آمار عمل‌های جراحی زیبایی نه‌تنها در ایران، بلکه در بسیاری از کشورهای جهان روندی رو به رشد داشته‌است. از امریکا، ژاپن، کره و استرالیا هم خبر می‌رسد که درصد مراجعه به کلینیک‌های زیبایی بسیار بالا رفته و افراد در صددند که این دوران را به دوران طلایی رسیدن به چهره ایده‌آل خود تبدیل کنند.
روزنامه «جوان» در ادامه نوشت: هرچند محدودیت‌های اعمال‌شده به جهت بیماری کرونا در بیمارستان‌ها مورد توجه قرار گرفته‌است ولی در بسیاری از کلینیک‌های زیبایی به صورت زیرزمینی و شاید در شرایط غیر بهداشتی، این عمل‌ها انجام می‌گیرد. در نتیجه شاهد موجی از عمل‌های غیرضرور جراحی پلاستیک هستیم که آمار رسمی آنها هم ارقام بسیار خیره‌کننده‌ای را در این ایام خاص نشان می‌دهد.
ایران پایتخت عمل جراحی بینی در جهان است!
زیبایی از مفاهیم نسبی و ناپایداری است که از دوره‌ای به دوره دیگر متفاوت است ولی میل به زیباشدن از امیالی است که همه انسان‌ها به آن گرایش دارند. هر چند ایران را پایتخت اعمال جراحی زیبایی در جهان می‌دانند ولی امریکا رتبه اول را در این زمینه نصیب خود کرده و طبق آمار، ایران در سال ۲۰۱۷ مقام بیستم جدول را داراست. از طرفی با توجه به مناسبات جغرافیایی، ایران را می‌توان سردمدار عمل جراحی بینی در جهان دانست که البته این رکورد در چینی‌ها در عمل زیبایی چشم نمود پیدا کرده است. اگرچه در برخی موارد هم اعمال جراحی صرفاً زیبایی نیست ولی تحت عنوان عمل زیبایی صورت می‌گیرد اما با توجه به شرایط بیماری کرونا و با در نظر گرفتن سلامت به عنوان اولویت نخست جامعه، شیوع انجام عمل‌های جراحی در این دوران بسیار غیرمنطقی به نظر می‌رسد.
التماس می‌کنم به من نگاه کنید!
در همین رابطه دکتر امان الله قرائی مقدم، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه خوارزمی گفت: «رونق عمل‌های جراحی در جامعه، پدیده‌ای در راستای وجهه‌خواهی، خودنمایی و نوعی تشخص‌طلبی است که بالاخص در کلانشهرها به عنوان هویت‌یابی در نتیجه گمنامی به وجود آمده است. در این جوامع، ظاهر افراد معرف آنهاست که از دارایی‌های مادی از قبیل اتومبیل و زیورآلات آغاز شده و تا چهره و اندام ظاهری افراد ادامه می‌یابد.»
این جامعه‌شناس در ادامه با اشاره به اینکه زیبایی‌خواهی در همه ادوار در جامعه ایران وجود داشته است، افزود: «نمونه بارز زیبایی‌خواهی‌ها در خالکوبی‌های روستاییان و عشایر مشهود است که غالباً در بین دو ابرو یا میان انگشتان دست صورت می‌گرفت. از طرفی پتلاچ کردن و فخرفروشی یا خودنمایی‌هایی که در جامعه وجود دارد، روز به روز و به واسطه فضای مجازی قدرت می‌گیرد و افراد را به سطحی‌نگری‌های مادی سوق می‌دهد. پیرامون مقوله زیبایی که از دیدگاه مردم‌شناسی متفاوت است و هر جامعه‌ای زیبایی را تعریف و مد روز را تعیین می‌کند، می‌توان گفت که این مقوله در بین فرهنگ‌های گوناگون، انواع مختلفی دارد؛ به عنوان مثال در ژاپن پاهای لاغر و در اقیانوسیه گردن بلند و همچنین در میان آفریقایی‌ها لب‌های بسیار کشیده مرسوم است.»
قرائی‌مقدم ضمن بیان اینکه گرایش افراد در دوره کرونا به اعمال جراحی بیشتر جنبه مادی دارد و افراد به دنبال کاهش هزینه‌ها و نیز مراجعات به کلینیک‌ها با پول کمتر می‌توانند به مقصود خود برسند، اظهار کرد: «جامعه ایران صوری شده و به ظواهر بیشتر اهمیت می‌دهد و بیشتر حسی و مادی شده است و افراد به ظاهربینی گرایش پیدا کرده‌اند. حسیات و مادیات به اوج رسیده و در چنین جامعه‌ای، اگوئیسم و خودخواهی حکمفرما است و نوعی شیء‌سروری دیده می‌شود؛ یعنی افراد با اشیا شخصیت می‌گیرند و احترامشان با دارایی‌های آنها ارتباط مستقیم خواهد داشت.»
وی در پایان با بیان اینکه فناوری، تجمل‌گرایی و اشرافی‌گری می‌آورد، گفت: «ترمیم لب و بینی و از این قبیل هم در راستای همین تجمل‌گرایی‌هاست که البته اعتقادات و باورهای دینی و نیز تبلیغات رسانه‌های بیگانه و شبکه‌های اجتماعی هم در این بحث بسیار تأثیر دارد و در ادامه الگوبرداری‌های جوانان از سلبریتی‌های غربی است. گاهی برخی از اعمال جراحی عجیب و غریب، چون گوش الاغی یا چشم گربه‌ای به این دلیل است که فرد به نوعی التماس می‌کند که مردم او را ببینند و اینجاست که معیارهای دینی رنگ می‌بازد و وقار و متانت از بین می‌رود و عقده‌های درونی افراد به جامعه تزریق می‌شود.»