادار به انتقاد از شرایط سیاسی می‌کردند، در میانمار به ماقصه‌های بودایی یاد می‌دادند یا به ما می‌آموختند که پادشاهانن برمه تا قبل از نفوذ بریتانیا بسیار خوب و عالی بودند.
بریتانیا از سال 1824 تا 1948 کنترل میانمار را در اختیار داشت.
با این حال فیو تا 12 سالگی از حوادث سیاسی این کشور در امان بود.
فیو گفت: تولد 12 سالگی من با انقلاب زعفران همراه شد. در آن زمان ضربه بزرگی به من وارد شد و فهمیدم در یک دیکتاتوری زندگی می‌کنیم.
انقلاب زعفران مجموعه‌ای از تظاهرات خیابانی میانمار در سال 2007 بود که طی آن هزاران راهب علیه سیستم نظامی این کشور قیام کردند.
اکثریت جامعه میانمار به راهبان احترام می‌گذارند اما در انقلاب زعفران بسیاری از راهبان معترض به زندان افتادند و حداقل سه راهب توسط نیروهای امنیتی کشته شدند.
فیو گفت: در آن زمان معترضان زیادی را در خارج از خانه می‌دیدم و این تنش و ترش در فضای زندگی وجود داشت. همه جا پر از سرباز بود.
وی افزود: در دوران نوجوانی ما تلفن همراه معمولا وجود نداشت و فقط گروه محدودی توانایی خرید موبایل را داشتند.
او گفت: آنها تلفن های همراه را بسیار گران کردند بنابراین بیشتر مردم توانایی خرید آن را نداشتند. در آن زمان مردم از تلفن ثابت استفاده می‌کردند و در بسیاری از مواقع برق قطع می شد. بنابراین امکان صحبت با دیگران در این شرایط وجود نداشت.
فیو سرانجام برای تحصیل به دانشگاه‌های خارج از کشور رفت و در آنجا متوجه تفاوت‌ها غرب با میانمار شد.
او گفت: وقتی در خارج از کشور افسران به خیابان‌ها می آمدند، دوستانم می‌ترسیدند. اما من می‌گفتم که حضور پلیس در هر جایی برای من عادی است.
وی در ساعت 6 صبح روز 1 فوریه 2021 با صدای ده‌ها اعلام تلفنی از خواب بیدار شد.
نمایی از هزاران کامیون پلیس که کنار خیابان‌های یانگون پارک شده است- در روز اول فوریه بسیاری از میانماری‌ها با خبر در دست گرفتن کنترل حکومت از سوی ارتش بیدار شدند/ عکس: GETTY IMAGES
این دختر جوان گفت: وقتی کوچکتر بودم این قبیل اخبار ، زندانی شدن یا ربوده شدن بسیاری از مردم را به همراه داشت. او یک دژاوو را حس میکند و می‌گوید که انگار دوباره به بدترین دوران خود در گذشته بازگشته ایم.
اینک مشروعیتی را که به دولت داده ایم از بین رفته است.
زندگی در سکوت
"کیاو تان وین" 67 ساله هنوز هم به یاد دارد که هنگام وقوع کودتای نظامی در سال 1988 کجا بوده و چه می کرده است. او در شهر "مین بو" در مرکز میانمار زندگی می‌کرد و به یاد دارد که این شهر برخلاف دیگر نقاط کشور فضایی آرام را سپری می‌کرده است.
وی می‌گوید در آن زمان برای بیشتر مردم زندگی به روال معمول خود ادامه داشت و همه از گفتن عقاید خود در این باره طفره می‌رفتند.
او گفت: ما به سر کار خود رفتیم. کارمندان دولت که در تظاهرات شرکت داشتند از کار برکنار شدند یا تنزل مقام یافتند. برخی دیگر نیز بازداشت شدند.
"کیاو تان وین" افزود: برای کارمندانی مانند من حالت عادی زندگی ادامه یافت. ما از ترس ساکت شدیم و به زندگی ادامه دادیم.
او گفت: این نحوه زندگی تا انتخابات 2015 و اولین انتخابات ملی در دهه‌های گذشته ادامه یافت و در آن سال حزب ملی آنگ‌سان سو چی پیروزی چشمگیری را کسب کرد تا به 50 سال حکومت نظامی پایان دهد.
"آنگ سان سو چی" پس از پیروزی در انتخابات 2015 / عکس: GETTY IMAGES
این مرد 67 ساله میانماری گفت: من از اینکه فردی مانند سوچی کشور را اداره می‌کرد بسیار خوشحال بودم. در دوران او زیرساخت‌های عمومی بهبود یافت و زندگی کارمندان دولت بهتر شد.
اگرچه دوره او کوتاه بود اما زندگی بسیار بهتر شد.
"کیاو تان وین" گفت: تصمیم ارتش در کودتای 1 فوریه 2020 "خواست میلیون‌ها نفر" را نادیده گرفته است.
به گفته "سیمون تای" رئیس انستیتوی امور بین‌الملل سنگاپور می‌گوید: با وجود دو انتخابات ملی ،ارتش هنوز نپذیرفته که باید از سیاست ملی عقب نشینی کند.
رئیس انستیتوی امور بین‌الملل سنگاپور گفت: با این حال تعداد کمی در ارتش مایل به بازگشت به دهه‌های هستند که کشور درگیر خودکامگی، تحریم اقتصادی و فقر گسترده است.
درسته که این گزارش ترجمه است، اما بهتر بود درباره دوران سوچی هم مینوشتید. جنایات ایشون علیه مسلمانان تاریخیه و با رفتنش، میتونن یه نفس راحت بکشند. خوب نشون دادن میانمار دوره سوچی، فریبه!
این گزارش کاملاً یک طرفه اس!