اواخر سال ۲۰۲۰، کاهش مجازات و آزادی مردی که در کره جنوبی به تجاوز وحشیانه به یک کودک محکوم شده بود، سرو صدای زیادی در رابطه با کارآمدی سیستم قضایی این کشور به راه انداخت.
به گزارش بی بی سی، ۱۲ سال پیش، صبح روز ۱۱ دسامبر دختری ۸ ساله از اهالی شهر آنسان واقع در جنوب غربی سئول در راه مدرسه بود که چو دو-سون، مجرم سابقه دار ۵۶ ساله او را دزدید.
چو، دختر را به دستشویی کلیسایی در همان نزدیکی برد و به شکلی وحشیانه او را کتک زد و مورد تجاوز قرار داد. نا- یونگ ( این نام واقعی آن دختر نیست) جان سالم به در برد هر چند هنوز هم از ضربات جسمی و روحی آن حادثه رنج می‌برد.
نا-یونگ حالا هم مجبور شده محل زندگی‌اش را تغییر دهد؛ به مردی که به او تجاوز کرده اجازه داده‌اند به آنسان بازگردد و محل زندگی جدیدش کمتر از یک کیلومتر با خانه نا-یونگ فاصله دارد. چو دو- سون در پی کاهش مجازات خود بعد از ۱۲ سال از زندان آزاد شد.
پدر نا-یونگ چند روز بعد از آزادی چو دو-سون به بی‌بی‌سی گفت: " نمی‌خواستیم فرار کنیم اما چاره دیگری نداشتیم. علاوه بر این می‌خواستم این پیام را هم بدهم که دولت هیچ کاری به غیر از مجبور کردن قربانی به پنهان شدن انجام نداده است."
او همچنین گفت نا-یونگ تمایلی به تغییر محل زندگی‌شان نداشت چون نمی‌خواست از دوستان نزدیکش جدا شود. خانواده او علاوه بر این می‌ترسیدند با نقل مکان به جایی دیگر، هویت‌شان فاش شود اما به نظر آنها این تنها گزینه بود: " سال‌ها گذشته اما هیچ چیز تغییر نکرده است. هنوز هم این قربانی است که همه بار را به دوش می‌کشد. "
پرونده چو باعث شکلگیری انتقادهای گسترده در رابطه با ملایمت سیستم قضایی کشور با مجرمان جنسی شد.
او در ابتدا به ۱۵ سال زندان محکوم شده بود اما بعد‌تر وقتی ادعا کرد موقع تجاوز به آن دختر مست بوده، دادگاه فرجام‌خواهی مجازاتش را به ۱۲ سال کاهش داد. دلیلش هم این بود که در کره جنوبی برای جرایمی که تحت تاثیر شدید الکل انجام شده‌اند، مجازات‌هایی بسیار ملایم‌تر در نظر گرفته می‌شود.
طبق ماده ۱۰(۲) قانون کیفری کره جنوبی که با عنوان " سیم سین می یاک" هم شناخته می‌شود، در صورتی که مردان دارای ناتوانی ذهنی جرمی مرتکب شوند، دادگاه می‌تواند محکومیت‌شان را کاهش دهد. از سوی دیگر در قانون "جو چی گام هیونگ" آمده که "سوء مصرف مواد" به وضعیت ذهنی فرد آسیب می‌رساند.
با این حال کاهش مجازات او با اعتراض‌های شدید مردم روبرو شد. به گفته یون جونگ-سوک از موسسه جرم‌شناسی کره، پرونده چو باعث شک‌گیری بحث‌‌های گسترده در سراسر کشور شده است.
آقای یون می‌گوید: " پرونده او باعث ایجاد تغییر در قانون کره شد و دیدگاه ما نسبت به تاثیر مستی در ارتکاب جرم را هم عوض کرد. " از آن زمان، مجلس قانونگذاری کره، تغییراتی در قانون ایجاد کرده تا متهمان به راحتی نتوانند از مسمومیت با الکل به عنوان دفاع استفاده کنند.
علی‌رغم افزایش درخواست‌ها برای لغو این ماده قانونی، هنوز هم بر جای خود باقی است و قضاوت در رابطه با " مستی" همچنان در حوزه اختیارات دادگاه قرار دارد.
در اکتبر ۲۰۱۹ دوره مجازات مردی ۲۶ ساله که به دلیل تعرض جنسی به همکلاسی خود در دانشگاه به ۳ سال زندان محکوم شده بود، به ۴ سال آزادی مشروط کاهش یافت. در دفاعیه او آمده بود در زمان این اتفاق مست بوده است.
اوایل امسال هم مردی ۲۴ ساله به نام سونگ جونگ- وو بعد از تنها ۱۸ ماه زندان به جرم اداره بزرگ‌ترین " دارک‌نت" هرزه‌نگاری کودکان در دنیا، آزاد شد. (دارک‌نت‌ها شبکه‌های اینترنتی خصوصی هستند که افراد می‌توانند به صورت ناشناس فایل‌هایی را از طریق آنها به اشتراک بگذارند. ردیابی و شناسایی کاربران این شبکه‌ها بدون نرم‌افزار ویژه تقریبا غیر‌ممکن است. در ماه ژوییه هم درخواست آمریکا برای استرداد سونگ جونگ-وو در یک دادگاه محلی رد شد.
فعالان حقوق زنان می‌گویند عدم موفقیت در استرداد این مجرم بر تسامح سیستم قضایی با مجرمان جنسی تاکید دارد.
آزادی چو باعث شکلگیری ترس و نگرانی عمومی در کره جنوبی شد. بیش از ۶۰۰ هزار نفر از شهروندان این کشور با امضای تقاضانامه‌ای در وب‌سایت کاخ ریاست‌جمهوری موسوم به کاخ آبی خواستار محاکمه مجدد او شده و مخالفت خود با پذیرش دوباره او در جامعه را ابراز کرده‌اند. درخواستی که از سوی دولت رد شد.
روز ۱۲ دسامبر، وقتی چو که حالا ۶۸ ساله و موهایش جوگندمی شده به محل سکونت همسرش در آنسان بازگشت، خشم عمومی کاملا آشکار بود. جمعیت بزرگی از مردم در محل حاضر شدند و فریاد " او را اعدام کنید" و "او را اخته کنید" سر دادند.
وقتی خودروی دولتی حامل چو که توسط افسران عفو اسکورت میشد از راه رسید، برخی معترضان خشمگین شروع به پرتاب تخم‌مرغ و لگد زدن به ماشین کردند.
به منظور آسودگی خیال مردم، در محله‌‌ای که چو در آن اقامت دارد ۳۵ دوربین نظارتی نصب و اتاقک‌های نگهبانی جدید بر پا شده است. پلیس همچنین تعهد داده بیست و چهار ساعته او را تحت نظر داشته باشد. علاوه بر آن چو باید به مدت ۷ سال دستگاه الکتریکی به خود نصب کند.
آنها علاوه بر این به خانواده نا-یونگ پیشنهاد داده‌اند یک ساعت هوشمند در اختیار دخترشان قرار دهند که قادر است چو را شناسایی کند و اگر به او نزدیک شود، آژیر بکشد. البته پدر نا- یونگ معتقد است این کار باعث" اضطراب بیشتر" آنها می‌شود و به همین دلیل آنها این پیشنهاد را رد کرده‌اند.
او می‌گوید: " صدای آژیر این ساعت، باعث ترس دخترم خواهد شد.' او همچنین معتقد است این دستگاه احتمالا بیشتر به مردم کمک خواهد کرد او را به عنوان قربانی تجاوز شناسایی کنند.
تحلیل‌گران قضایی می‌گویند نظام عدالت کیفری در حال تغییر است اما نه به اندازه کافی.
جونک سئونگ-یون، استاد حقوق دانشگاه ملی پوسان معتقد است برای نظارت قانونی بر مجرمان آزاد شده بدون نگرانی نسبت به مجازات مضاعف، باید " در نحوه صدور حکم و روند آزادی تغییراتی بوجود بیاید."
جونگ می‌گوید: " اگر دادگاه به جای ۱۲ سال ۳۰ سال زندان برای چو تعیین می‌کرد، باز هم میشد بعد از ۱۲ سال او را آزاد کرد اما شرایط بسیار سخت‌تری در نظر گرفته میشد تا جلوی تکرار جرم گرفته شود."
جونگ همچنین معتقد است سیستم قضایی کنونی توجه چندانی به وضعیت قربانی‌ها ندارد: " سیستم قضایی کره باید برای نظرات قربانیان اهمیت بیشتری قائل باشد. وقتی دادگاه چو دو-سون را به ۱۲ سال زندان محکوم کرد، صدای قربانی را شنیده بود؟"
آزادی چو تا حدی قانو‌نگذاران را واداشت تا قوانین گوناگونی در رابطه با مجرمان جنسی که از زندان آزاد می‌شوند، مطرح کنند. یکی از برجسته‌ترین موارد به کیم یونگ-هو از حزب حاکم دموکرات در کره جنوبی مربوط می‌شود. او لایحه‌ای پیشنهاد داده که طبق آن افرادی که به کودکان تجاوز کرده‌اند در صورت ارتکاب مجدد این جرم به حبس ابد محکوم و از جامعه جدا خواهند شد.
این فراخوان در زمانی مطرح شده که تخلفات جنسی نسبت به کودکان در کره جنوبی روندی صعودی را طی می‌کند. طبق آمار و ارقام پلیس این کشور، تعداد تخلف جنسی نسبت به کودکان زیر ۱۳ سال، از ۱۰۸۳ مورد در ۲۰۱۶ به ۱۳۷۴ مورد در ۲۰۱۹ افزایش یافته است.
جونگ چون-سوک نماینده حزب دموکرات کره هم لایحه‌ای دیگر مطرح کرده که هدفش افزایش سخت‌گیری‌ها در رابطه با محدودیت‌های در نظر گرفته شده برای مجرمان آزاد شده است و طبق آن فاصله‌ای که این افراد باید از مدارس و زمین‌های بازی حفظ کنند، از ۱۰۰ متر به یک کیلومتر می‌رسد.
خانم جونگ در صفحه فیس‌بوک خود نوشت: " راه حل این مسأله، افزایش مجازات (در رابطه با آزاردهندگان جنسی کودکان) و تقویت اقدامات حفاظتی برای قربانیان است."
پرونده چو علاوه بر این به تصویب لایحه‌ای تحت عنوان " قانون چو دو-سون" در مجلس ملی این کشور منجر شد که طبق آن محکومان به تجاوز جنسی به کودکان اجازه ندارند در طول شب و در ساعات رفت‌و‌آمد دانش‌آموزان از خانه خود خارج شوند.
با این حال، یون جونگ-سوک از موسسه جرم‌شناسی کره می‌گوید: " از آنجایی که جدا کردن این مجرمان از جامعه برای همیشه غیر‌ممکن است، نظام عدالت کیفری باید ضمانت بدهد که آنها موقع بازگشت به جامعه، اصلاح شده‌اند."
او در ادامه با اشاره به این که طبق آمار و ارقام مجازات به تنهایی در جلوگیری از ارتکاب مجدد جرم چندان موثر نیست، گفت مراکز تادیبی باید برای "مصلحت جامعه" در رابطه با بازپروری این مجرمان تلاش بیشتری انجام دهند: " همه از مجرمان جنسی تنفر دارند. همه ما این را می‌دانیم . همه دنیا از آنها متنفرند. اما بازگشت آنها به جامعه اجتناب ناپذیر است. آنها باز خواهند گشت."
پدر نا-یونگ می‌گوید باید اقدامات بسیار بیشتری برای حمایت از قربانیان صورت بگیرد. او که نگران است موج گسترده توجهات که با آزادی چو شکل گرفته " در نهایت فروکش کند"، می‌گوید خانواده قربانیان به "توجه مداوم" نیاز دارند.
" انتصاب مأموران دولتی یا مددکاران اجتماعی که با قربانیان در تماس باشند، بسیار سودمند خواهد بود. همین‌که یک بار در ماه یا هر دو ماه یک‌بار به ما زنگ بزنند و حال‌مان را بپرسند، باعث می‌شود بیشتر احساس امنیت و اطمینان خاطر کنیم. شما تنها نیستید و ما پشت‌تان ایستاده‌ایم. این جمله‌ایست که خانواده‌های قربانیان واقعا دوست دارند بشنوند."